Letter For My Dear General

{ စကားတတ်သောကျွန်တော့်ရဲ့ဗိုလ်မှူး }

'ဗိုလ်မှူးလုပ်ရပ်ကြောင့်စိတ်ဆိုးနေတဲ့ကျွန်တော်က ဗိုလ်မှူးရဲ့ကျွန်တော့်ကိုပြောလိုက်တဲ့စကားတစ်ခွန်းမှာ ကျွန်တော့်ရဲ့နှလုံးသားလေးကနောက်တစ်ဖန်နူးညံ့သွားခဲ့ရပါတယ်'

"ဗိုလ်မှူး?!"

ထယ်ယုံးကခါတိုင်းလိုပဲမိုးမရွာတဲ့အချိန်လေးမှာ ဆိပ်ကမ်းဘေးနားတစ်လျှောက်တွင်လမ်းလျှောက်ထွက်ဖို့အတွက် အိမ်ပေါက်ဝကနေထွက်ထွက်လာချင်းမှာပဲသူကအံ့ဩသွားရတယ်။

သူ့ရဲ့အိမ်ရှေ့ကကျူးလစ်ပန်းတစ်စည်းကိုကိုင်ကာ မတ်တပ်ရပ်စောင့်နေသောဂျယ်ဟွန်းပင်။ ထုံးစံအတိုင်းယူနီဖောင်းလေးကိုဝတ်ထားတဲ့ပုံက အမြဲတလိုထယ်ယုံးကိုသဘောကျစေတယ်။

အထူးသဖြင့်ဂျယ်ဟွန်းရဲ့လက်ထဲကကျူးလစ်ပန်းစည်းလေးပင်။ အရောင်စုံနေသောကျူးလစ်ပန်းစည်းလေးအား ထယ်ယုံးကမေးငေါ့ပြလိုက်ရင်းမေးလိုက်တယ်။

"ပန်းက?"

"ယုံးအတွက်ပဲပေါ့"

ဂျယ်ဟွန်းကပန်းစည်းလေးအား ထယ်ယုံးရဲ့ဘယ်ဘက်လက်ထဲထည့်ပေးရင်း ညာဘက်လက်ကိုရုတ်တရက်ကိုင်လိုက်တာကြောင့် ထယ်ယုံးကအနည်းငယ်လန့်သွားပေမယ့်လည်း ဂျယ်ဟွန်းကသဘာဝကျကျပဲပြန်လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။

ထို့ကြောင့်ထယ်ယုံးကလည်းဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုမျိုး မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ကာပန်းစည်းတို့ကို လက်ဖြင့်သေချာယူလိုက်ရင်းပန်းရောင် ကျူးလစ်ပန်းတွေကိုလက်တို့ဖြင့်တို့ထိလိုက်မိတယ်။

ထို့နောက်ထယ်ယုံးရဲ့အိမ်ရှေ့ကနေထွက်လာရင်းနဲ့ လူရှင်းပြီးကဗျာဆန်သောလမ်းသေးသေးလေးပေါ်ကနေ နှစ်ယောက်အတူတူထွက်လာခဲ့တယ်။

"ဒီနေ့ကိုယ့်ကိုတွေ့လိုက်ရတော့ဘယ်လိုနေလဲ?"

"နည်းနည်းလေးရင်ခုန်သွားတယ်~"

ထယ်ယုံးကပြန်ဖြေလိုက်တော့ ဂျယ်ဟွန်းကနူးညံ့စွာကြည့်ရင်း အနည်းငယ်ရယ်လိုက်ကာ ထယ်ယုံးကိုပြုံးစိစိနဲ့ထပ်ပြောလာလေသည်။

"ဒါဆိုကျူးလစ်ပန်းတွေနဲ့အတူတူကိုယ်နေ့တိုင်းလာခဲ့မယ်"

ဂျယ်ဟွန်းရဲ့စကားကိုထယ်ယုံးက မေးခွန်းတို့ဖြင့်ပြည့်နှက်နေတဲ့မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်လိုက်တော့ဂျယ်ဟွန်းကထယ်ယုံးရဲ့မေးခွန်းအားအဖြေပြန်ပေးလာလေတယ်။