"အရိုင္းေရ အရိုင္း ေဟ့ တစ္ေယာက္မွမရွိဘူးလား"
"အင္းးးးးရွိတယ္"
အိမ္ၿခံဝကေနစီးေအာ္ေနတဲ့ေအာင္နိုင့္အသံေၾကာင့္အရိုင္းနိုးလာခဲ့တယ္။သို႔ေပမယ့္ ထလို႔ကမရေသး...
"ေမာင္ညကတည္းကဖက္ထားတာအခုထိမလႊတ္ေသးဘူး အေၾကာေတြေတာ့ေတာင့္ကုန္ေတာ့မွာပဲ"
"အရိုင္း ေအာ္ ထေတာင္မထၾကေသးဘူးလား"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲေအာင္နိုင္ ဝင္ခဲ့ေလ"
"ဒီမွာေလ ၿမိဳ႕ကလာတဲ့မမစိမ္းကမင္းတို႔ဆီလိုက္ပို႔ဆိုၿပီးငါ့ျပသနာရွာေနတယ္"
"ျပသနာရွာေနရင္လည္းျပသနာကိုသူမေတြ႕ေအာင္ဖြက္ထားလိုက္ေလဗ်ာ "
အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ထေျပာတဲ့ခတ္ထန္စကားေၾကာင့္ကိုေအာင္နိုင္ခမ်ာေျပာစရာစကားလုံးေပ်ာက္ရွသြားရတယ္။
"ေမာင္ ထေတာ့ ဟိုမွာ ဟိုမိန္းမမလား"
"ဘယ္မိန္းမလဲ"
"ေမ ေမဘယ္သူဆိုလားသူ႕နာမည္"
"မေမလမင္းလား"
"အင္း ျဖစ္မယ္ထင္တယ္"
"အထဲေခၚလိုက္ေလ ေမာင့္အရိုင္းကလည္း "
"အထဲေခၚဖို႔ဒီမွာရႈပ္ပြေနတာကို ေမာင္အရင္ထမွျဖစ္မယ္"
"အင္းးးးအိပ္ေကာင္းခ်င္လည္းမအိပ္ရပါဘူးကြာ"
"ေအာင္နိုင္ သူ႕ကိုအထဲေခၚလိုက္"
"ေအး ငါလည္းခဏေနကြၽဲကမလို႔ျပင္ေနတာ ဒီမမလွလွကအတင္းေတြအကူအညီေတာင္းေနလို႔ ေဟ့ ဝင္လာခဲ့တဲ့"
"ဟုတ္ကဲ့"
သူမကအိမ္ေလးထဲတစ္လွမ္းခ်င္းဝင္လာတယ္ ပန္းႏုေရာင္ရင္ဖုံးထဘီဝမ္းဆက္ေလးကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီးအၿပဳံးေရးေရးေလးၿပဳံးထား၏။
"ကိုမင္းခတ္"
"လာေလမလမင္း ေမာင့္အရိုင္း ဟိုတစ္ေန႕ညကေမာင္နဲ႕တြဲရိုက္ထားတာသူမလား"
"အင္း ခင္ဗ်ားကဘယ္ကလဲ"
"ကြၽန္မဒဂုံဆိပ္ကမ္းကပါ နာမည္ကေမလမင္းလို႔ေခၚပါတယ္အကို အဲ့ေန႕ညကေျပာခဲ့တာေတြအတြက္ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ပါ"
YOU ARE READING
{မောင့်အရိုင်းပင်}[Completed]
Romance"မင်းနာမည်က" "အရိုင်းပင် ....ငါ့နာမည်ကအရိုင်းပင်"