"မ.."
". .."
"မလို႔"
". .."
"အဟမ္း မ "
"အမ္ ဘယ္သူ႕ကိုေခၚေနတာလဲ"
"မကိုေခၚေနတာေလမကလည္း"
"မဆိုတာအမကိုေျပာတာလား"
"အမမဟုတ္လို႔ဘယ္သူရွိရအုံးမွာလည္း "
"ျငႇိုးမာန္ရယ္ေခၚေနက်အမလို႔ပဲေခၚစမ္းပါ"
"မရဘူး အခုကအရင္အေျခအေနလိုမွမဟုတ္တာ မနဲ႕ေမာင္က ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနၿပီေလ မၾကာခင္မွာပဲဘဝလက္တြဲေဖာ္ေတြျဖစ္ေတာ့မွာ အာ့ေၾကာင့္ မလို႔ပဲေခၚခ်င္တယ္ မကလည္းျငႇိုးမာန္လို႔မေခၚနဲ႕ေတာ့ "
"ဒါဆိုဘယ္လိုေခၚရမလဲ"
"ေမာင္..ေမာင္လို႔ေခၚ"
"ဘုရား အဲ့ဒါခတ္ထန္ကိုအရိုင္းေခၚတာႀကီးေလ အရိုင္းကႀကိဳက္ပါ့မလား သူတို႔ကသူတို႔သီးသန့္ေခၚတဲ့ဟာေတြကိုလိုက္ေခၚတာႀကိဳက္ပါ့မလားလို႔"
"အာ မကလည္းေမာင္ဆိုတာအခုေခတ္မွာအတြဲေတြၾကားသုံးေနက်နာမ္စားပဲ ဘာမွကိစၥမရွိဘူး ေနာ္ ေခၚပါေနာ္မ"
"ဟင္းးးငါ့ႏွယ္မသိရင္ငယ္မူျပန္ေနရသလိုပဲ"
"မကလည္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုအဖြားႀကီးျဖစ္ေစခ်င္ေနတာလား ငယ္မူျပန္တယ္ဆိုတာအသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္မွေျပာရမွာ"
"မင္းကိုဘယ္သူေျပာလဲ"
"ေမာင္လို႔ပဲေခၚပါဆိုဗ်ာ ငိုလိုက္မွာေနာ္"
"ကဲ ဟုတ္ပါၿပီ ေမာင္ဆိုေတာ့လည္းေမာင္ေပါ့ "
"ေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာ"
"မ်ားေနၿပီေနာ္"
"လုပ္ပါ"
"အင္း ေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္"
"ေမာင္ကလည္းမကိုဒီ့ထက္ပိုခ်စ္တယ္ မြ ဟီးး"
သူတို႔အခုၿခံထဲကခုံေလးေပၚမွာထိုင္ေနၾကတာ..ထိပ္ထားကျငႇိုးမာန္ပုခုံးေပၚေခါင္းတင္ကာမွီထားရင္းျငႇိုးမာန္ကလည္းသူမကိုတင္းေနေအာင္ဖက္ထားလို႔ေနတယ္။
"ေမာင္..ဟိုတစ္ေယာက္ေဆး႐ုံတင္ထားရတယ္တဲ့"
"ဘယ္သူလဲမ"
YOU ARE READING
{မောင့်အရိုင်းပင်}[Completed]
Romance"မင်းနာမည်က" "အရိုင်းပင် ....ငါ့နာမည်ကအရိုင်းပင်"