It Was Too Late (Varsity Boys Series #2)

Prologue

Varsity Boys Series #2 - It Was Too Late

[A LOT OF TYPOGRAPHICAL AND GRAMMATICAL ERRORS AHEAD]

WARNING: RED FLAG CHARACTERS AHEAD

DISCLAIMER

This is a work of fiction. Names, characters, events, places, businesses and incidents are either the products of the Authors Imagination or use in a fictitious manner. Any resemble to actual person, living or dead, or actual events is purely coincidence.

PLAGIARISM IS A CRIME

Copying or translating any parts of the story without the permission of the Author is punishable by the law.

---

Photo credits to their rightful owners and is used for entertainment purposes only. No copyright infringements intended.

•••

Iginala ko ang paningin ko sa labas at tanaw ko sa di kalayuan ang dagat. Maraming taong nagsasaya roon. Pinili kong magpunta roon para panoorin ang paglubog ng araw kasama ng ibang tao. I found a perfect spot and sat there. I was busy admiring the beauty of the sun setting, when my mind flew again.

Wala naman na akong ibang iisipin kung hindi sya lang, eh. I don't understand him. Why he came back? Didn't he left a year ago after doing something good? After getting rid of the problem? I didn't even got the chance to talk to him; he just left without a notice or a goodbye.

Doon ko naisip na nagsinungaling na naman sya. Na naipako na naman ang pangako nya. Pati pala sa mga sulat ay nagsisinungaling sya. Dapat hindi na ako naniwala doon dahil hindi rin naman pala nya gagawin. Puro sya salita, walang gawa.

He said he believes in me. He said that.

But he did not... Really. I was harassed but he did not believe me.

Kung naniniwala talaga s'ya, bakit hindi ko ramdam? Bakit umalis pa sya? Ano 'yon? Tangina nya. Napakagago. Sana hindi nalang ako naniwala sa kanya. Sana hindi nalang ako umasa na totoo 'yon at hindi na nya ulit ako bibiguin. But he failed me. He still failed me. He never change.

I found myself getting drunk at the bar in this island. Hinahanap ako ni Camila kanina pero sabi ko ay nagpapahangin lang ako. Nakakatangina kasi, eh. Hindi ako makapaniwalang nagpaloko na naman ako. Ganito siguro talaga ang mga taong sobra ang paniniwala sa pag-ibig. I had high hopes in love before. But now? I'm losing 'that' hope.

Nagpakalunod ako sa alak nung gabing 'yon. I was so drunk and not in the right mind when I left the bar. Hindi naman madilim sa tabing-dagat kaya doon ako nagpunta para maglakad-lakad at tanggalin lahat ng nasa isip ko. The sound of the waves keeps me calm. Kahit halos madapa-dapa na ako sa kalasingan ay patuloy pa rin ako sa paglalakad hanggang sa tumigil ako at humarap sa dagat na umaalon.

The sea is so beautiful and calming under the moonlight. Parang magandang maligo dito, ah? Masubukan nga.

I did. Aware naman akong lasing ako kaya sa mababaw lang ako ng tubig nagsasaya. Nagmumukha akong tanga dahil tatawa-tawa ako mag-isa habang nagtatampisaw na parang bata sa tubig. Parang first ko kung makaakto.

Napapikit ako at dinama ang malakas at malamig na simoy ng hangin. Napayakap pa ako sa sarili dahil sa lamig at gusto nang umahon pero gusto ko pang maligo. At tsaka solong-solo ko ang buong karagatan! Pero di ko lang sure kung talaga bang solo ko ito dahil baka mamaya ay may nagse-sex na pala sa madilim na parte, hindi ko lang nakikita. Pero wala akong pake. Maganda naman ako.