"ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ညီ "
"ထယ့္ ေမြးေန႔မို႔ လို႔ သူႀကိဳက္တက္တာ
ေလးေတြ ခ်က္ေပးေနတာပါ၊
အစ္ကို ေရခ်ိဴးခန္းဝင္ၿပီးရင္ မနက္စာစားရေအာင္ "
"အစ္ကို႔ကို ႏိႈးလိုက္တာမဟုတ္ဘူး၊
အစ္ကို လည္း ကူမွာေပါ့ "
"မေန႔ညက ဟိုလွိမ့္၊ဒီလွိမ့္နဲ႔ေကာင္းေကာင္း မအိပ္ဘူးေလ၊အဲ့ဒါေၾကာင့္မႏိႈးေတာ့တာ"
"ကိုယ္ညီ့ကို ေျပာစရာ ႐ွိတယ္ "
"ဟုတ္ကဲ့"
ညီက လုပ္လက္စအလုပ္ကို ေခတၱ ရပ္ၿပီး
ကြၽန္ေတာ့္ ဘက္မ်က္ႏွာမူလိုက္တယ္။
မ်က္ႏွာအေနအထားမွာ
ေလးနက္မူ႕ေတြကိုလည္းေတြ႕လိုက္ရတယ္။
အဲ့ဒါ ဟာညီ့ အေပၚေလးစားရတဲ့
အေၾကာင္းအရင္းေတြထဲကတစ္ခုပါပဲ။
"ကိုယ္ ညီနဲ႔ ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္လို တြဲခ်င္တယ္"
ညီ့မ်က္ခုံးေတြ ပင့္တက္သြားပါတယ္။ေနာက္ေတာ့
"ေကာင္းပါၿပီ၊ ထယ္နဲ႔လိုက္မသြားခင္အထိ
ညီတို႔ အဲ့လိုေနရေအာင္ေလ "တဲ့။
"မဟုတ္ေသးဘူး ညီ ၊ကိုယ္ေျပာေနတာ
ယာယီမဟုတ္ဘူး၊တစ္သက္လုံး
အတြက္ေျပာေနတာ "
ညီဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္လုံးကေလးေတြ
ဝင့္ၿပီးၾကည့္လာျပန္တယ္။
အဲ့အၾကည့္ေတြမွာ ထူးဆန္းအံ့ဩမူ႕ေတြအျပည့္ပဲ။
"အစ္ကို႔မွာ လက္ထပ္ရမဲ့သူ ႐ွိတယ္ေလ "
"အစ္ကို ဆိုေလးကို
စကားေျပာေတာ့မွာ၊ မိဘေတြေကာပဲ "
"အစ္ကိုက ဘာေျပာမွာလဲ "
"အစ္ကို ဆိုေလးနဲ႔ လက္ထပ္ျဖစ္မွာ
မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းေပါ့ "
"ညီ့အတြက္နဲ႔ ေတာ့ အဲ့လိုလုပ္စရာမလိုပါဘူး၊
ညီ ေနေကာင္းပါတယ္ ၊ညီဘာမွမျဖစ္တာမို႔လို႔"
"ကိုယ္ေျပာတာေလးဆုံးေအာင္
နားေထာင္ပါဦး ညီရယ္ ၊ကိုယ့္ဆုံးျဖတ္
ခ်က္က ညီ့ရဲ႕ ေနေကာင္းက်န္းမာျခင္း
ေတြနဲ႔ ဘာမွ မသက္ဆိုင္ဘူး။
ညီေနေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊နာဖ်ားသည္
ျဖစ္ေစ ကိုယ္ မင္းအနားမွာ႐ွိခ်င္တယ္ညီ၊
ေ႐ွ႕ေလွ်ာက္ ဆင္းရဲရဲ၊ခ်မ္းသာသာ
ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ပဲ လက္တြဲသြားခ်င္တယ္ "
