Nazende.
Adım bu.
Anlamı nazenin, naz yapan sevgili demekmiş. Bunu öğrendiğimde yedi yaşındaydım. O gün anneme sarılıp bana bu ismi bana verdikleri için yalnızca bir çocukta görülebilecek bir içtenlikle teşekkür etmiştim. İsmime bayılıyordum, çünkü...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
7. ELMAS
Yalandan korkarım.
Daha doğrusu, yalancılardan korkarım çünkü sen ne kadar dilini ve kalbini temiz tutsan da yalan sigara dumanı gibidir. Sen söylemesen de hayatına bir kez girdi mi ciğerlerine kadar izini bırakır.
Bir de kendine yalancılar vardır. Onlardan ise kaçarım, çünkü kendine yalan söyleyen ve buna inanan kişi artık geri alınamaz biçimde kaybolmuştur ve yapacağı tek şey zarar vermek olur.
Bilinçsizce, bilmeden ama nihayetinde zararlı.
Bu yüzden yalan söylemem, daha doğrusu, buna başvurmaya gerek görmem çünkü kimin canını hangi gerçeklerle sıktığım umrumda olmaz.
Ama gerçekleri saklarım.
Gerçekleri iyi saklarım ki, günün sonunda beni kanatmasınlar. Kendi gerçeklerim kendime söylediğim yalanlara dönüşmesin.
Mesela Hare ile olanları yalnız kendime anlatırım, yalnız ben duyarım.
Annem bile bilmez.
Üstüm başım toz toprak, Hare'nin kanını raylardan silen yağmurda sırılsıklam olmuş vaziyette evimizin banyosunda titrerken bile, kendi gerçeklerimi anneme anlatmam çünkü ne yalanlar ne gerçekler, artık Hare'yi geri getiremezler.
O öldü.
Ve karşımdaki yabancının gözleri, bunu inkar edebilecek tek şey.
O bir yalancı.
Hem de en tehlikelilerinden, kendine yalan söyleyenlerden.
"Sendeki bu altı boş cüret beni her seferinde daha da çok şaşırtıyor." derken geriye doğru adımlayıp ondan uzaklaştım. Sözlerinden kaynaklanan şaşkınlığı kolay atlatmıştım, şimdi sorgulama evresindeydim.
"Altının boş olmadığını şimdiye dek anlaman gerekirdi," diye mırıldandı hafiften gözlerini kısarak. "Özellikle de böyle arkadaşlar edinip dururken."
"Kimden bahsettiğini inan bilmiyorum ama seni bir daha görmek istemediğimi net olarak belirttiğimi hatırlıyorum. Burada ne arıyorsun?"
"Cevabını bildiğin soru."
Beni arıyordu.
"Beni aramamanı söyledim." dedim ona sertçe. Kehribara çalan irislerinden okuyamadığım bir şey geçti. Keskin hatları olduğu için dümdüz dursa bile kavga etmeye hazırlanıyormuş hissi yaratıyordu, belki de gerçekten niyeti buydu. Bilemiyordum.
"Ne istediğimi henüz sormadın." dedi. "Yoksa ne istediğimi biliyor musun?"
"Bilmekle ilgilenmiyorum," dedim üzerine basa basa. "Karşıma çıkıp durma!"
