(Unicode)
(A/N...ဒီဇာတ်လမ်းထဲမှာ ပါတဲ့အကြောင်းအရာနှင့်ဇာတ်လမ်းမှာ စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသာဖြစ်သည်...
မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ ထိခိုက်စေလိုခြင်းမရှိပါ.. )
.
.
.
.
.
"ဟာ...ဆရာရဲတွေ.."
"မင်းတို့ပဲကြည့်ရှင်းလိုက်ကြ...ငါသွားပြီ"
ဝသုန်ဦး..သေနတ်ကိုလက်က ကိုင်ပြီးထွက်ပြေးသည်။
"ဟာ...ဆရာ ကျွန်တော်တို့ကိုမထားခဲ့နဲ့လေ"
"နောင်ရိုး ၊ လင်းဇီး...မင်းတို့ကိုအပ်ခဲ့မယ်...လာ အဖူး ကိုယ်တို့အဲ့ကောင်နောလိုက်မယ်"
ကျွန်တော် တို့ဘည်းကျောင်းဆရာနောက်ပြေးလိုက်ကြသည်။
ကျွန်တော် တို့လိုက်လာတာမြင်တော့ ဝသုန်ဦး ကသေနတ်နှင့်လှည့်ပစ်သည်။
"!!ဒိုင်း...!!"
တော်သေးတယ်ဗျ...ဦးစီး ကျုပ်ကိုအမြန်ရှောင်ခိုင်းလို့မဟုတ်ရင် ကျုပ်ပွဲချင်းပြီးပဲ..။
ဦးစီးကလည်းတစ်ဖန်ပြန်ပစ်သည်။
သေနတ်သံတွေဆူညံနေပေမယ့် ကျုပ်မကြောက်ပါ...ဦးစီးနဲ့အတူရှိနေရတာကပိုပြီးနွေးထွေးသလို..။
"!!ဒိုင်း...!!"
"!!ဒိုင်း...ဒိုင်း..!!"
"အေးဆေး..အဖမ်းခံပါ"
" ဟျောင့်... စောက်ဆင့်မရှိတဲ့အကောင် ငါသေမှပဲရမယ်"
"အကိုကျောင်းဆရာလေး..အေးအေးဆေးဆေးအဖမ်းခံပါဗျ ခင်ဗျားလုပ်ထားတဲ့ပြစ်မှုတွေကို ခင်ဗျားလက်သင့်ခံရမယ်"
ကျုပ်တို့ကိုသေနတ်နဲ့ချိန်ထားတယ်။ဦးစီးကလည်းပြန်ချိန်ထားတယ်။
ကျုပ်ကလည်း လေးခွနဲ့ချိန်ထားတယ်။ကျုပ်တို့သုံးယောက်ရဲ့အကွာမဝေးက ဝါးနှစ်ပြန်စာလောက်တော့ရှိမည်ထင်သည်။
"ဟက်...အဖြူရောင်ရပ်ဝန်းလေး မင်းရဲ့အဲ့လေးခွက ကိုယ့်ရဲ့သေနတ်လောက်မြန်မလား"
"စမ်းကြည့်လိုက်လေ!"
"ငါ့ဘက်က ချစ်ခဲ့ပေမယ့် မင်းလေးကအဲ့စောက်ဆင့်မရှိတဲ့ကောင်ကိုရွေးသွားတာပဲ..ရော့..နှစ်ယောက်လုံးငရဲသွားတော့...!!"
"ခွပ်..!!"
"ဒိုင်း...!!"
"အ...!!"
YOU ARE READING
ရိုးသားကြိုးစားကတွယ်သား(Complete)
Romanceကျုပ်ဘဝမှာအမေပြီးရင် ခင်ဗျားကိုအချစ်ဆုံး..
