(Unicode)
{ဒီအပိုင်းကနေစပြီး ဦးစီးမှူးကို ရိုးဂုဏ်မာန် အစား မာန်ဘမှူးဘို လို့ပြောင်းသုံးပါမယ်နော်
အရင်အပိုင်းတွေမှာ သုံးထားတဲ့နာမည်ကိုလည်း ပြန်ပြောင်းထားပါတယ်}
"ဦစီး.. ကျုပ်တို့ထမင်းချိုင့်လာပို့တာ...ဦစီးတို့စားဖို့ထန်းသီးတွေလည်းပါတယ်"
"အမြင့်တွေတတ်ပြန်ပြီလား အဖူး"
"ကျုပ်ကိုယ်တိုင်စားစေချင်လို့ တောင်းလာ အဲ တတ်ခူးလာတာဗျ"
"ခွီး.."
"ဘာရယ်တာလဲအမြ"
ပေဖူး အမြကိုမျက်စောင်းထိုးလေသည်။
သူငယ်ချင်းကောင်းတွေဆိုတာ လူကြားသူကြားထဲလဲအရှက်ခွဲတတ်လေသည်။
အဖူးရဲ့မျက်စောင်း အမြအပေါ်ဒိုင်းကနဲကျရောက်ခြင်းကြောင့် ရယ်ချင်ပါသော်လည်း အမြတစ်ယောက်မြိုသိပ်ကာ ကြိတ်ခွီးနေလေသည်။
မျက်နှာကတော့ ပြုံးစစနဲ့ တဟင်းဟင်းတဟဲဟဲနှင့် ဒါကို ချိန်သီးတစ်ယောက်အမြကိုကြည့်ကာ ပါးစပ်အဟောင်းသား။
မာန် ကော်ဘူးလေးထဲက ထန်းသီးစ်ိပ်လေးကိုယူပြီးစားကြည့်လိုက်လေသည်။
အရည်ရွှန်းပြီး ချိုသောအရသာရှိသောကြောင့်သူတော်တော်နှစ်သက်မိသည်။
"ကိုယ်တို့အတွက်ကောမပါဘူးလား အမြ"
ကုကူးပြောလိုက်တော့ ပြုံးစစဖြစ်နေသောအမြမျက်နှာပြန်တည်သွားလေသည်။
"အများကြီးထည့်လာတာပဲ ဦးစီးမှူးဆီက ယူစားပေါ့"
"မကျွေးပါဘူး စားချင်ရင် မင်းဘာမင်းသွားခူးစား"
"ဒါက အဖူးကိုယ်တိုင်ခူးလာတာဆိုတော့ ငါတစ်ယောက်ထဲစားမယ်"
"သြော်..ခေါင်းဆောင်ကောင်းပီသပါပေတယ်"
"မင်းငါ့ကို ရွဲ့တာလား နောင်ရိုး"
"အာ..မဟုတ်ပါဘူးဗျာ ကျွန်တော်ကဒီအတိုင်းစလိုက်တာပါ ဟဲဟဲ "
"ကဲပါဗျာ လုမနေကြပါနဲ့ အများကြီးပဲ ဦးစီးလည်းနည်းနည်းတော့မျှကျွေးလိုက်ပါ"
YOU ARE READING
ရိုးသားကြိုးစားကတွယ်သား(Complete)
Romanceကျုပ်ဘဝမှာအမေပြီးရင် ခင်ဗျားကိုအချစ်ဆုံး..
