Letter For My Dear General

{ လှပတဲ့နှင်းဆီပန်းငယ် }

'ဗိုလ်မှူးပျောက်ကွယ်သွားတဲ့အခါတုန်းက ကျွန်တော်ကသာဗိုလ်မှူးကိုလိုက်မရှာခဲ့ရင် ဗိုလ်မှူးနဲ့ကျွန်တော်ကဝေးသွားလောက်ပါပြီ'

သူတို့ရုပ်ရှင်အတူတူကြည့်ခဲ့တာကလွန်ခဲ့သောတစ်ပတ်ကျော်ကဖြစ်သည်။ သူတို့ကဝမ်းနည်းစရာအချစ်ဇာတ်လမ်းတစ်ခုကို ကြည့်ခဲ့ကြပြီးတော့သာယာတဲ့အချိန်များကိုပိုင်ဆိုင်ခဲ့သည်။

တတိယမြောက်တွေ့ဆုံခြင်းဆိုပေမယ့်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကရုပ်ရှင်အပြီးမှာအတူတူစကားအများကြီး ပြောဖြစ်ခဲ့ကြသေးသည်လေ။ 

ထိုအပြီးမှာဂျယ်ဟွန်းကထယ်ယုံးအားလမ်းလျှောက်ကာ အိမ်အထိလိုက်ပို့ပေးပြီးတော့သူတို့နှစ်ယောက်က ထယ်ယုံးရဲ့အိမ်ရှေ့မှာပဲလမ်းခွဲခဲ့ကြသည်။

ထိုကတည်းကဂျယ်ဟွန်းကပျောက်ကွယ်သွားတာပင်။ ထယ်ယုံးကသိချင်မိသည်က ဂျယ်ဟွန်းပျောက်သွားတဲ့အခုချိန်မှာရောသူပေးထားတဲ့လက်ပတ်လေးကို ဝတ်ထားလေမလားဟူ၍။

ဒီလိုသေးငယ်တဲ့မြို့ငယ်လေးမှာ ဗိုလ်မှူးနဲ့ထပ်တွေ့ရမှာပါလို့ပဲသူကမှတ်ယူထားတယ်။ ဘာလို့ဆိုဗိုလ်မှူးဟာ သူ့ရှေ့ကိုနောက်တစ်ခါထပ်ရောက်လာပါမည်ဟူ၍ကတိပေးထား၍။

ထယ်ယုံးကဈေးဆိုင်တန်းရှိတဲ့လမ်းမငယ်လေးပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်နေရင်းပန်းဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုတွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ပန်းဆိုင်အနားသွားလိုက်ကာကျူးလစ်ပန်းအချို့ကိုသဘောကျစွာ ကိုင်ယူမိလိုက်ပါ၏။

ထယ်ယုံးကကျူးလစ်ပန်းတို့ကို ကိုင်လိုက်တဲ့အခါမှာပဲသူ့ရဲ့လက်ဖမိုးနုနုရဲ့အပေါ်ကနေ ထပ်ကာအုပ်ကိုင်လာတဲ့ဖြူဖွေးသောလက်တစ်စုံနှင့်အတူတူချိုသာသောစကားသံတစ်သံ။

"ကိုယ့်ရဲ့နှင်းဆီပန်းလေး~ ဒီနေ့လဲကျူးလစ်ပန်းတွေထက်ပိုလှနေတာပဲ"

ထယ်ယုံးကစကားသံကြောင့်ချက်ချင်းအပေါ်ကိုမော့ကြည့်လိုက်ကာ လှပတဲ့ပါးချိုင့်တို့အားဖော်ပြကာ ပြုံးနေရှာတဲ့ဗိုလ်မှူးဂျောင်ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။

သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့လက်တွေက ထိစပ်နေကြပြီးတော့မျက်လုံးတွေက တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက်ရှိနေကာ ပုလဲလုံးလေးတွေလိုကြည်လင်တောက်ပနေကြတယ်။