"အင့္..အ့ ကြၽတ္ကြၽတ္ "
မ်က္လုံးႏွစ္လုံးဖြင့္လိုက္တာနဲ႕သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးနာက်င္ကိုက္ခဲေနခဲ့ၿပီးေပါင္ေနရာကလည္းတဆစ္ဆစ္ကိုက္ေန၏။
"ေမာင့္အရိုင္း"
မ်က္လုံးမပြင့္တပြင့္ႏွင့္ျပဴးၿပဲၾကည့္ကာေခၚလိုက္တယ္။တစ္ဖက္ကစကားျပန္မလာပဲၿခံထဲဆင္းဖို႔လုပ္ေတာ့သူပါထလိုက္ဖို႔လုပ္ေတာ့၏။
"ေမာင့္အရိုင္း ဘယ္ ဘယ္သြားမို႔လဲ"
"ငါ့ဟာ့ငါဘယ္သြားသြားမင္းေစာက္ပူလား "
"အာ အဲ့လိုေတာ့မေျပာနဲ႕ေလ ေမာင့္အရိုင္းနဲ႕ေမာင္နဲ႕ကလက္ထပ္ၿပီးသားအၾကင္လင္မယားေတြ ဒီေလာက္ေလးေတာ့ေမးပါရေစ"
"ဘာကိုလက္ထက္ၿပီးသားေတြဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ မင္းကြာရွင္းစာခ်ဳပ္မေတြ႕ဘူးလား "
"ေတြ႕တယ္ေလ ၿဖဲလိုက္ၿပီ"
"ဘာ"
"ဟုတ္တယ္ တစ္စစီဆြဲၿဖဲလိုက္ၿပီ ေမာင္မွေမာင့္အရိုင္းနဲ႕မခြဲခ်င္တာ"
"ေစာက္ပိုေတြမေျပာနဲ႕ လာရာလမ္းအတိုင္းျပန္ေတာ့"
"မျပန္ဘူး ေမာင့္အရိုင္းျပန္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့တစ္မ်ိဳးေပါ့"
အရိုင္းဘာမွမေျပာပဲၿခံေရွ႕ကိုဆက္ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ဒီလိုပဲခတ္ထန္ကလည္းေနာက္ကပါလာတယ္။
"ေမာင့္အရိုင္း"
"မင္းျပန္ေတာ့"
"မျပန္ဘူးဆိုေန"
"ျပန္ေတာ့"
"မျပန္ဘူး"
"ျပန္ေတာ့လို႔ငါေျပာေနတယ္"
"မျပန္ပါဘူးလို႔ျပန္ေျပာေနတာကို"
ႏႈတ္ခမ္းႀကီးဆူကာဂ်စ္တိုက္ျပေတာ့အရိုင္းမ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ဳံ႕ထားေလရဲ႕..
"ေနခ်င္သပဆိုလည္းေနေပါ့ ေနာက္မွငါ့အဆိုးမဆိုနဲ႕"
"အမ္ ဘာကိုလဲ ဘာလဲ"
"ရွည္ရွည္ေဝးေဝးမေျပာခ်င္ဘူး ဟိုထင္းေတြအကုန္ခြဲထား ထမင္းခ်က္ထား ဟင္းေရာပဲ ေရခပ္ထား ၾကမ္းတိုက္ထား အဝတ္ေလွ်ာ္ထား "
YOU ARE READING
{မောင့်အရိုင်းပင်}[Completed]
Romance"မင်းနာမည်က" "အရိုင်းပင် ....ငါ့နာမည်ကအရိုင်းပင်"