{မောင့်အရိုင်းပင်}[Completed]

Chapter-9

"မောင် "

"ဟင်"

"ဘယ်တွေလိုက်နှိုက်နေတာလဲ"

"အေးလို့လေ "

"ဒီနေ့နေသာပါတယ်"

"နေသာလည်းအအေးဓတ်ကရှိနေတာလေ"

"မောင် အရိုင်းမကြိုက်ဘူး"

"မောင့်အရိုင်းကလည်း တစ်ကယ်အေးလို့ပါ"

"မင်္ဂလာဆောင်ကညနေမှလေမောင် မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှထိကိုင်ခွင့်ရှိတယ်လို့မေမေကပြောတယ်"

"မောင့်အရိုင်းရယ် မောင်တို့ကအရင်တည်းကထိတာရောကိုင်တာရောလုပ်ပြီးသွားပြီလေ အခုမောင့်လက်လေးအေးလို့မောင့်အရိုင်းရင်ဘတ်ထဲထည့်ထားတာပြသနာလား"

"ပြသနာမဟုတ်ပေမယ့်မကြိုက်ဘူး မောင်ပဲပြောတယ်လေ မေမေ့စကားကိုနားထောင်လို့"

"ဟင်းးးးဒါဆိုလည်းမင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှအတူနေခိုင်းရောပေါ့ သူတို့ပဲအိမ်အသစ်မှာနှစ်ယောက်တည်းနေခိုင်းပြီးတော့ "

"အဲ့ဒါကရွာဓလေ့ပဲ "

"လာပြန်ပြီ ဓလေ့တွေကလည်းမကုန်နိုင်တော့ဘူးလားမောင့်အရိုင်း ဟမ် "

ခတ်ထန် စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ရင်ဘက်ထဲထည့်ထားတဲ့လက်ကိုထုတ်လိုက်ပြီးထထိုင်လိုက်တယ် အချိန်ကတော့နေ့လည်တစ်နာရီပဲရှိပါသေးသည်။

"မောင် "

"ပြော"

"ညနေမင်္ဂလာဆောင်ပြီးတာနဲ့အရိုင်းကမောင့်အပိုင်ဖြစ်သွားပြီပေါ့နော်"

"ဟီးး ဒါပေါ့ မောင့်အရိုင်းကမောင့်အပိုင်"

"မောင်ကမြို့ပြန်မယ်ဆိုရင်အရိုင်းလည်းလိုက်ရမှာပေါ့"

"အင်းလေ ဘာလို့လဲ မလိုက်ချင်ဘူးလား"

"အင်း"

"လိုက်ရမယ်"

"ဟင်.."

"မလိုက်ချင်လည်းလိုက်ရမယ်လို့"

အရိုင်းမျက်နှာလေးမှာချက်ချင်းပင်ညှိုးကျသွားလေပြီ။

"အရိုင်းရွာကြီးနဲ့ဝေးရာဆီမသွားနိုင်ဘူး ကောင်မလေးနဲ့အမကိုလည်းမခွဲနိုင်ဘူး"