A Hundred Billion Worth

Kabanata 46

Kabanata 46

Gone

I opened my eyes and the dreadful emptiness embraced me. I feel like I'm lost and I lost something or someone...

White, I can only see white at first but when I gazed around, the familiar scent of medicine made me wrinkled my nose.

Hospital.

Biglang nagdilim ang paningin ko nang naalala ang nangyari dahilan kung bakit ako nandito. My fingers curled into a fist as I forced my body to get up and sit on the hospital bed.

Ramdam ko pa rin ang sakit ng katawan ko, ang sakit na natamo ko noong bumagsak ako sa sahig.

I inspected my arms and legs. There are bruises but it's nothing to me. May naramdaman din akong malambot na bagay na nakadikit sa gilid ng noo ko. Siguro ay may sugat doon kaya nilagyan ng bandage.

Napalunok ako nang naalala at nakita ang dugo na tumulo mula sa pribadong parte ng katawan ko. Various of bad things popped up on my mind but I immediately pushed it all aside.

Sa halip na mag-isip ng kung anong maaaring mangyari sa baby ko ay hindi ko ginawa. I caressed my belly and try to feel the life in it.

The baby's fine. He or she needed to be fine.

"Khione..."

Four pairs of crestfallen eyes stared at me when I turned my head to look at them.

Kate entered the hospital room first after opening the door as Monterozo, Monerov and Gordon followed, tailing Kate.

I noticed the absence of Villazardo. Where is he?

Iniwan nilang nakabukas ang pinto kaya nakita ko ang likod ni Lordcan, may kausap siyang babaeng doktor sa labas. Kitang-kita mula rito ang nagpapakitang ugat sa braso niya.

What are they talking about?

I don't want to just sit here and wait for Lordcan to tell me what the doctor told him. Baka ay ibahin niya pa at magsisinungaling siya sa akin. Mas maganda na 'yong sigurado ako at manggagaling mismo sa doktor na ayos lang ang baby ko.

Simula noong dumating si Calla ay bigla nalang akong nagdadalawang-isip sa pagtitiwala kay Lordcan.

I moved my bare feet down from the hospital bed and felt the cold floor under my feet.

Walang nagtangkang pigilan ako nang pinilit ko ang sarili kong tumayo at maglakad papunta sa kinaroroonan ni Lordcan na nasa labas kausap ang doktor.

I can feel their eyes following every steps that I take. Mukhang takot silang kausapin ako dahil bakas sa kanilang mukha ang pagdadalawang-isip kung magsasalita ba sila o hindi.

Because of the extreme silence that filled every corner of the hospital room, I can almost hear their rustling voice, trying to keep quiet even in the middle of whispering things.

"Ba't ako? Ikaw na."

"Sige magtulakan kayo, tangina."

Una kong narinig ang kinakabahang boses ni best friend Monterozo at ang naiinis na boses naman ni Kate ang nagpatahimik sa kanila.

Malapit na ako sa pinto pero walang pumigil sa akin kaya malaya akong nagpatuloy sa paglalakad kahit naka-paa lang. My small bare feet compared to Lordcan's large one sweep on the freezing ground.

"The babies did not survived. Nalaglag ang mga bata marahil sa sobrang baba ng matris ni misis o 'di kaya'y hindi gano'n kahigpit ang kapit ng mga bata—"

"Babies?"

"Yes, sir. We've found out that it's triplets."

Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman nang narinig ko ang pinag-uusapan nila Lordcan at ng doktor.