Nazende.
Adım bu.
Anlamı nazenin, naz yapan sevgili demekmiş. Bunu öğrendiğimde yedi yaşındaydım. O gün anneme sarılıp bana bu ismi bana verdikleri için yalnızca bir çocukta görülebilecek bir içtenlikle teşekkür etmiştim. İsmime bayılıyordum, çünkü...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
6. AV VE AVCI
Okuldan nefret ederdim.
Küçük bir çocukken de, liseye giderken de.
Beni dışladıkları, av muamelesi yaptıkları her gün işkence gibiydi.
Ama av muamelesi görmenin iyi bir yanı vardır. Avcılarla dolu bir ormanda hayatta kalmayı öğrenirsiniz. Bir süre sonra, av olmaktan çıkarsınız ve bir bakmışsınız avcı sandıklarınız artık sizin sivri dişlerinizden korkuyor.
Roller değişmiş. Siz avcı olmuşsunuz, onlar av.
Liseye geçtiğimde, bu denklemi çoktan çözmüştüm. Korkunç geçen okul yıllarının ardından, lisede planım göze çarpmamaktı. Basit bir plan gibi görünebilir ama çoğunlukla en etkilisi budur. Göze çarpmamak.
Bu plan bir noktaya kadar iş gördü. Hare'ye kadar.
O av avcı denklemine uyduramadığım tek kişiydi.
Ben av değildim. Ama o da değildi. Ve daha beteri, benden içtenlikle nefret ediyordu. Hem de beni gördüğü ilk günden beri.
Beni gördüğü ilk anda, düşmanı olduğuma karar vermişti ve Hare'nin düşman bellediği insanlar genelde pek dayanmazdı.
Benden nefret ettiğinin farkındaydım. Fark etmemek imkansızdı zaten. Ama yine de ilk taşı onun atmasını bekledim. Beni fazla bekletmedi.
Sıcak bir kış gününde beklediğim hamle geldi. Biyoloji laboratuvarındaydım. Genelde yalnız takılıp müzik dinlemek için oraya giderdim. Önümde test kitabım açıktı ama soru çözmüyordum. Çenemi avucuma yaslamış camdan dışarıyı izliyordum. Hava güneşli olduğu için öğrencilerin neredeyse yarısı dışardaydı. Hare de dahil. Gür kızıl saçları yüzünden onu görmemek imkansızdı. Etrafındaki kalabalık arkadaş grubu bile onu gizleyemiyordu. Keyfi yerindeydi. Gülüyordu.
Genelde çın çın çınlayan kahkahalar atmazdı. Nedenini merak etmiştim ama anlamam da fazla uzun sürmemişti.
Demiray'ı görmüştüm, hızla Hare'nin yanına gidiyordu. Etraflarındaki herkesin durup ikisini izlediği, el kol hareketlerinin yapıldığı sert bir tartışma geçti aralarında. Sonra Demiray dönüp benim kıyısında oturduğum pencereye baktı. Hare de baktı.
Ve aynı anda, telefonum titredi.
Gördüklerimin midemi bulandırdığını hatırlıyorum. Bir de kusmayı ya da birilerini yumruklamayı istediğimi.
Bir video atılmıştı, videoyu atan kız sınıftandı. Arkası dönük bir kız vardı videoda, bir de adını bile hatırlamadığım bir çocuk. Video inandırıcı olsun diye gizlice çekiliyormuş gibi dar bir açıyla çekilmişti ama kızın üzerinde benim ceketimin aynısı vardı, saçları benimkiyle aynı renkti ve dalgaları benimkine benzesin diye maşalanmıştı. Karanlık bir bar köşesinde çakma ben ile o çocuk oturuyorlardı ve video başladıktan bir saniye sonra, öpüşüyorlardı ama ne olursa olsun kızın yüzü gözükmüyordu. Bir süre sonra, kız kalkıyordu, çocuk da peşinden gidiyordu ve aynı tuvalete girip gözden kayboluyorlardı.
