The Unbreakable Feelings

Eᴘɪʟᴏɢᴜᴇ

Khale's POV:

It's been years....

I am currently in a private plane.

Going back to my hometown.

I am now a Architect and I could tell all of my hard work paid off. They are so many client want me to build their houses.

Noong bata pa lang talaga ako pangarap ko na gumawa ng bahay. Kasama nga ang gusto ko makasama habang buhay.

Gosh I fucking miss her.

Sana naman nasa magandang lugar na siya ngayon.

Its been 3 years since the incident happened.

"Architect tulala ka nanaman diyan" pukal atensyon sakin ng kaibigan ko na si Aury. She was there with me in Paris to pursue my dreams.

I was topnotcher in the board exam after a year of studying there. I decided to study abroad kasi hindi talaga ako maka focus mag aral dito sa Pilipinas.

It was hard, really really hard. Hindi ko na kasi siya makikita pa that time. Its hard pero for that time I choose my dreams for her. I know na gusto niya piliin ko ang mga pangarap ko kaysa sakanya.

Hindi ko na nga sana itutuloy pero pinilit talaga ako ng Mommies ko.

"Iniisip mo nanaman siya no?" Tanong niya ngunit hindi ko na siya tiningnan pa at pumikit ulit para makalimutan muna iyon.

Nagising ako nang may nag tatapik sa balikat ko. Minulat ko naman iyon at ang nakangiting mokong Aury ang bumungad sakin.

Pag ito talaga kaharap ko naaalala ko yung dalawa. Kamusta na kaya sila? Nung nag decide kasi akong aalis na hindi na ako nag paalam sakanila dahil alam kong hindi pa ako makakaalis ng Pilipinas pag nangyari yon.

Bumaba na kami ng Private plane at pagkababa namin bumungad sakin ang nakangiting mga magulang ko.

I miss them so much.

Agad na pumunta ako sakanila at niyakap ng mahigpit.

"Naks naman may Architect na kami" nakangiting sambit ni Mommy Ken at ginulo ang buhok ko. Naiiling na hinalikan ko siya sa pisnge ganun na rin kay Mommy Hera.

"Thank you baby for pursuing your dreams for us, for her. Lets go na?" Alam ko na kung saan ito kaya tumango na lang ako.

Nasa byahe na kami ngayon at mayroon na akong dala dalang bulaklak para sakanya.

I miss her. Her kisses, her hugs, her warmth, yung pagtatapon niya ng mga bagay bagay sakin. Just thinking all the good memories we made just make me smile again.

Just her memories makes me happy again. Yung nasa Paris naman ako alam kong mga pilit lang iyon dahil siya lang naman ang makakapagbigay sakin ng tunay na kaligayahan.

Napatingin ako sa labas dahil nanditona kami.

I took a deep breath before going out of the car.

Pinauna na ako nila Mommy Ken dahil may kukunin pa daw sila.

Pumunta na ako sa staff at tumanong. "Hello here to visit Ray Lopez" nakangiting saad ko.

Natulala naman siya ng ngumiti ako kaya kumaway ako para makuha ang atensyon niya. At nung makabalik siya sa wisyo agad niyang tiningnan ang paprl na nasa desk.

"Ma'am its in room1580 po sila" nakayukong saad niya.

Sila?

Nagtataka man tumungo na ako sa kwarto na tinutukoy niya. Its in the 7th room dahil private room ito.