Kim olduğunu bilmeyen bir kız Amaris.
Yetimhanede büyümüş dış dünya hakkında tek bildiği şey kitaplar ve hayal gücünü alabildiği şeyler ...
Peki bunlar yalansa ;
Yaşadığı gezegen Priroda da dönen oyunlar herkesten saklanan gerçekler herkesin kendi...
Bölüme başkandan oylayınnnn... ve bir de yorum yapınnn
9. Bölüm : Düello
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥💧
Önüne geçemediğin tek şey kaderdir. Seni yaşamaya bağlayan her şey aslındandır mucizedir. Bugün yaşadığın her şey dünden kalma sebeplerdir. Ve aslında hayat dediğin; yaşayabildiğin kadar güzeldir... CAN YÜCEL
🔥💧
•••
Burada ağalayacak mıydım gerçekten? Evet. Elbiseme damlayan göz yaşlarımla daha fazla bacaklarım bedenimi taşıyamadı. Dizlerimin üstüne çöktüğümde Dean'ın sıcak kolları vücudumu sardı.
Gözyaşlarım göğsüne akıyordu. Sırtımı sıvazlayıp saçlarıma ardı ardına kondurduğu öpücüklerle ruhum daraldı. Nefes alamadım bir anda. Ruhum sanki tutsaktı ve anahtarını bulmuş, kaybetmek istemiyor gibi çırpınıyordu. O çırpındıkça bedenim bana işkence ediyordu.
Ağzımın içinde biriken kan ile gözlerim tamamiyle kapandı.
•••
Dean kucağına yığılıp kalan kızla dumura uğramıştı. Kızı incitmeden doğrulttu. Burnundan akan kanla ateşi harlanmıştı. Dikkatlice kucağına alıp alev yoluyla akademiye döndü.
Mavi elbisesi içinde bir prensesten farksızdı ama yüzü... çok şey anlatıyordu aslında. Bu partide olmak balığın karada olmasına eş değerdi. Bir de yanına gelen yavşak vardı!
Revire geldiğinde öfkesini dizginleyip içeri girdi. Şifacıya sesleneceği sırada gözükmesiyle ağzını kapattı. Yataklardan birine dikkatlice yatırdı kızı.
"Ona ne oldu?"
"Birden bayıldı." Ketum sesiyle şifacı başka bir şey soramamıştı. Gerekli muayeneleri yapıp gözünü kızdan ayırmayan Prens'e döndü.
"Fazlasıyla yorulmuş. Fiziki bir yorgunluk değil." Söyleyeceklerini toparlamaya çalıştı şifacı. Bu nasıl söylenir bilmiyordu. Böylesi bir durumla ilk defa karşılaşıyordu. "Ruhu bedeninden ayrılmaya çalışmış."
Sözleri boş odada yankı yapıp Dean'a ulaşmıştı. Dişlerini sıkıp Amaris'e baktı.
"Şimdi iyi mi?"
"Evet."
Şifacıya bir şey demeden Amaris'i kucağına alıp odasına götürdü. Aklı ise bir hayli doluydu. Bir an önce bulmalıydı.
Odaya geldiğinde gözü çiçeklerle kaplı alana bir de kitaplarla kaplı olan yatağa kaydı. Başını iki yana sallayıp kitapları çalışma masasına ışınladı. Amaris'i yatağa bırakıp dolabına yöneldi. Geceliklerden birini alıp hızlıca dolabı kapattı. İç çamaşırlarıyla aynı yere koymak zorunda mıydı sanki?
