Teardrops Of Justice (Under PIP Collab) ✔️

19

"Shein!" narinig ko ang sigaw ni Xyla sa kabilang banda ng airport. Bakas ang kasiyahan sa kanyang mukha.

Agad ako nagtungo sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. "Ang tagal mo umuwi," mahina niyang sabi na may bahid ng pagtatampo. 

"Joshua!" nang makita ko ang dati kong kaibigan ay agad ko siya hinampas ng sobrang lakas.

He pouted his lips while glaring at me.

"Wala ka parin pinagbabago, hudas ka," he said in a half joke. I laughed. 

Seeing them make me realize I how I miss my life. I miss a lot of experiences, happiness, and memories that life can offer. Kapag ka kasi nasaktan, mahirap buksan ang sarili mo ulit sa mga tao, ang hirap sumabay lalo na kung sugatan ka, at sobrang hirap kumbinsehan ang sarili mo na deserve mo pa din ang sumaya kahit ilang beses na sayo pinaramdam ng mundo na wala ka karapatan umalis sa sakit at sugat.

If only I can turn back the time, I will chose to be brave and to discover the story beyond 'Teardrops of Justice'. Although, I'm totally healed - I multiverse does exist I hope my other version is get the happiness she deserved in her younger days.

"Ang hot niya," kinikilig na sabi ni Xyla. Pinakita niya sa akin ang isang larawan ng naka-coat na pang doctor habang pawisan na inaasikaso ang isang pasyente. 

"Kumain muna tayo bago ko siya puntahan sa hospital." pagyaya ko.

Xyla and I, are wearing our expensive OOTD while Joshua is just wearing his usual engineering outfit. A plain t-shirt and faded pants. Nasa likod lang siya namin habang bitbit ang aking mga maleta kaya nagmumukha tuloy siyang alalay namin.

"Nagkabalikan na kayo?" I asked and pointed Joshua who is busy following us.

"Paano ko yan matatakasan eh lagi nakabantay sa tabi ko. Natatakot taguan ng anak. Praning din." she sighed and irritated rolled her eyes.

"Sila na lang ba ni Percival ang hindi pa natataguan ng anak?" 

Kahit nasa America ako ay hindi napagod at nagsawa si Xyla na kamustahin ako araw-araw at bigyan ng latest update sa buhay ni Percival. Nasa iisang grupo lang pala si Joshua at Percival at lahat ng kaibigan nila ay nagawang taguan ng anak ng mga asawa nila. Kaya sobrang praning na ni Ronaldo na mataguan siya ng anak. Thankfully, Percival is not crazy as him.

"Oo. Nakaka-inis 'yan napagkakamalan na tuloy personal body guard ko!" she rant. "Kahit sa court nakabantay, aalis lang ata sa tabi ko kapag tatae!"

Hindi ko mapigilan ang matawa. College pa lang kami ay baliw na si Joshua kay Xyla, ano pa kaya ngayon na may hahabulin na siya?

"Paputukin mo lang si Doc, tingnan mo mababaliw na 'yun. Baka araw-araw ka dalhin sa hospital sa takot na taguan ng anak," she said in half joke.

PUMUNTA KAMI sa resto nila Curson, Xyla's best friend. Kumain kami habang walang tigil si Joshua kaka-observe kung buntis na ba si Xyla.

Hindi ko mapigilan ang mapangiti. Kahit ilang beses man sila maghiwalay at mag-away, sila parin ang uwian ng isa't-isa.

I order two packed of foo for Percival. Hindi ko siya sinabihan na ngayon ako darating sa bansa. I'm not healed and as I promise, I will come back in his arms and openly welcome the love that I once dreamed of.

"Aalis ka na?" tanong ni Xyla sa akin. Dahan-dahan akong tumango at matamis na ngumiti. 

After a long tears, a exhausting journey - I found my way back home, back in his arms.

I waved my hand to them as I sign of goodbye. I drove my car to his hospital. His father rooted in jail and he change the system of the hospital and become a leader.

"I'm looking for Doctor Lee," I said to the nurse.

"That way, Ma'am." she pointed a huge room inside the hospital. Agad ako doon pumasok at laking gulat ko na makita siyang nakatayo malapit sa pintuan at may hawak na isang pompom ng bulaklak.

"I havent told you anything," I said. Dahan-dahan ko siyang niaykap at ramdam ko ang higpit ng yakap niya ng maabot niya ako.

He kissed my neck and whispered. "My baby is finally back home," 

Nagdududa parin ako kung paano niya nalaman! Suprise dapat ito!

"Joshua, told me." 

Tang'inang, Joshua sana taguan ng anak.

"Can I?" Ang kanyang mga mata ay punong-puno ng pangungulila at pagmamahal. Tiningnan niya ako ng seryoso habang nangungusap kung maari niya ako halikan.

Unti-unti ako tumango. He kissed me like a hungry animal and it became passionate when a soft moan escaped in my lips. The last thing I knew- we did it! Ginawa namin sa mismong opisina niya.

Damang-dama ko ang hapdi sa buo kong katawan ng magising ako kinabukasan. Nakita ko kung paano siya mataranta habang praning na inaayos ang neck tie niya.

"Paano kung taguan niya ako ng anak?" aligagang tanong niya sa kausap sa telepono.

Nang mapansin niyang nakatingin ako sa kanya ay natataranta siya sa akin lumapit at hinalikan ako sa aking noo.

"Are you now pregnant?" inosente niyang tanong. Agad ko naman siya binatukan.

"Ngayon pa lang natin ginagawa buntis agad?!" 

A dangerous smirked formed in his face. "Should we try it, again?"

Because of his persistence, we made it again until my body gave up.

When I wake up in second time, he serve the food. Para siyang alila na pinagsisilnbihan ako at takot na masaktan ako.

"Should we go home?" he asked after I ate my dinner.

Tumango ako. Dahil sa sakit ng katawan ko ay kinarga na niya ako na pang bridal shower. Akala ko didiretso na kami sa bahay niya ng may dinaanan kaming isang clinic. Nang pinasok niya ako doon ay nakita ko ang lawak nito at buo ang gamit sa panganganak.

"Doc, you have a vip mission, take care of my wife while she's carrying my child." he ordered.

Agad naman tumango ang babaeng doctor. Pinahiga ako ni Percival sa isang queen sixe bed habang ang babaeng doctor ay may sinusuri sa tiyan ko. Magkasalubong ang kanyang mga mata habang tinitingnan ang machine.

"She's not pregnant," namumutla at kinakabahan na sabi nito.

Agad naman umiling si Percival. "Pero kakatapos pa lang namin gawin," he asked.

"Ilang beses niyo ginawa?" the doctor asked.

"Isang beses pa lang at kanina," walang pag-aalinlangan niyang sagot.

Agad ko naman siya hinampas ng mag sink in sa akin ang mga nangyayari.

The doctor laughed. "It takes a 3 weeks to know the gender,"

"Takot lang, doc mataguan ng anak," sabi niya habang bakas ang takot sa mukha niya.

At wala nang araw hindi niya ako dinadala sa clinis para ipa-check-up kung buntis ba talaga ako. And I found out how crazy he is.

Doctor Percival Lee, he is my home after a long fight for teardrops of justice. Sa kanya lang ako uuwi. Because no matter how imperfect I am, he can still accept me like I was never been a wounded star.