Kim olduğunu bilmeyen bir kız Amaris.
Yetimhanede büyümüş dış dünya hakkında tek bildiği şey kitaplar ve hayal gücünü alabildiği şeyler ...
Peki bunlar yalansa ;
Yaşadığı gezegen Priroda da dönen oyunlar herkesten saklanan gerçekler herkesin kendi...
Ay, geri döndüm. Şimdi de gidiyorum. İyi okumalar canlarım...
Okumadan önce oy verebilir misiniz ? Satır arası yorumları da eksik etmeyin...
Şarkı => Black Magic // Little mix
17.Bölüm : Kolye
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💧🔥💧
Ok ancak geri çekilerek atılır. Hayat seni zorluklara geri çekiyorsa , seni daha büyük bir şeye fırlatacağı içindir. Nişan almaya devam et. Paulo Coelho
🔥💧🔥
•••
Ben deli gibi gülerken bir tek George gülmüyordum.
Ben yaşadığım onca şeye gülüyordum.
Ben benden saklananlara gülüyordum.
Ben önümde duran gerçekleri göremediğime gülüyordum.
Ben ben olmadığım gülüyordum.
•••
Kahkahamı bastırıp bana korkarak bakanlara döndüm. Zorla da olsa gülümsemeye çalıştım ama ne kadar olduysa artık.
"Benim sinirlerim bozuldu iyice." dedim şakaya vurarak. Aralarında bana tek inanmayan Dean'dı. Gözleri kısılmış sanki ruhumu okuyormuş gibi dikkat kesilmişti.
"Anne ve George size ne oldu?"
Hector'un konuyu değiştirmesiyle rahat bir nefes aldım. Dean'ın yoğun bakışlarından da kurtulmuştum. Bugün her şeyi geri de bırakıp panayırın tadını çıkaracaktım. Evet, bunu yapmalıydım.
Her şeyi bir kaç saatliğine kenara bırakacaktım. Kaçmak gelse de bir kaç saatliğini kaçacaktım.
En iyisi buydu. Anne üstüne sonra da George baktı sonra da sinirle bana baktığında Hector'un arkasından çıkıp Dean'ın arkasına geçtim.
"Hepsi Amaris ve onun uyuz perisi yüzünden oldu."
"Benim perime bir tek ben hakaret edebilirim."
"Öyle mi seni boğunca da edebilecek misin." diyerek bana yaklaşmaya başlayınca Dean'ı önüme siper ettim.
