Kim olduğunu bilmeyen bir kız Amaris.
Yetimhanede büyümüş dış dünya hakkında tek bildiği şey kitaplar ve hayal gücünü alabildiği şeyler ...
Peki bunlar yalansa ;
Yaşadığı gezegen Priroda da dönen oyunlar herkesten saklanan gerçekler herkesin kendi...
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
Deli kadınlar iyidir. Çünkü ne kahkahaları tutsak, ne gözyaşları sınırlı, ne arzuları mahpus, ne öfkeleri prangalıdır.
- Ahmed Arif
***
" Prenses bekletilmekten hoşlanmıyor." diyerek ortadan kaybolduğunda gözlerimi Amaris'e çevirdim.
Yine ne zırvalayacaktı merak etmiyordum açıkçası. Davranışları bana yakın olma çabaları nafileydi kalbimde de ruhumda da bir tek Amaris vardı.
Bunu Prenses de öğrenmeli hatta hafızasına kazımalıydı. Yanlış anlaşılmak ve biraz daha Amaris'ten uzaklaşmak istemiyordum. Hele bir uyansın aramızdaki her şeyi çözecektim.
***
Üzerimde büyük bir yorgunluk hissediyordum. Bedenim sanki işkenceye uğramış gibiydi. Gözlerimi usulca araladım. Kırpıştırıp bulanık olan görüntümü düzelttim ve nerede olduğumu anlamaya çalıştım.
Babamın sarayındaki odamdaydım. İyide ben buraya nasıl gelmiştim?
Yataktan doğrulup sırtımı yatağa verdiğimde camın kenarında kollarını göğsüne bağlamış gece mavisi gözlerini dışarıya dikmiş olan Dean'ı gördüm.
Onu burada görmenin şaşkınlığı ile kaşlarım havalanmıştı. Priroda'da olması gerekmiyor muydu? Benim de Olimpos'ta Kelly'nin yanında.
"Dean?"
Gözleri beni bulunca kollarını çözüp yanıma geldi. Yataktaki küçük boşluğa oturup gözleriyle yüzümü taradı. O kadar dikkatli bakıyordu ki bir an için yüzümde bir şey var sandım.
"Hey! Bana öyle bakma."
"Nasıl bakıyor muşum?" Çapkınca göz kırptığında göz devirdim.
"Sen bana burada ne işin olduğunu söyle ilk."
"Senin için geldim."
Tek kaşımı havaya kaldırdım. "Benim için?" Başını olumlu anlamda sallamıştı.
"En son Kelly'nin yanındaydım buraya nasıl geldim?"
Gözlerinde bir an için acı görmüştüm ama kendini hemen toparlamıştı.
