"ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ညီ "
"ထယ့် မွေးနေ့မို့ လို့ သူကြိုက်တတ်တာ
လေးတွေ ချက်ပေးနေတာပါ၊
အစ်ကို ရေချိူးခန်းဝင်ပြီးရင် မနက်စာစားရအောင် "
"အစ်ကို့ကို နှိုးလိုက်တာမဟုတ်ဘူး၊
အစ်ကို လည်း ကူမှာပေါ့ "
"မနေ့ညက ဟိုလှိမ့်၊ဒီလှိမ့်နဲ့ကောင်းကောင်း မအိပ်ဘူးလေ၊အဲ့ဒါကြောင့်မနှိုးတော့တာ"
"ကိုယ်ညီ့ကို ပြောစရာ ရှိတယ် "
"ဟုတ်ကဲ့"
ညီက လုပ်လက်စအလုပ်ကို ခေတ္တ ရပ်ပြီး
ကျွန်တော့် ဘက်မျက်နှာမူလိုက်တယ်။
မျက်နှာအနေအထားမှာ
လေးနက်မှုတွေကိုလည်းတွေ့လိုက်ရတယ်။
အဲ့ဒါ ဟာညီ့ အပေါ်လေးစားရတဲ့
အကြောင်းအရင်းတွေထဲကတစ်ခုပါပဲ။
"ကိုယ် ညီနဲ့ ချစ်သူ တစ်ယောက်လို တွဲချင်တယ်"
ညီ့မျက်ခုံးတွေ ပင့်တက်သွားပါတယ်။နောက်တော့
"ကောင်းပါပြီ၊ ထယ်နဲ့လိုက်မသွားခင်အထိ
ညီတို့ အဲ့လိုနေရအောင်လေ "တဲ့။
"မဟုတ်သေးဘူး ညီ ၊ကိုယ်ပြောနေတာ
ယာယီမဟုတ်ဘူး၊တစ်သက်လုံး
အတွက်ပြောနေတာ "
ညီဟာ ကျွန်တော့်ကို မျက်လုံးကလေးတွေ
ဝင့်ပြီးကြည့်လာပြန်တယ်။
အဲ့အကြည့်တွေမှာ ထူးဆန်းအံ့ဩမှုတွေအပြည့်ပဲ။
"အစ်ကို့မှာ လက်ထပ်ရမဲ့သူ ရှိတယ်လေ "
"အစ်ကို ဆိုလေးကို
စကားပြောတော့မှာ၊ မိဘတွေကောပဲ "
"အစ်ကိုက ဘာပြောမှာလဲ "
"အစ်ကို ဆိုလေးနဲ့ လက်ထပ်ဖြစ်မှာ
မဟုတ်တဲ့ အကြောင်းပေါ့ "
"ညီ့အတွက်နဲ့ တော့ အဲ့လိုလုပ်စရာမလိုပါဘူး၊
ညီ နေကောင်းပါတယ် ၊ညီဘာမှမဖြစ်တာမို့လို့"
"ကိုယ်ပြောတာလေးဆုံးအောင်
နားထောင်ပါဦး ညီရယ် ၊ကိုယ့်ဆုံးဖြတ်
ချက်က ညီ့ရဲ့ နေကောင်းကျန်းမာခြင်း
တွေနဲ့ ဘာမှ မသက်ဆိုင်ဘူး။
ညီနေကောင်းသည်ဖြစ်စေ၊နာဖျားသည်
ဖြစ်စေ ကိုယ် မင်းအနားမှာရှိချင်တယ်ညီ၊
ရှေ့လျှောက် ဆင်းရဲရဲ၊ချမ်းသာသာ
ချစ်တဲ့သူနဲ့ပဲ လက်တွဲသွားချင်တယ် "
