CEO YU | Winrina (Discontinued)

Part 19

(special chapter for the one and only Joohyun.)

Nakaupo ako sa swivel chair ko ng naka halumbaba. Kakatapos lang ng conference ko sa isang school dito sa korea kung saan ay nag sabi ako ng isang magandang balita.

We're giving out free scholarships to those who wants to work with us after they graduate. Karina thought of this idea and proposed it to me 3 months back and after that me and my team have been talking about.

After months it finally gets approved.

Patuloy na lumalago ang AE Corps thanks to karina my smart, and hardworking sister.

My mini me daw sabi nila.

I doubt.

I admire karina a lot and her capabilities are beyond my limits, nga naman, isa siya sa mga kinakatakutang tao ngayon in the business industry because of the rapid growth of AE Corps.

She's an expert in many fields, and one of them is how she handles AE corps. Eversince she was little may nakakatak na sa utak niya and that is; Letting AE corps be known.

But before being a CEO she was once a shy and small girl who doesn't have a lot of friends, she doesn't go out often, and ako lang talaga ang nakasanayan niyang makasama hanggang sa tumanda siya.

All we had was each other when everything was all wrecked.

*Flashback*

"Ate ko!" Sigaw ni jimin at tumakbo papunta sakin ng basang basa. Naligo pala siya at nakalimutan daw ang towel niya, sakto din naman ang pagdating ko kaya I wrapped her up with the towel.

"Ano ba yan jimin mag te-trese anyos ka na!" Nagrereklamo kong sabi at kumuha ng isa pang towel para sa buhok niya.

"What's trese ate?" Nanlaki ang mata ko at diniinan ang pag punas making her wince.

"Ikaw bata ka, trese na nga lang di mo pa alam!" Umuusok ilong kong sabi.

Kaloka talaga mga bata ngayon, simpleng-simpleng ng trese ay hindi pa alam! Hanggang dyis lang ata alam nito eh.

"Ililipat kita ng school, wala ka namang natutunan diyan." Natawa si jimin at dahil don pinanggigigilan ko ang pisngi niya at hinalikan ito. 

"Ate you're tickling me!" Tiling sabi ni Jimin at tinigilan ko na siya.

Gustong gusto ko panggigilan ang cheeks ni jimin dahil may dimple siya, tsaka ang cute cute din ng aking kapatid kaya sino hindi manggigigil niyan?

Mag trese anyos na pala siya, akala ko ten pa lang. Sa sobrang bilis ng panahon ay baka hindi ko na mamalayan na lumalaki na pala ang aking pinakamamahal na kapatid.

I was gone most of her childhood, well not gone, inilayo siya sakin nila mom.

"Ganito ka nalang kaya yooji?" Tanong ko kay jimin at hinarap siya sakin. "Six pa lang ako you're already telling me na wag na ako lumaki! Hindi po kasi pwede yun ate, I need to grow up so I can also cover your eyes when mom and dad are fighting."  Hindi man halata pero sobra ang pag pigil ko ng luha.

Sa lahat ng pwedeng sabihin and sinabi ni jimin ngayon ay ang pinaka hindi ko inaasahan. Sobrang bait pa din ni jimin kahit na sa murang edad ay may nasasaksihan siyang hindi dapat.

Kasalanan ko din naman kung bakit sila nagkakaganito, dahil sakin muntikan na mawala ang kapatid ko.

Hindi ko na ikwento dahil baka maiyak ako ng wala sa oras dahil sa katangahan ko.