Destiny

Hoofdstuk 26 - een feestmaal met een dodelijk dessert

Een halfuur - en een rommelende maag later - hoorde ik de deurbel beneden gaan. "IK GA WEL," riep ik naar beneden, om een ongemakkelijke situatie voor Levi te voorkomen. Ik zwierde met een grote glimlach de trap af en ik voelde hoe de stof van mijn wijd uitvallende jurk langs mijn benen aaide.

Als Levi niet was gekomen had ik waarschijnlijk gewoon in mijn spijkerbroek aan tafel gezeten, maar onder het mom van 'het is een feestelijke dag', had ik toch mijn mooiste jurk aangetrokken. Het was een babyblauwe maxidress die mooi afstak bij mijn donkerbruine haren. Snel trok ik mijn witte sandaaltjes aan mij de voordeur en haalde toen de deur van het slot.

Als mijn ogen kruisen met die van Levi, stokt mijn adem in zijn keel en worden zijn ogen groot. Zoals altijd zag hij er uit alsof hij rechtstreeks uit een modeblad gewandeld was, maar de donkerblauwe blouse die hij aangetrokken had in combinatie met de felrode rozen in zijn hand sloegen alles.

Verlegen sloeg ik mijn ogen neer en gebaarde dat hij binnen mocht komen. Toen hij langs me heen liep, snoof ik de heerlijke cologne op in combinatie met de geur van zijn douchegel en een klein vleugje mint. Hoe was het mogelijk dat een jongen zo lekker rook?

Levi duwde de bos rozen in mijn handen terwijl zijn hoofd langzaam richting mijn gezicht boos. "Gefeliciteerd prinses." Daarna gaf hij me drie kussen op mijn wangen, die ik maar al te graag beantwoordde. Toen we weer recht tegenover elkaar stonden bekeek Levi me van top tot teen, iets wat me nogal een ongemakkelijk gevoel gaf. Langzaam schudde hij zijn hoofd met een ietwat ongelovige blik in zijn ogen. "Je bent echt beeldschoon," mompelde hij zacht, maar ik kon het toch verstaan. Zijn woorden zorgden ervoor dat mijn hart bijna uit mijn borstkas sloeg, maar gelukkig kon ik me beheersen. Ik glimlachte breed naar hem en pakte zijn hand. "Dankjewel," ik liet zijn hand los en keek hem een beetje schuldbewust aan. "Sorry dat we niet uiteten konden gaan, maar ik kon mijn ouders echt niet afwijzen."

Levi keek even naar de deur richting de woonkamer en haalde toen zijn schouders op. "Dat halen we nog wel een keer in," en zijn onweerstaanbare glimlachje kwam tevoorschijn terwijl hij zijn leren jas uittrok. "Bovendien ben ik gek op nacho's." Er kwam een onbewuste giechel uit mijn mond, waarop ik beschaamd mijn hand voor mijn mond sloeg. "Dat komt goed uit, want dat is precies wat er vanavond op het menu staat," zei ik glimlachend terwijl ik hem voorging naar de woonkamer.

Snel pakte ik een vaas uit de kast waar ik de rozen in kon zetten, maar ondertussen spitste ik mijn oren omdat ik meer dan benieuwd was hoe Levi mijn ouders zou begroeten, en hoe mijn moeder Levi zou ontvangen.

"Goedenavond mevrouw Kroon, gefeliciteerd met uw dochter," hoorde ik Levi zeggen. Ik glimlachte, hij had dus wel manieren. "Welkom Levi," klonk de stem van mijn moeder, waarna ik een gedempte klap hoorde. Ik sprong op om te kijken wat er aan de hand was, en stootte daarbij bijna mijn hoofd aan een plank waar de vazen opstonden. Gelukkig bleek het mijn vader te zijn die Levi een klap op zijn schouder had gegeven. "Leuk je weer te zien, jongen," Levi glimlachte en beantwoordde de handdruk van mijn vader. Opgelucht haalde ik adem. Tot nu toe liep alles best soepeltjes.

Toen ik terugliep met de vaas met rozen in mijn handen, zag ik dat iedereen al aan tafel was gaan zitten. Snel zette ik de rozen op de openhaard, waar ze mooi in het zicht stonden. Mijn moeder keek goedkeurend van de rozen naar Levi, en ik zag in haar ogen dat Levi een paar bonuspunten had verdiend. Ik was benieuwd of mijn vader het had verteld van de.. band tussen Levi en Nathan, maar het leek me nu geen goed moment om te vragen. Ik schoof bij aan tafel, naast Levi en tegenover Louise. Omstebeurt laadden we ons bord vol met nacho's. Ik maakte een goedkeurend geluidje en stak mijn duimen op naar mijn ouders en Louise. Het leek me geen goed idee om met mijn mond vol nacho's te roepen dat het lekker was, helemaal niet omdat ik uit mijn ooghoeken zag dat Levi uitstekende tafelmanieren had. Hij kon veel zeggen over zijn opvoeding, maar zijn ouders hadden hem ieder geval wel geleerd hoe je je hoorde gedragen als je op visite was.

Gelukkig keek ik de tafel rond. Twee weken geleden had ik mezelf keihard uitgelachen als ik hoorde dat ik met de broer van mijn overleden vriendje én mijn familie aan tafel zou zitten, maar nu het echt gebeurde leek het allemaal best normaal. Daarnaast had ik vandaag, ondanks alle tegenslagen van het afgelopen jaar, toch maar mooi mijn VWO-diploma in de wacht gesleept! Eindelijk kon ik gaan doen wat ik echt leuk vond.

Terwijl ik zo in gedachten verzonken voor me uit zat te staren, voelde ik dat Levi naar me keek. Ik knipperde met mijn ogen en keek hem aan. "Smaakt het?" vroeg ik hem met een glimlach. Hij knikte langzaam en even kijken we elkaar diep in de ogen aan zonder wat te zeggen.

Dan slaakt Louise opeens een gil en wordt ons oogcontact verbroken. Verschrikt keken we met zijn alle naar Louise, die inmiddels zachtjes aan het snikken was. Mijn vader legde zijn arm om haar heen en suste zachtjes, terwijl mijn moeder met grote ogen vroeg wat er in hemelsnaam aan de hand was. Louise antwoordde niet totdat ik het niet meer hield en een gefrustreerde kreet uitsloeg. "Loes, wat is er aan de hand?!"

Louise zei nog steeds niets, maar in plaats daarvan schoof ze haar mobiel naar me toe met het gesprek nog open van haar en haar beste vriendin Daphne. Toen ik de woorden op het scherm las voelde ik dat ik lijkbleek werd. Ik sloeg een hand voor mijn mond en tranen welden op in mijn ogen.

Oh my god. Ryan is dood.