Teardrops Of Justice (Under PIP Collab) ✔️

17

4 years passed before the trial started. 4 years of pursuing my freedom, my healing, and proving myself that I'm innocent.

Sino ba kasi nagsabi na madali mabuhay? Sino ba kasi nagsabi na ang buhay tungkol sa bahaghari at paru-paru. One thing I hate about fairytale is that for making us believe that everyone ends up having their happy ending. In reality, we don't. It always ends up in tragedy, in death.

"Do you want to pursue law?" rinig ko ang tanong ni Josiah habang patuloy ang ragasa ng tubig sa loob ng banyo.

Tinutupi ko ang kanyang mga damit para sa susunod na hearing namin.

"Kahit mapatunayan pa na inosente ako, sino ba ang maniniwala?" I asked, doubtfully.

"Ako. Ako maniniwala ako sa'yo," seryoso niyang sabi.

Napangiti ako. "Lagi naman eh."

Minsan iniisip ko na baka wala si Unnicayds kaya akin siya ngayon pero alam namin pareho na hanggang ngayon si Percival parin.

I got my degree as Political Science graduate however I'm still stuck in his mansion. Natatakot parin ako sa mapanghusgang tao. My fans, my readers and my bashers.

"Miss writing?" nagulat ako sa tanong niya. Lumabas siya sa banyo ng nakatapis. Ang butil ng mga tubig ay patuloy dumadalos pababa sa kanyang matipunong katawanan.

Tumayo ako para puntahan siya. Kinuha ko ang isang tuwalya para punasan ang kanyang buhok. He rested his hand to my waist.

"I miss my passion. I'm still writing offline and I think that's enough for me. Kapag naghilom na ang mga sugat at baka sakaling muling makita ang mga letra."

Inayos niya ang hibla ng aking buhok na nagkalat sa aking mukha. "Thank you for fighting."

I smiled bitterly. "May iba pa bang choice? We don't have a choice but to fight."

He bite his low lip and painfully nodded. "She is the prosecutor of your case. Ito ang unang pagkikita namin pagkatapos ng break-up namin. Sabay namin pinangarap na maging abogado pero hindi na kami lumalaban para isa't isa." nakita ko ang galit sa kanyang mga abong mata. "But I promise, we will get the justice you deserve. I will make them pay."

Alam ko. "I know, Attorney Josiah Wolkzbin." hinaplos ko ang kanyang panga at masuyo siyang nginitian.

He hugged me like how he hugged Unnicayds.

I know how he blamed himself for the death of his unborn son. And I felt bad about him. He deserves the world as I am.

Kinalas ko na ang pagkakayakap namin at hinayaan siya magbihis sa walk in closet niya. Ilang minuto ang ginugol namin bago tuluyan makarating sa hearing.

"Shein! Law!" masayang sigaw ni Atty Torres ng makita kami. Sinalubong niya ako ng mahigpit na yakap.

"Thank you, attorney. Kung wala ka hindi ko mapapatunayan ang sarili ko. Kung hindi dahil sa inyo ni Josiah hindi ako magkakalakas ng loob para lumaban." I hugged him with teary eyes.

Hinaplos niya ang aking likod. "Your ex boyfriend, Percival tried to manipulate the case. Hindi siya naniniwala na kaya ito gawin ng Papa niya. He used the connection of his hospital to lure the judge." pinagmasdan niya si Josiah. "Hindi ito madaling kaso. You're a fresh graduate who just got his license. Ang ex girlfriend mo ang prosecutor, and Shein your ex boyfriend will be there in court. It takes such courage to find the justice and have it." mahabang bilin ni Atty Torres.

Parang nanlalambot ulit ang aking tuhod sa aking mga nalaman. Percival can't do this to me, right?

"People change after storm," punong galit na saad ni Attorney Torres.

Ramdam ko din ang poot sa mga mata ni Josiah. "They can't ruined you. Then, I will use the connections of Wolkzbin if they want a dirty play."

"Mali ka Josiah. Wala na iba pang makakasira sa akin dahil matagal na akong sira."

Instead of arguing to me, he just kissed my forehead to make me feel I'm not alone.

