"ေမာင့္အရိုင္း..."
မိုးလင္းတာနဲ႕နားထဲမွာၾကားရစၿမဲခပ္သဲ့သဲ့ေခၚသံေလးတစ္ခု..မ်က္လုံးမ်ားပြင့္ဟလာေတာ့ႏြေးေထြးတဲ့ရင္ခြင္ႀကီးထဲမွာသူကအခန့္သားေရာက္ေနခဲ့ၿပီ။တင္းက်ပ္ေနေအာင္ေထြးေပြ႕ခံထားရေတာ့ခႏၱာကိုယ္ႏွစ္ခုကလိုသည္ထက္ပို၍ပူးကပ္ေနကာ အပူေငြ႕ေလးတစ္ခ်ိဳ႕ပုံမွန္မဟုတ္သည္ကိုသတိထားမိလိုက္တယ္။
"ေမာင့္အရိုင္း.."
"ဟင္"
"ကိုယ္ေတြပူေနတာလား"
ခ်က္ခ်င္းကိုသတိထားမိသြားတဲ့လင္ေတာ္ေမာင္..မေျပာပဲထားမယ္လို႔ဆုံးျဖတ္ထားခဲ့ေပမယ့္အရိုင္းမေျပာခင္သူကသိႏွင့္ေနၿပီ။
"အြန္း မေန႕ကအရွိန္ေၾကာင့္ထင္ပါတယ္"
"ဧည့္ခန္းထဲကကိစၥလား"
"ဟုတ္တယ္"
"က်စ္ ဒုကၡပဲ အခုဘယ္လိုေနလဲ"
"ဘာကိုလဲ ေက်ာပူေခါင္းပူထ႐ုံပါ"
"မဟုတ္ဘူး ေအာက္ပိုင္းကိုေျပာတာ"
"ေအာက္ပိုင္းကေတာ့ေအာင့္ေနတယ္ ရက္ဆက္လုပ္မိလို႔ထင္တယ္ေမာင္"
"ဟင္း မျဖစ္ဘူး ေဆးခန္းျပရမယ္"
"ေဆးခန္း မသြားခ်င္ဘူး"
"မသြားလို႔မရဘူး "
"ေမာင္ရယ္ အရိုင္းကိုဒီတစ္ခါေတာ့အေလွ်ာ့ေပးပါေနာ္"
ႏွစ္ဦးသာလွဲေနရင္းကမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာအရိုင္းလက္ေလးႏွစ္ဖက္ ခတ္ထန္ပါးျပင္ေပၚသို႔ေရာက္လာသည္။ထိုလက္ကေလးမ်ားအားခတ္ထန္ဘက္မွ ဆုပ္ကိုင္ကာအၿပဳံးေရးေရးေလးၿပဳံးျပလိုက္တယ္။
"ေဆးထိုးအပ္ေၾကာက္လို႔မလား"
"ဟင္ ေမာင္ ေမာင္ကဘယ္လိုသိတာလဲ"
"ဒီတိုင္း ၾကားဖူးနားဝ အရမ္းသန္မာတဲ့လူေတြကအပ္တို႔သံတို႔လိုေသးေသးပိစိေလးေတြေၾကာက္တက္တယ္တဲ့"
"ဟုတ္လား အရိုင္းေတာ့မၾကားဖူးဘူး အပ္ေၾကာက္တာေတာ့မွန္တယ္"
"ဟားဟား ေကာင္းၿပီ ဒါဆို ေမာင္ေမေမနဲ႕တိုင္ပင္ၿပီး ဒီကိစၥေတြနားလည္မဲ့ဆရာဝန္ကိုအိမ္ပင့္လိုက္မယ္"
YOU ARE READING
{မောင့်အရိုင်းပင်}[Completed]
Romance"မင်းနာမည်က" "အရိုင်းပင် ....ငါ့နာမည်ကအရိုင်းပင်"
![{မောင့်အရိုင်းပင်}[Completed]](https://img.wattpad.com/cover/311510420-64-k351969.jpg)