Teardrops Of Justice (Under PIP Collab) ✔️

Prologue

                                                                  ⚖️ Deciphering Her Story ⚖️

Kapag napagod na ang kalangitan sa pagiging malupit doon lang daw makikita ang nakatagong saya sa likod ng trahedya.

I was 12 years old when the world took my innocence. Imagine, at age of 12, I already face the judgment and agony of this society. Maagang akong namulat sa sakit at tragedya. I can no longer live in this world without pain and wounds.

"Attorney, Wolkzbin," he introduced himself to me.

Magaan kong inabot ang kanyang kamay at umupo sa kanyang tabi.

"It's been 3 years when we face this court, together. Maybe they will grant your innocence. Any last word before we proceed to our final hearing?" masaya siyang sabi. Contentment evident in his gray eyes.

Despite of his cold emotion I can feel his happiness.

"I don't know how to start all over again. Bata pa lang ako nilaan ko na ang bahaghari kong oras sa korte. Ilang beses ko pinilit patunayan ang aking pagiging inosente ngunit palaging nakasara ang kanilang pinto. Juvenile Justice shattered me," I said while bursting in tears.

He wiped my tears using his handkerchief.

"After a tragedy there's always a lightning. Hindi mo ba siya babalikan?" he teased me.

Kinuha niya ang mainit ng brew coffee at sinimulan inumin. His gray eyes never failed to make me shiver. May kung ano sa mata niya na hindi ko kayang tanggihan.

"I heard he's now a successful doctor," he said while smirking.

Kung hindi ko lang siya abogado ay baka ibinato ko na ang coke flot na hawak ko.

I heard his sexy chuckled that makes me smile.

"Sisirain ko lang siya. Kahit mapatunayan man na hindi ako ang pumatay sa kapatid ko ay hindi parin mawawala ang bahid na nakakabit sa aking pagkatao. I don't want to ruined him. Sapat na ako ang mawasak."

I still remember why I need to forget my favorite character. Hindi lahat ng tula ay kailangan tumugma. Kailangan natin tanggapin na hindi lahat ng kwento ay nagtatapos sa bahaghari at halakhak.

" 'Yan ba ang tingin mo sa sarili mo? Even the worst villain has their story. Naging biktikma ka lang ng malupit na mundo. Don't let the world dictate your ending." bulong niya habang inayos ang aking buhok na nagkalat sa aking mukha.

"Ikaw, hindi mo ba siya babalikan?" I asked back. He just shrugged.

"Hindi ba nangako ako na hindi kita iiwan?" he asked back.

I bite my lower lips to hide my guilt.
I'm the reason of their break-up. Ako ang rason kung bakit mas pipiliin niya ikulong ang kanyang sarili sa ganitong sitwasyon.

"Let's go, Shein." Kinuha niya ang aking kamay ay sabay kami pumasok ng korte ngunit bago ako tuluyan maka-apak sa loob ay nakita ko ang lalaking nagwasak ng aking pagkatao.

"Kumusta ang nobela mo? The true crime novel written by the killer who killed her own sister," he said. I saw the evilness in his eyes.

Ramdam ko ang panginginig ng aking kalamnan. Agad na pinag-siklop ni Attorney Wolkzbin ang aming kamay upang hindi mahalata ang takot na bumalantay sa aking pagkatao.

"I don't believe that there's a perfect crime because the person who committed it was prone of mistakes," Attorney Wolkzbin said in a cold voice.

Trauma was never been easy. Nang unang naging malupit ang mundo wala ako magawa upang ipagtanggol ang aking sarili. Nang unang husgahan ako ng mundo ay wala ako nagawa kun'di isuko ang aking kasiyahan at hayaan sila na wasakin ako. Ngunit ngayon nais ko lumaban. Tulad ng patuloy ko pagsulat ng mga nobela ay isusulat ko ang katotohanan sa likod ng pighati.

"Excuse us. This will be your last day breathing with freedom because I will risk my license as lawyer to get the justice," he added.

Pumasok na kami sa korte. Hindi na bago sa akin amoy nito, ang mapang-husgang mata na tila ba sinasakdal ka na sa krimen na hindi mo ginawa at sa mga mapanuring abogado na gagawin ang lahat para sa tropeyo.

My hearing begun and I just seated in my perspective seat. I gritted my teeth when all the evidence was f*cked up.

"I got witnessed," Attorney Wolkzbin told me. He looks calm so I remained my posture.

Hindi siya susugod sa giyera nang walang kasiguraduhan.

He ain't called 'monsters of court' for nothing.

Laking gulat ko ng makita si Papa. It's been a while, isn't it?

"He want testify. He was there when he murder your sister," he informed me.

Bakit ngayon lang? Bakit ngayon lang siya lumabas kung kailan malaki na ako at kaya ko na protektahan ang aking sarili laban sa mga maling husgado.

"They left me," the only words I said.

He testified and promise to the court that he will said nothing but truth. He take the seat of witness.

Wala sa sarili ako naka-upo habang hinihintay na matapos ang aking kalbaryo.

"We won," sabi ni Attorney Wolkzbin na nagpagising sa aking sistema.

Umalis agad ako kahit ramdam ko ang pagtawag sa akin ng aking abogado.

I went outside and shouted in frustration. Ang daming gumugulo sa aking isipan. Bakit ngayon lang nagpakita sa akin ang aking mga magulang?

I was 12 years old when they accused me of killing my own sister. After the Juvenile Justice I was admitted to hospital for having psychopath disorder. I know to myself that I can still feel pain and sympathy but they ruined me.

Biglang bumugso ang malakas na ulan na sumalubong sa aking kalayaan. Finally, I clean my name. I can now call myself innocent but it will take decades to call myself free from judgment of society.

Akmang aalis na ako nang makita ko ang isang lalaki na nagpahinto sa aking paglalakad.

Walang emosyon niya akong tinitigan habang ipinagpatuloy niya ang kanyang paglalakad hanggang sa ilang yapak na lang ang pagitan namin.

"How are you, love?" he asked, calmly.

Ang kanyang mga mata ay parang humingi ng kapatawaran at pagsasamo.

"It's been a while but our break-up still longing in my broken soul," he said before he left.

Gusto ko siya habulin, yakapin ngunit naalala ko ang dahilan kung bakit kailangan ko siya pakawalan.

I'm the author of Fairytale Series but I can't give myself a happy ending that I deserve.