Akmang papasok na kami ng magsalubong ang mata na minsan ko minahal.

"Percival," I uttered.

Kitang-kita ko sa kanyang singkit na mga mata ang takot at sakit. Parang pinagtaksilan siya ng buong mundo. He looks so miserable than I am.

"Let's go, Shein," Josiah said full of authority. Hinila niya ako papasok ng korte.

We talked and entered the court.

Josiah presented the evidence in the court. Kinakabahan akong pinagmasdan ang lalaking minsan ko hingaan at ginamit ako para sa kabaliwan niya.

When the judge announced my innocence, I can't help but to cry and painfully watched my father. I was left, I was betrayed and yet I was still here... Wishing to be loved the way I deserve.

PINAGMASDAN KO SI JOSIAH na talikuran ako. Akala ko hindi na ako masasaktan pa. Sa dinami-dami ng trahedyang kinaharap at pinagdaan ko, akala ko matatapos na lahat. Life is a open book of tragedy.

"A-Anak," garagal na boses ni Papa.

Kinaharap ko siya habang nanlalamig ang aking buong sistema.

I saw my mother behind him. Kahit paulit-ulit ko sabihin sa sarili ko na dapat magalit ako sa kanila, na kamuhian ko sila sa ginawa nila sa akin pero bakit kahit gaano kalalim ng sakit humihiling parin ako na sana panaginip na lang ang lahat at patuloy parin ako nangungulila sa pagmamahal ng isang magulang.

"Alam ko na sinira namin ang buhay mo at paumahin. Nalulong ako sa bisyo at kailangan ko ng pera. Inalok ako ng milyones na pera ng doctor kapalit ng buhay ng kapatid mo. Wala kami sa katinuan sa pag-iisip. Lulong kami sa druga at bisyo. Hindi namin naisip ang kakahantungan ng lahat. He manipulate us and make us believe that you are no longer our daughter. I'm sorry. Ngayon lang kami nagising sa katotohanan. He is obsessed being a well known writer. He dreamed to be a writer, but his parents forbid him to be. Instead, of pen he hold a scalpel. Pero hindi parin naalis sa kanya ang kagustuhan na maging isang crime novelist and he used you! He used your tragedy. He set up everything!" nahihirapan ni Papa na sabi. Bakas sa boses at itsura niya ang paghihirap at pagsisisi.

"Hindi ko pa mabibigay ang kapatawaran ngayon pero hindi ko aalisin iyun sa aking puso. You're still my parents after all."

Dahil kahit gaano pa kasakit ang bawat kabanata, hindi parin ito sapat na dahilan para bigyan ng tuldok ang kwento ang paghilom.

After all those years, trying to kill myself, begging to God to end my pain, I'm still looking forward to see my happy and healed version.
Because little did the Universe know, that even the most wounded star also deserve to shine without pain.

I also deserve it.

"Alam ko hindi madali ang kapatawaran at hindi na namin ito hihingin sa'yo pero gusto ka namin maging masaya. Gusto namin bawiin mo ang mga taon na naging miserable ka. We want to see to shine and getting the happiness you deserve. Be happy, Shein, my eldest daughter who fought so hard to prove her innocence. If multiverse does exist, I hope our other versions is happy and having a bond like a family," naiiyak na sabi ni Mama.

Hinila na sila ng mga doctor na mag-aasikaso sa kanila sa Mental Institution. Dahil ilang taon din sila nalulong sa masamang bisyo ay nasira na ang kanilang pag-iisip.

"All children deserves a parents but not all parents deserve a children," mahinang sabi ni Percival.

Hindi ko namamalayan na sana tabi ko na pala siya.

"Bumalik ka," hindi ko makapaniwalang sabi.

"Lagi naman, eh. Kahit ilang beses mo pa ako pagtabuyan." mapait niyang sabi.

I hugged him and cried so hard. Parang ilang dekada ko naipon ang bawat sakit at hinakit at ngayon malaya ko ito nalabas sa kanya.

Never mind the tragic past, I want myself to be happy - genuinely happy.

This wounded star deserves to be healed and to be heard.