Chapter-29(Zg)

1K 23 0
                                    

"အရိုင္းေရ အရိုင္း ေဟ့ တစ္ေယာက္မွမရွိဘူးလား"

"အင္းးးးးရွိတယ္"

အိမ္ၿခံဝကေနစီးေအာ္ေနတဲ့ေအာင္နိုင့္အသံေၾကာင့္အရိုင္းနိုးလာခဲ့တယ္။သို႔ေပမယ့္ ထလို႔ကမရေသး...

"ေမာင္ညကတည္းကဖက္ထားတာအခုထိမလႊတ္ေသးဘူး အေၾကာေတြေတာ့ေတာင့္ကုန္ေတာ့မွာပဲ"

"အရိုင္း ေအာ္ ထေတာင္မထၾကေသးဘူးလား"

"ဘာျဖစ္လို႔လဲေအာင္နိုင္ ဝင္ခဲ့ေလ"

"ဒီမွာေလ ၿမိဳ႕ကလာတဲ့မမစိမ္းကမင္းတို႔ဆီလိုက္ပို႔ဆိုၿပီးငါ့ျပသနာရွာေနတယ္"

"ျပသနာရွာေနရင္လည္းျပသနာကိုသူမေတြ႕ေအာင္ဖြက္ထားလိုက္ေလဗ်ာ "

အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ထေျပာတဲ့ခတ္ထန္စကားေၾကာင့္ကိုေအာင္နိုင္ခမ်ာေျပာစရာစကားလုံးေပ်ာက္ရွသြားရတယ္။

"ေမာင္ ထေတာ့ ဟိုမွာ ဟိုမိန္းမမလား"

"ဘယ္မိန္းမလဲ"

"ေမ ေမဘယ္သူဆိုလားသူ႕နာမည္"

"မေမလမင္းလား"

"အင္း ျဖစ္မယ္ထင္တယ္"

"အထဲေခၚလိုက္ေလ ေမာင့္အရိုင္းကလည္း "

"အထဲေခၚဖို႔ဒီမွာရႈပ္ပြေနတာကို ေမာင္အရင္ထမွျဖစ္မယ္"

"အင္းးးးအိပ္ေကာင္းခ်င္လည္းမအိပ္ရပါဘူးကြာ"

"ေအာင္နိုင္ သူ႕ကိုအထဲေခၚလိုက္"

"ေအး ငါလည္းခဏေနကြၽဲကမလို႔ျပင္ေနတာ ဒီမမလွလွကအတင္းေတြအကူအညီေတာင္းေနလို႔ ေဟ့ ဝင္လာခဲ့တဲ့"

"ဟုတ္ကဲ့"

သူမကအိမ္ေလးထဲတစ္လွမ္းခ်င္းဝင္လာတယ္ ပန္းႏုေရာင္ရင္ဖုံးထဘီဝမ္းဆက္ေလးကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီးအၿပဳံးေရးေရးေလးၿပဳံးထား၏။

"ကိုမင္းခတ္"

"လာေလမလမင္း ေမာင့္အရိုင္း ဟိုတစ္ေန႕ညကေမာင္နဲ႕တြဲရိုက္ထားတာသူမလား"

"အင္း ခင္ဗ်ားကဘယ္ကလဲ"

"ကြၽန္မဒဂုံဆိပ္ကမ္းကပါ နာမည္ကေမလမင္းလို႔ေခၚပါတယ္အကို အဲ့ေန႕ညကေျပာခဲ့တာေတြအတြက္ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ပါ"

{မောင့်အရိုင်းပင်}[Completed]Where stories live. Discover now