#លោកប៉ាចិញ្ចឹម🥀
១៦/១៧
«ចង់ធ្វើអី?ចង់សម្លាប់ខ្ញុំមែនទេ? បានតើសម្លាប់មក ខ្ញុំក៏មិនចង់រស់នៅមើលមុខលោកដង្ខៅឯងដែរ»
«វាកាន់តែវែងឆ្ងាយហើយណាស់ ឯងចង់ហៅយើងបែបនោះណាស់មែនទេ? បានតើយើងនិងឲ្យឯងធ្វើជាអ្នកបម្រើ ធ្វើការជំនួសគ្រប់គ្នានៅក្នុងផ្ទះនេះឯងបម្រើគ្រប់យ៉ាង »
និយាយហើយ នាយក៏លែងនាងរួចក្រោកចុះពីលើគ្រែទៅរើសខោមកស្លៀករួចក៏ឡើងទៅបន្ទប់ របស់ខ្លួននៅខាងលើបាត់ទៅ។
~ព្រឹកឡើង~
រាងតូចច្រឡឹងនាងគេងសញ្ចឹងគិត អស់មួយយប់នាងគេងមិនលក់ឡើយព្រឡតែរូបភាព អាក្រក់នោះវានៅដក់ជាប់ក្នុងខួរក្បាល កាន់តែធ្មេញ នាងកាន់តេឃើញៗច្បាស់នៅមុខបុរស ដែរមាននាមជាលោកដង្ខៅម្ចាស់នៃជីវិត របស់នាង។
«អ្ហឹកៗ!!!ខ្ញុំស្អប់ឯងណាស់លីសា ឯងកខ្វក់ស្មោកគ្រោក ឯងមិនគួរកើតជាមនុស្សទេ ឯងជាក្មេងដែរគេរើសមកចិញ្ចឹម ឯងគិតថាខ្លួនឯងជាព្រះនាងមែនទេ នាងភ្លើ ឯងវាសមនិងពាក្យនេះណាស់ នាងល្ងីល្ងើ»
នាងឈរនៅមុខកញ្ចក់ក្នុងបន្ទប់ទឹក សម្លឹងមើលរាងកាយអាក្រាតរបស់ខ្លួន ស្ទើរតែទប់លំនឹងមិនជាប់ព្រោះតែនាងឈឺផ្សាក្រហាយ នៅត្រង់ចំណុចនោះ នាងជេដាលត្មិះខ្លួនឯង ដៃខ្ញាំបិចសក់ខ្លួនឯង ទាំងស្អប់ខ្ពើមរាងកាយមួយនេះខ្លាំងណាស់។
«ឯងកើត មកជាមនុស្សធ្វើអី? ឯងមិនស្លាប់ទៅឯងរស់ ក៏គ្មានអ្នកណាត្រូវការឯងដែរហឹុកៗ យើងស្អប់ឯងណាស់ យើងស្អប់»
ផាច់ៗ!!!
នាងនិយាយ ទាំងលើកដៃមកទះតបមុខខ្លួនឯងផាច់ៗ នាងលែងដឹងឈឺហើយ ព្រោះពេលនេះទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់នាងវាឈឺចាប់ពឺតផ្សាជាងនេះរាប់រយពាន់ដង។
នាងនិយាយនាងយំ សម្លេងទាំងនោះក៏បានជ្រៀតចូលក្នុងត្រចៀករបស់អ្នកម្ខាងទៀត ដែរបានឈរស្ដាប់នាងទាំង គ្មានអារម្មណ៍អីគួរឲ្យអាណិតឡើយផ្ទុយ ស្រឡះនាយបែរជាឈរញញឹមចុងមាត់រួចដើរមកអង្អែលស្នាមសំណល់ឈាមដែរប្រលាក់ជាន់កម្រាលពូកពណ៌ សនោះទាំងនឹកឃើញរូបភាពគ្រប់យ៉ាង ដែរនាយបានសាងកាលពីយប់មិញដូចគ្នា កាន់តែគិតនាយកាន់តែញញឹម។
