Destiny

Hoofdstuk 23 - "laat me los stomme aardappelplukker!"

Zonder te twijfelen trok ik Louise van haar stoel af en sleurde haar mee naar buiten. "Laat me los stomme aardappelplukker!" gilde ze boos terwijl ze haar hakken op de grond zette om zich tegen te houden. Ik trok me er niks van aan en zette haar buiten neer, waarna ik haar kin met mijn hand stevig vastpakte. "Allereerst," begon ik boos, "Kun je aardappels niet plukken, want ze groeien onder de grond."

Ik zuchtte hoorbaar en kwam daarna pas echt tot zake. "Blijf bij die jongen uit de buurt Louise, alsjeblieft! Hij is niet de jongen die die zegt dat hij is." De boze en tegelijk eigenwijze blik van Louise verzacht iets bij het horen van mijn waarschuwende woorden. Daarna leek ze zich te realiseren dat ze tegenover mij stond, want haar ogen kregen weer iets van haar normale brutaliteit terug. "Oh, en jij kent Robert zó goed zeker?" Haar grijns was sluw, alsof ze dacht dat ze me nu te pakken had, dat ze mijn ongelijk bewezen had. Maar ik knikte langzaam. "Ik ken 'Robert' een stuk beter dan jij. Ten eerste heet hij niet Robert, maar Ryan." Toen ze dat hoorde, leek ze zich te realiseren dat ik toch wel eens gelijk kon hebben. Ik praatte snel door, voordat ze weer zou protesteren. "Ik ken hem ongeveer een week en hij stond twee dagen geleden voor ons huis omdat hij iets van míj wilde." Ik vertel er maar niet bij wát, want dan zou Louise al helemaal verdrietig worden. "Waarschijnlijk heeft hij op ons naambordje jouw naam gezien, en is op zoek gegaan naar ene Louise Kroon."

De beteuterde blik van Louise zorgt ervoor dat ik medelijden met haar krijg, en laat haar kin los. In plaats daarvan pak ik haar hand en knijp er zachtjes in. "Hé, ik vind dit echt rot voor je," fluister ik zachtjes. "Maar Ryan heeft een serieus alcoholprobleem. Dat is niet de jongen waarmee je wilt omgaan Loes."

Gelukkig leek Louise het te begrijpen, maar haar gezicht stond nog steeds beteuterd. Ik voelde me diep vanbinnen zelfs een beetje schuldig omdat ik haar eerste date had verpest, maar als ik goed nadacht was dat niet mijn schuld, maar die van Ryan.

Ik duwde Louise in haar rug zachtjes naar het tafeltje waar Anabel me met open mond aanstaarde. Toen ik om me heen keek, zag ik dat zij niet de enige was. Werkelijk het hele terras had zijn ogen op mij gericht, en had van deze.. vertoning kunnen genieten. Op het moment zelf kon het me vrij weinig schelen. Snel legde ik aan Anabel uit wat er was gebeurd, duwde Louise neer op een stoel en beende driftig terug het restaurant in.

Dat Ryan mij lastig viel was irritant, maar overkomelijk. Hij moest echter van mijn zusje afblijven, hoe vervelend ze soms kon zijn. Verwilderd keek ik om me heen, maar natuurlijk was Ryan nergens te bekennen. Die had natuurlijk snel de benen genomen toen hij mij Louise mee naar buiten zag sleuren.

Met trillende handen pakte ik mijn telefoon en zocht Levi's telefoonnummer in mijn contactenlijst. Zonder er verder over na te denken belde ik hem.

"Levi." Klonk het kortaf toen hij opnam.

"Levi!" Ik zuchtte van opluchting en kon er niets aan doen dat ik tranen in mijn ogen kreeg.

"Valerie!" zijn stem klonk meteen een stuk opgewekter. "Wat is er?"

Er schoten verschillende manieren door mijn hoofd waarop ik Levi kon vertellen over zijn beste vriend die mij, en nu ook mijn zusje lastig viel, maar ik besloot het maar gewoon recht voor zijn raap aan te pakken. Toch kon ik het niet helpen dat ik mijn stem een beetje hoorde trillen.

"Ryan.. Ryan heeft zich net voorgedaan als één of andere Robert en een date geregeld met mijn zusje, Louise." Ik haalde even adem en luisterde, maar Levi bleef stil aan de andere kant van de lijn, dus praatte ik verder. "Godzijdank was ik in hetzelfde café om hem te betrappen, want God mag weten wat hij van plan was."

Ik hoorde dat Levi zijn keel schraapte, waaruit ik opmaakte dat hij ook naar een antwoord zocht.

"Ik hoopte dat jij misschien met hem kon gaan praten," piepte ik vervolgens.

"Ik zorg dat dit niet meer gebeurt," hoorde ik toen aan de andere kant van de lijn. Voordat ik kon protesteren onderbrak hij me. "Geen zorgen, ik regel het."

Nog voordat ik hem kon bedanken was de lijn dood.

______

Oeei, wat denken jullie dat Levi bedoelt met 'ik regel het?'

Laat het me weten!!