Home

1.2K 64 8
                                    

The moment Imee told everything to Serene, she did not waste any time anymore. She needs her Mommy. Irene needs her. They both need each other. She messaged Tatay Peng to fetch her in the airport. Peng will always be her kasangga in every gala she has. The moment they landed in Manila, she had goosebumps everywhere. She wore her shades and cap for extra safety.

As she saw Peng outside, she hurriedly ran to him.

"Tatay Peng!" She squealed.

"Anak! Jusko pong bata ka!" Penmost carried Serene.

"Tay namiss kita po sobra." Serene said, almost crying.

"Ako din anak. Namiss ka din ng Tatay. Tumangkad ka at pumayat ka. Puro lakad ka ba sa pinagstayan mo at lahat ng kinain mo ay napunta sa height mo?" Peng joked as he placed Serene's luggage in the car.

"Walang Tatay Peng na magsusundo saakin eh." Serene pouted as he helped Peng. Peng laughed and assisted her in going in the car.

"Ikaw talaga. Alam ba ng Mommy mo at Daddy mo na uuwi ka na?"

"Hindi po. Wala po ako communication sa kanila, Tay. Nandiyan po ba sila sa bahay?"

"Ang Daddy mo ay nasa trabaho. Pero ang Mommy mo umuwi muna sa California. Simula last week nandoon na siya. Hindi lang namin g said as he alalam kailan ang balik." Peng said. Serene felt disappointed. It was like destiny was really playing with Serenity, as she just knew that her Mother wasn't in Forbes, the only reason why she was going home.

"K-kamusta sila, Tay? Kamusta kayo?"

"Kahit papaano nakakaraos, anak. Ok lang kami. Parang dating gawi lang naman... Pero simula umalis ka sa bahay, parang ang lungkot na dun. Walang ingay, parang ang dilim parati, tapos si Irene, aba yang nanay mo palaging walang gana kumain. Kung hindi pa pumunta doon si Madam Imelda para pagalitan siya ay hindi pa siya kakain. Nagiba ang awra ng bahay simula umalis ka at hindi nagparamdam. Noon ok pa, may balita pa kami sa iyo. Pero simula ng umalis ka at hindi ka na nakipag usap sa mga magulang mo ay doon na nagsimula. Ang Daddy mo nilulunod ang sarili niya sa trabaho. Pero hindi niya kailan man pinabayaan ang Mommy mo. Inintindi nila lahat ang Mommy mo. Miss na miss ka nun, alam mo ba? Yung kwarto mo, laging malinis dapat yun, kasi palaging sinasabi ni Irene na baka umuwi ka na at dapat malinis doon Yun din ang tambayan niya at doon siya halos matulog kapag sobrang busy ng Daddy mo." Peng stated.

Serene felt guilty and weak.

"Anak alam ko na nasasaktan ka. Masaya ako na umuwi ka. Ma aayos niyo pa yan, anak. HIndi pa naman huli ang lahat. Hindi galit ang Mommy mo. Tiyak na matutuwa siya kapag nalaman niyang umuwi na ang kaisa isa niyang babae na anak." Peng smiled.

"Salamat Tay ha? Salamat po sa pag iintindi."

"Ikaw pa ba anak? Parang anak ka na namin ng Nanay Isang mo." Peng added that made her smile.

A few more chitchats with her Tatay Peng, and they were in Forbes already.

The moment she stepped foot in their house, everyone was flabbergasted as they saw their little sereñita, as they call her, is now back. Their angels were delighted as Serene was like a light that made the house loud and happy again. She hugged everyone and stopped when she saw the person who knew her from head to toe besides her Mom and Tita Imee.

"Serene, anak!" Nanay Isang, Serene and her brother's childhood nanny, called her as she offered her arms.

"Naynay!" Serene ran into her like a 5 year old girl.

"Kamusta ka na, anak? Nangayayat ka oh. Parehas kayo ng Mommy mo na nangayayat." Serene pouted.

"Naynay talaga. Ayaw mo yun? Magiging model na ako." She said boastly.

Until The EndWhere stories live. Discover now