A Hundred Billion Worth

Kabanata 34

Kabanata 34

Mansion

I pouted.

"Lord-Lordican..." I hiccuped in the middle of pronouncing his name. I looked up at him to see if it's really a dream or a miracle that he's not mad at me.

Was it?

"It's Lordcan, not Lordican." he corrected me like he's somewhat Mr. Cedric in Sofia the first.

Oh grumpy.

Bumaba ang tingin ko sa braso niya nang may nahawakan akong likido my roon. Nanliit ang mga mata ko upang makita ng maayos ang bahid ng kulay pulang likido sa kamay ko.

"H-Hmm... What-w-what happened to-to hmm to your arms?" I shifted my weight to my left foot and tried to balance myself while his warm palms were resting on my back, trying to stop me from moving.

Sobrang tahimik o talagang nakakabingi lang ang pag-inom ng alak?

"Ilang baso ang nainom niya?" tanong niya sa lalaking pandak na may kasama ng pandak din na kamukha niya. Binabalewala ang tanong ko.

Ba't siya ang tinanong niya? Nandito naman ako ah?

"Adunno senyorito." bakas sa boses ng pandak ang galang at respeto.

I grabbed Lordcan by the collar of his shirt to force him to look at me and finally have his attention again.

"Don't-talk to him." pagdadamot ko at mas lalong inilapit sa akin si Lordcan.

"Okay."

Napangiti ako nang dahil sa sinagot ni Lordcan ngunit agad ding nawala ang ngiti sa labi ko. Napaisip ako at inulit-ulit ang salitang sinabi niya.

Did he just said okay?

Ibig sabihin ay sinusunod niya ang utos ko? Ako na ba ang boss ngayon?

I shot him an incredulous look.

Ilang minuto akong tahimik hanggang sa naramdaman ko nalang na parang may digmaang nangyayari sa sikmura ko. Kumukulo na parang isang lava mula sa loob ng isang bulkang sasabog na.

Then I vomited in Lordcan's shirt.

Naramdaman kong napahigpit ang pagkakahawak niya sa likuran ko habang parang isang estatwang nakatitig sa dibdib niya, kung saan ako sumuka.

He pursed his pinkish lips that formed into a thin line.

"Khione..."

I can hear the warning from his deep voice but then, that was the last word that I heard from him that night when I found myself early in the morning laying comfortably on a bed.

Hala? Nakatulog ako? Nasaan naman ako? Kahit ang damit ko ay iba na at ang sakit ng ulo ko na parang pinukpok ng halos milyon-milyong martilyo. May nakita akong gamot at tubig na nakapatong sa nightstand at ininom iyon while examining what I'm wearing.

I'm currently wearing a white nightgown like those royals in the castle whenever they go to sleep.

Inilibot ko ang paningin ko sa loob ng silid. It's a very spacious room, halatang hindi nagtitipid ang may-ari ng silid na 'to. A white thin long curtain was hanging loosely on the ceiling to floor length window. Giving enough light in the extravagant room from the sun outside.

Pero bakit 'di ko na naririnig ang ingay ng mga nag-iinuman? Pakiramdam ko ay wala na ako sa lugar ng in disguise na mga killer.

Nasaan ako kung gano'n?

"Gising na pala ang prinsesa."

Isang pamilyar ma boses ng babae ang narinig ko. Lumingon ako sa kulay puting pinto kung saan nanggaling ang boses ng pamilyar na babae.