Son Muhafız {Muhafızlar Serisi } Düzenleniyor

1.Bölüm : Gerçekler

Şarkı => Raise Your Flag

1. Bölüm : Gerçekler

💭💭💭

Gerçek, çoğu zaman karartılır; fakat hiçbir zaman sönmez.

Fatih Sultan Mehmet

💭💭💭

İki yıl önce

Her zamanki gibi antrenmanlarla geçen bir gündü onun için. Kılıcı daha on yaşındayken ustalıkla kullanmayı bilmişti. Babasının gurur kaynağı Kuzey Krallığının tahtının varisi Dean.

Kılıçla bir olan elle karşısındaki rakibine bir aslan kadar çevik hareketlerle saldırdı. Kılıçlar birbirine çarpışırken ikisi de aynı anda geri çekildi.

"Dostum, buna bir son vermelisin. Beni yenemezsiniz."

"En son bunu söylediğinde ortalıkta kolunu tutarak geziyordun."

"O tek seferlik bir şeydi. Bir daha olmasına izin vermem." diyerek çita gibi hızlı manevralarla atıldı. İkisi de vazgeçemeye niyetli değildi. Art arda çarpan kılıçlar saatleri devirdi.

"Vazgeç. Ülkenin en iyi komutanını yendim, karşımda hiç şansın yok."

"Yen beni o zaman, üç saattir seninle kapışıyorum ama sonuç ortada." diyen dostuna hak verdi ama onun kitabında tek bir kazanan vardı.

"Prens Dean."

Yeniden kapışmaya başlayacaklarken dadısının sesi ile kılıcını yere sabitledi.

"Dinliyorum." dedi herkese karşı kullandığı sert mizacıyla.

"Kral ve Kraliçemiz akşama doğru yolculuğa çıkacaklar, bunu size bildirmemi istediler efendim."

"Tamam, şimdi gidebilirsin." diyerek saraydaki tek anlaşabildiği dostu Carlos'a döndü.

"Gidip uğurlaman gerek, benim de işlerim var."

Tek kaşını havaya kaldırıp bir haftadır ortalıktan kaybolup duran dostuna baktı.

"Ah, sana anlatacağım. Söz ama şimdi değil, gitmelisin Dean." diyerek koşarak arenadan çıkan dostuyla kaşları çatıldı. Ne de olsa yakında çıkar kokusu, diyerek ön bahçeye vardı.

Anne ve babasını uğurlayıp kararmakta olan hava ile atına bindi. Gecenin esintisiyle birlikte atıyla ormanı fethetmeye girişti. Her bir noktasını bildiği ormanda dört nala koşup özgürlüğün tadını çıkardı.

Nehirin yakınlarına geldiğinde atından inip yüzüne su çarptı. Çakıl taşları ayaklarının altında ezilirken duyduğu vahşi hayvan kükremesi ile kılıcını kavradı. Atı ürküp şahlanınca eyerini tuttu. Karanlık bir aura hissetmişti.

"Sakin ol, oğlum." Yatıştırıcı sesi ile atı sakinleştirmişti ama aynı ses daha gür şekilde ormanda yankılanınca atı şaha kalktı. Eyer elinden kayıp giderken kalçasının üstüne düşmüştü.