ဖြစ်ပျက်သွားတဲ့ အကြောင်းတရားတွေဟာ
နည်းနည်းတော့
မျက်နှာပူစရာရယ် ဆိုပေမယ့်
ပြေလည်ဖို့ လမ်းစကိုရှာတွေ့ခဲ့ပါတယ်။တကယ်ဆို
ပြေလည်သွားမယ်လို့တော့မထင်ထားခဲ့ဘူးပေါ့။
"ကျစ် လာနေပြန် ပြီ စိတ်ရှုပ်ရတဲ့ကြားထဲ "
ရေရွတ်သံတိုးတိုးကြောင့် အကဲခတ်မိတော့
ကျွန်တော်တို့ ဆိုင်ဘက်ဆီ ခပ်သုတ်သုတ်
လျှောက်လှမ်း
လာတဲ့ တစ်ဖက်လမ်းက ဦးလေးကြီး။
ဦးလေးကြီးဟာ ဖက်ထုပ်ဆိုင်လေးဖွင့်ထားပြီး
အဲ့ဒီဆိုင်က ဖက်ထုပ်ကို
သူကော ကျွန်တော်ကော ကြိုက်ကြတယ်။
သူနဲ့တစ်ဖက်လမ်းက ဦးလေးကြီးဟာ
မတည့်အတူနေ၊
အမြဲတမ်းစကားနိုင်လုနေကျလေ။
များသောအားဖြင့် မနေ့ညကလို ဘောလုံးပွဲ
ရှိတဲ့ညတွေမှာဆိုပိုဆိုးပေါ့။
ဘောလုံးဝါသနာအိုးတွေဆိုပေမယ့်
အားပေးတဲ့ အသင်းတော့မတူခဲ့ဘူး။
သူအားပေးတဲ့ အသင်းက ရှူံးသွားပြီး
ဦးလေးကြီး အားပေးတဲ့ အသင်းက
နိုင်သွားတာမို့ထင်တာပါပဲ။
အားတက်သရော ကြွားဝါ ဖို့လာနေတဲ့
ဦးလေးကြီး ကြောင့်
သူ့မျက်နှာဟာသိပ်မကောင်းလှဘူး။
"ညီ့ကို ဆို အဲ့ဦးလေး တအားတိုက်ခိုက်တာ"တဲ့။
ကျွန်တော် ကြိတ်ရယ်မိတယ်။
သူအားပေးတဲ့အသင်းများနိုင်သွားကြည့် သူ
လည်းအဲ့ဦးလေးကြီးဆီသွားသွားပြီး
တစ်ယောက်တစ်ပြန် တိုက်ခိုက်နေကြပဲကို....။
ဦးလေးကြီးဟာဆိုင်ထဲ ရောက်ရောက်ချင်း
ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်တယ်။
ရည်ရွယ်ချက်ကသူ့ဆီကိုတည့်တည့်သွား
ဖို့လုပ်နေတာပါ။
သူကတော့ ဦးလေးကြီးကို မကြည့်နေဘူး။
စောစောလေးကတင်
ကလေးတစ်ယောက်ရေခဲမုန့်ခွက်လွှတ်ကျ
ခဲ့တာမို့ ပေကျံသွားတဲ့
ကြမ်းပြင်ကိုသာ သန့်ရှင်းရေးဖိလုပ်နေမြဲပဲ။
အဲ့ဒီအချိန်ကြုံရာစာရွက်တစ်ခုကို ကျွန်တော်
ခပ်မြန်မြန်ပဲကောက်ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။
"အသစ်ပြန်မှာမယ့် စာရင်းက ဒါပဲလားညီ၊
အစ်ကိုမနေ့ကပြောထားတာ
အမျိုး ၂၀ ကျော်တယ်လေ "
