Kim olduğunu bilmeyen bir kız Amaris.
Yetimhanede büyümüş dış dünya hakkında tek bildiği şey kitaplar ve hayal gücünü alabildiği şeyler ...
Peki bunlar yalansa ;
Yaşadığı gezegen Priroda da dönen oyunlar herkesten saklanan gerçekler herkesin kendi...
Düzenlemeye fırsatım olmadı. Hatalarım da vardır mutlaka. Sizden ricam maruz görün.
Bölüme geçmeden evvel bir oy verin. Ah birde satır arası yorumlarımızı bekliyor olacağım. İçinizden ne gelirse artık.
2. Bölüm: Suyun Gelişi
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
***
Kapı açıldığında Dean'ın yüzü düz bir hal almıştı. Onun aksine ben gülümsedim. Elbisemin ucunu hafif kaldırarak yürüdüm. Başım dik, kendimden emindim.
Masaya yaklaştığımda şaşkına uğramıştım. Gözlerimi kırpıştırıp emin olmak isterken o bana göz kırparak hayal görmediğimi kanıtlamıştı. Tüm gün boyunca Saray dedikoduları dinleyip tartıştığım adam bir prensti.
Martin, Ateş Krallığının prensiydi.
***
Dean, belimdeki eli sayesinde beni yürütmüştü. Kendime gelip silkelendim. Dean ile masada oturacağımız yere kadar geldiğimizde Kraliçe gülümsedi.
"Hoşgeldiniz. Bereketimizi sizinle paylaşmak bizim için büyük bir onur." dediğinde gülümsemekle yetindim.
Dean, sandalyeli çekip oturmamı sağladığında diğerleri de kalktıkları gibi yerine oturmuştu. Kuruyan dudaklarım ile bardağa uzandım. O sırada Kraliçe servis emrini vermişti.
Çalışanlar servis yapmaya başladıklarında üst üste iki bardak su içmiştim.
"Bu geceyi neye borçluyuz, Prenses Amaris." Kral'ın sorusu ile boğazımı temizledim.
"Aslında buraya." diyerek söze başladığımda Dean destek vermek istercesine elimi tutmuştu. Gözlerimi prenseste tutup sözlerime devam ettim. "Sevgilimi görmeye gelmiştim. Tamamiyle tesadüfi bir şekilde ise yemeğe davet edildim. Onur duyduğumu söylemek isterim." Sözlerimi tamamlar tamamlamaz bardağa uzanmıştım.
"Nasıl? Yani ne demek istediniz?" Kelvinleri toparlamakta güçlük çeken prensese düz bir ifade ile baktım. "Arkadaş değil miydiniz?" Gözleri Dean ile benim aramda gidip geliyordu. Sorusunun doğrulanmasını istiyordu.
Dean birleşik olan elimi kaldırdığında gözlerinde hayal kırıklığından doğan öfkeyi net bir şekilde gördüm.
"Arkadaşız, dostuz ve en önemlisi de birbirimize aitiz." dediğimde Martin'den bir alkış yükselmişti. Alkışını kısa tutup boğazını temizledi. Çünkü kardeşi dahil ailesinin yakıcı gözleri üstündeydi.
