A Hundred Billion Worth

Kabanata 25

Kabanata 25

Caspian

I didn't look back to see the guy.

Nanatili akong nakatayo at nakatingin sa kabuuan ng buong laman ng warehouse. Four chains were connected to the wall. Dalawa sa ibabaw at dalawa rin sa babang parte ng pader. The wall looked like it was going to collapsed anytime. Sobrang luma na kasi.

Hindi ko maisip si Caspian na nakatali ang dalawang palapulsuhan at dalawang paa.

If he was tortured here. Bakit ang nakikita kong ebidensya ay ang sa paa at palapulsuhan lang? What about the scars on his back? Saan nanggaling 'yon?

Akala ko talaga ay malalaman ko na 'yon dito sa mismong lugar na 'to.

Hindi pa rin pala.

The chains isn't just an ordinary chain like the chain that Caspian used to me. The chains that I'm seeing right now has thorns like the thing that the guards in Israel put on Jesus' head. Like the crown that made of thorns.

Ayokong isipin pero 'di ko pa rin maiwasan.

Bakit parang nasasaktan ako? Bakit parang apektado ako sa nakaraan niya?

"What are you doing here, little cousin?" ang hindi pamilyar na boses na 'yon ay unti-unting lumalapit sa akin.

Napapikit ako nang isang malakas na ingay mula sa lumang kinakalawang na pinto ang narinig ko.

He closed the door.

Sino ba 'tong self proclaimed na lalaking pinsan ko raw? Sa pagkakaalala ko ay walang kapatid si Dad at nasa ibang bansa ang mga relatives niya. I've met some of my cousin but this guy's voice behind me isn't familiar. Even my Mom's relatives. Wala akong pinsan na ganito ang dating, isa pa ay nahihiya ang mga pinsan ko sa akin at parang ayaw akong kausap.

"Who are you?" tanong ko sa nanginginig na boses habang pinupunasan ang iilang luhang tumakas mula sa mga mata ko.

"Oh? I forgot, you're still a baby the last time you saw me. Maybe, one year old?" nakakainis ang boses nito. Parang sa likod ng mga salitang sinasabi niya ay nakalakip ang napakalaking katotohanan na kailangan kong hukayin mula sa nakaraan.

Sobrang lapit na ng boses niya sa akin pero hindi ko pa rin siya nagawang harapin.

"I don't know you, just go away." pangtataboy ko sa kanya habang nakatitig pa rin sa mga kadena.

Did Caspian locked himself here?

Ano ba 'tong mga iniisip ko? May kausap akong hindi ko kilala at baka ay saktan pa ako ng lalaking 'to tapos ang iniisip ko pa rin ay ang mga maaaring nangyari kay Caspian sa loob ng lumang warehouse na 'to?

Hindi ko nalang kaya pansinin 'tong papansin na lalaking pinsan ko raw, sabi pa nga niya.

"Aren't you curious?" he teasingly asked but it's obviously obvious that I am curious. That's why I'm here. Hinuhukay ang nakaraan ng isang misteryosong Caspian Lordcan. "Khione?" sambit niya sa pangalan ko.

Natigilan ako sa nang dahil sa sinabi niya.

How did he know my name?

Ang famous ko na.

Narinig ko ang mga yabag ng paa niyang naglakad sa kanang bahagi ng warehouse, hindi pa rin ako lumingon.

"I know that you know this place. Did it even cross your mind why I know this place too? Only few people know this place." his voice was dangerously soft and calm. Mukhang mas nakakatakot siya sa ganitong paraan ng pananalita niya.