BOZOK AŞİRETİ

7.❤

Odamda oturmuş kara kara düşünmekten kafayı yemek üzereydim.

Yengemin akrabası geldiği için piknik iptal edilmiş ve tekrar sofralar kurulmuştu. Gelen kişilerin benim ile yaşıt bir kızı vardı ama kız anlaşılan benden pek hoşlanmamıştı. Yani bende ölüp bitmişti benimle anlaşamıyor diye!

Tüm gün boyunca tüm aile ile kaynaşmıştı. En çok kalbimi kıran galiba Alaz ve diğerleri ile olan yakın ilişkisiydi.

Arkadaştan öte kardeş gibi diyalog kuruyorlardı. Eğer bana böyle yaklaşmasalardı  belki bizde böyle olabilirdik diye düşünmeden edemiyorum.

Onları öyle dayanamadıpım için erken odama çıkmış ve bir süre uyumaya çalışmıştım.

Onların yaşadığı şeyler çok zormuş da! Bilmem neymiş de!

Lan bir günde hayatı değişen benim, onlara ne oluyorsa artık.

Bunları düşündükçe kan beynime sıçrıyordu. Kapının izinsiz açılması ile meraklı bakışlarımı gelen kişiye çevirdim.

Gelen Cemile'yi görmenin verdiği tiksinti ile yüzümü buruşturdum. Kapıyı kapatıp alaycı bakışlar ile odayı inceledi ve oldukça gıcık bir gülüş kondurdu dudaklarına.

" Anlaşılan ailen hemen de unuttu seni. Ben olsam bende senin gibi değersiz hissederdim." dedi gülerek.

On istediğini vermek gibi bir niyetim yoktu.

"Odama izinsiz gelemezsin! Ve şimdi de geldiğin gibi defol git! "

" İstenmediğin yerde durmak zaten ayrı bir gurursuzluk ama böylesini deilj defa görüyorum. " dedi. Sertçe yutkundum.

" ÇIK ! " dedim zor aki çıkan sesim ile. Ama o durmak yerine daha çok yaklaştı.

" Oy sen üzüldün mü kıyamam. "

" Sana çık DEDİM ! " didim sonlara  doğru  yüksek çıkan sesim ile.

Ben daha ne olduğunu anlamadan ellerini boğazıma dolayıp sıkmaya başladı. Nefes alamadığım için düşünme yetimi kaybetmiştim.

" O sesini demin bana yükselttin, şimdi de cezasını çekeceksin! "

Kriz geçiriyordum ve o boğazımı sıkıyordu. Ellerimi bileğine dolayıp engelleneye çalıştım ama gözlerim kararmaya çoktan başlamıştı.

Kriz geçirince nefes alamıyor ve bayılıyordum ilacımı almam lazımdı.

En son duyduğum şey kapı kapanma sesi oldu.

Giray BOZOK :

Cemile yukarı çıktıktan sonra içime düşen şüphe ile dayanamayıp arkasından gittim.

Tuvalata gidecekti ama tuvaletin ışığı kapalıydı. Kaşlarımı çatarak odaları karıştırmaya başladım. Damla'nın odasından gelen ses ile oraya ilerlemeye başladım. Kapının açılması ile kendimi gizlemek adına geri çekildim.

Esin aceleci bir şekilde odadan çıkıp gitti. Hemen arkasından odaya girdiğimde karşılaştığım manzara ile elim ayağım boşaldı.

Damla yerde baygın bir şekilde yatıyordu. Hemen yanına çöküp nabzını kontrol ettim. Nabzı atıyordu. Gözlerim boğazundaki kızarıklıkta takılı kaldı.

Hemen cebimdeki telefondan dedemin en güvendiği benim d bir o kadar samimi bulduğum Cem abiyi aradım.

"efendim Giray?" dedi meşgul olduğunu her haliyle belli eden sesi ile.

"Abi senden bir şey isteyeceğim ama olur dedem duymasın." dedim hızlı hızlı.

"Giray bak-"

"Abi Ölüm kalım meselesi! Sen üst kata gel hemen." dedim ve telefonu kapattım.

Cem abi çok geçmeden odaya girince anında hayrete düştü.

"Damla'ya ne oldu!?" dedi ve yer çöküp kucağına aldı.

"Arka kapıdan çıkalım kimse görmez." dedim ve olayları anlatmaya başladım.

Hastaneye gelir gelmez Damla'ya acile götürmüşlerdi. Çok geçmeden doktor çıkınca ayaklandım.

"Bir şeyi yok ama ilaçlarını ihmal etmemesi gerekiyor. Boğazı biraz zedelenmiş onun için de krem yazdık. Tekrar geçmiş olsun." dedi ve gitti. Bende arkasından odaya girdim.

Damla uyanmıştı. Yanında ki koltuğa oturup iç çektim.

"İyi misin?" sorum karşısında gülümsedi.

" İdare eder. "dedi ve elini boğazına götürüp ovuşturdu.

" Sen gördün - " kafamı olumlu anlamda salladım.

" Gördüm. Merak etme-"Ben daha cümlemi bitirmeden kolumu tuttu.

" Evdekiler öğrendi mi? " tam cevap vereceksen çalan telefonum ile bir dakika isteyip odadan çıktım ve telefonu kulağıma görürdüm.

"Oğlum nerdesin sen!? " dedi Alaz endişeli sesi ile.

"Çok mu umurunda Alaz!" diyerek sesimi yükselttim.

"Neredesin Giray!? Deli etme adamı da söyle!" dedi benim gibi sesini yükselterek.

"Hastanedeyiz. Oldu mu!" " dedim soğuk bir şekilde.

" Ne hastanesi? Kiminlesin? Ne işin var hastanede? "

" O çok önemsediğiniz Cemile Damla'ya darp etmiş. Sizin ise ruhunuz duymadı! Gerçekten bu kadar mı körsün! Bu kadar mı kin dolusunuz Alaz!? O kız gitmeden Damla'ya getirmeyeceğim. Bunu da böyle bilin! " dedim ve suratına kapattım telefonu.