DÖNÜM NOKTASI (+18)

2.Bölüm: Ait

🕊

Yavaşça gözlerimi araladığımda yüzüstü yatıyor olduğumu fark ettim. Yüzüm adını bile bilmediğim adama dönüktü.

Cidden adını bile bilmiyordum. Duymuştum ama hatırlamıyordum. Umurumda değildi çünkü. Şimdi ise bu adam beni buradan götürsün diye ayaklarına bile kapanmaya razıydım.

Gözlerimi yavaşça yüzüne çıkarttığımda uyanmış ve beni izliyor olduğunu fark ettim.

Suratlarımız fazla yakındı biraz geri çıkmaya çalışsamda izin vermemişti.

"Günaydın uykucu," diye fısıldadı. "Günaydın."

Ben konuşurken gözleri hemen dudaklarıma inmişti ama bu çok anlıktı, hemen gözlerime tekrar çıkarmıştı bakışlarını. "Adını söylemeyecek misin?"

"Asya," diye fısıldadım. "Asya Bulut. Sen?"

Benim gibi fısıltıyla karşılık verdi. "Melih Arda Yıldırım."

Başımı hafifçe onaylar bir biçimde salladım.

Bir süre sadece birbirimizi izledik. Bir şey diyecekmiş gibi ağzını açmıştı ki geri kapatması uzun sürmedi.

Yataktan bir çırpıda çıktığında yüzümü yastığa gömdüm. Vücudunu o şekilde görmek istemiyordum.

Benim hareketimi fark etmiş olacak ki kısık bir gülme sesi işittim. Ama bu ses uzun sürmemişti.

"Gelmek istiyor musun?" Diye sordu.

"Hım?" Diye mırıldandım. Yüzüm yastığa gömülmüş bir şekilde durduğundan boğuk çıkmıştı.

"Benimle gelmek istiyor musun?"

Aniden başımı kaldırdım ve ona döndüm. Yüzümü ellerimle kapatıcaktım ki beline havlu sarmış olduğunu fark ettim.

Gece dikkat etmemiş olsamda çekici bir vücudu vardı ve düzenli spor yaptığı belli oluyordu.

"Gerçekten götürecek misin beni de?" diye sordum çocuksu bir heyecanla.

"İstersen, evet." Diye mırıldandı.

"Ben gelmek istiyorum."

Onaylarca başını salladı. "Ben bir duş alayım. Ben çıkana kadar hazırlanmış ol."

Olumlu anlamda başımı salladım.

Gidiyordum. Kurtuluyordum o adamlardan. Başka birine tutsak olsam da daha huzurlu hissediyordum.

Yerimden kalkarken kasıklarıma giren ağrıyla inledim.

Önemsememeye çalışarak iç çamaşırımı ve elbisemi üstüme geçirdim.

Komidinin üstündeki çantamı fark ettiğimde aklıma ilaç geldi ve hemen ilacı alarak suya ihtiyaç duymadan içtim.

İlacı çantama koyarken fotoğraf ve not kağıdı ilişti gözüme.

Bu çocuğu bulacaktım ve annesine kavuşması için elimden geleni yapacaktım. Ben fotoğrafa bakmaya devam ederken gelen sesle Arda'ya döndüm. "Neye bakıyorsun?"

"Fotoğraf," diye mırıldandım. "Arkadaşımın fotoğrafı ulaşabilirsem oğluna götüreceğim."

"Nerde ki arkadaşın?"

"Benim geldiğim yerde," diye mırıldandım. "Onu da orada tutuyorlar ve iki senedir oğlundan ayrıymış."

Yanıma gelip oturduğunda o da fotoğrafa bakmaya başladı. "Adres var mı elinde?"