Nazende.
Adım bu.
Anlamı nazenin, naz yapan sevgili demekmiş. Bunu öğrendiğimde yedi yaşındaydım. O gün anneme sarılıp bana bu ismi bana verdikleri için yalnızca bir çocukta görülebilecek bir içtenlikle teşekkür etmiştim. İsmime bayılıyordum, çünkü...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
10. İZ
Partileri sevmezdim, doğruya doğru.
Ama şu anda içinde bulunduğum parti, rahatlıkla en kötüler arasında ilk üçe oynardı.
Önünde dikildiğim buhar tüten havuza bakarken geri geri kaçıp bir şeylerin altına gizlenmek isteyen ilkel yanımı dizginlemek zordu. Çünkü suyu sevmezdim.
İçine girip rahat edeceğim tek su kütlesi küvet suyuydu. Hatta bazen küvet bile panikletiyordu beni, boyu ayak bileklerimi geçen suların içinde rahat değildim.
Aklı olan rahat olmazdı zaten bence. Olmamalıydı yani.
"Havuz partisi mi?" diye sordum yanımda memnuniyetsiz biçimde dikilen Burcu'ya. "Kışın ortasında. Havuz. Cidden mi?"
"Su sıcak, ısıttırdılar girmeden önce." dedi Burcu fena halde sıkkın bir sesle. Burada olmaktan ben bir memnun değilsem o bin memnun değildi. "Eymen sever böyle tezat şeyleri, kış ayında havuz, yazın ortasında kayak partileri falan..."
Parası bol olunca nasıl eğleneceğini şaşırmıştı demek daha doğru olurdu bana göre. Haziran haklıydı galiba Eymen için söylediklerinde. Tipik bir zengin çocuğuydu. İlgi çekici bir yanı yoktu.
Burcu içkisinden iki yudum yuvarlayıp "Merak etme girmen için zorlamayacağım seni," dedi bana, koluma dokunmuştu yürüyelim dercesine. "Ben de sevmem böyle şeyleri, saçma geliyor."
Burcu'yu tanımasam düz mantıkla Eymen gibi birisi olduğunu düşünürdüm. Ama farklı bir hali vardı onun. Belki de sırları yüzündendi, bilmiyordum.
"Neden burdasın ki?" diye sordum insanlara bakarken. Utku'yu arıyordum gözlerimle. Gelmiş miydi? "Madem sevmiyorsun, madem saçma geliyor..."
"Eymen burada çünkü. İstanbul'dan sırf beni görmek için geldi, gelmezsem olmazdı."
Sadece onu değil bir ev dolusu insanı daha görmeye gelmiş gibi duruyordu. Bir şey demedim. Ama Burcu evin taraçasındaki yüksek sandalyelerin birine kalçasının ucuyla oturup kalabalığa yüzünü buruşturdu. "Keşke gitseler buradan," diye itiraf etti. Kalabalığı kast ediyordu. "İnanılmaz gürültülüler ve yarısını tanımıyorum bile. Eymen'in arkadaşları." İç çekip bana baktı. "İyi ki geldin. Ölüyordum sıkıntıdan."
Onu kandırdığım için vicdan azabı duyabilirdim. Ama bir süredir böyle hisleri göz ardı etmede uzmandım.
"Ben de bunalmıştım, geldiğim iyi oldu." diye yalan söyledim. Ama istediğim tek şey bir an önce Utku'yu görmekti. "Sizinkiler içerde..."
Sizinkilerden kastım Eymen'in arkadaşlarıydı. İlaylar'ın tayfayı kast ediyordum ama Burcu sıkkınca "Eymen'in arkadaşları," diye düzeltti beni. "Samimi değiliz, söylemiştim."
