BOZOK AŞİRETİ

28.❤

Aral elinde şurup ve kaşık ile gekince kasıldım abim Aral' ın elinden şurubu alıp kaşıga döktü ve kaşığı dudağıma yaklaştırdı.

" aç ağzını güzelim hadi! " dedi Abim. Elim ile mutfağı işatet ettim.

" tamam Aral bir bardak su getir " dedi abim. Yani ağzımı açsaydım direk ağzıma sokardı o kaşığı. Aral elinde su ile geldi ve abimin yanına çöktü ağzımı yavaşça açtım abimde kaşığı ağzıma tıktı.

" yut onu Damla yoksa suyu unut! " dedi abim gözlerimi sıkıca yumdum ve yutkundum.

Abi şu muzlu şurup varya tadı aşırı kötü aq. Midemi bulandırıyor. Aral yavaşça suyu içirdi lanet oladı tad bir türlü geçmiyordu.

" şimdi sen biraz dinlen tamam mı benim biraz işim var sonra yine geleceğim " dedi anlımı öptü

" abi bizde mi " diye sordu Mutlu.

" Damla biraz dinlensin Mutlu " dedi abim ve gittiler.

Berk Bozok :

Damla uyumuştu ama tir, tir titriyordu anlına sirkeli bez koydum ama nafile. Naparsam yapayım ateşi düşmüyordu sabah yine biraz daha iyiydi ama şimdi değil konuşmak gözlerini bile zor açıyordu. Bu gidişle havale geçirecekti son çare kuzey' i aradım bu gün nöbeti vardı.

" alo abi Damla' ya bir şey mi oldu!? " diye sordu telaşla.

" Kuzey Damla' nın ateşi düşmüyor. Tir, tir titriyor hastaneye getirez şimdi " dedim sesim titriyordu.

" ta-tamam siz getirin hemen " dedi ve telefonu yüzüme kapattı. Salona geçtim herles telaşla Damla' ya bakıyordu.

" hastaneye gidiyoruz " dedim ve Damla' yı kucağıma aldım. Benim miniğimin Vanilya kokusu gitmişti yerine şurup kokuyordu. Hepimiz arabaya binmiş hastaneye varmıştık. Kuzey acilin önünde bekliyordu beti benzi atmıştı onunda. Onun ne kadar kız kardeşe hasret kaldığını bir o bir de ben biliyordum. Elleri titremişti Damla' yı görünce hemen yanıma geldi ve kucağımdan Damla' yı aldı bize hiç bir şey demeden acile girdi.
Alaz yere çökmüş ağlıyordu Efe' nin de ondan kalır yanı yoktu gerçi elim ile yüzümü sıvazladım ve duvara yaslandım Hakan ve Yiğit ise sessiz, sessiz ağlıyordu.

Bunun şimdi ne yeri ne de zamanıydı ama gerçekti. Ben küçük kız kardeşime, miniğime çoktan bağlanmıştım aynı şekilde diğerleri de. Yaptıklarımız affedilecek türneden şeyler değildi ama effettirecektim ben kendimi.

Kuzey Bozok:

Damla kucağımda tir, tir titriyordu ve ben ilk defa bu duyguyu tadıyordum. Kaybetme duygusu.

Arkamdan hemşireler de geliyordu Murat omzumdan tutarak beni durdurdu.

" Kuzey işine karışmak gibi olmasın ama sen bu durumdayken onu iyileştiremezsin bırak biz yapalım. " dedi. Kaşlarımı çattım.

" sen ne dediğinin farkında mısın Murat!? O benim kardeşim. " dedim.

" Kuzey sen ne demek istediğimi gayet iyi anladın bence " dedi ve kucağımdan Damlamı aldı. Ardıdan sedyeye yatırdı sonra benim kardeşimi götürdüler. Ellerim öylece kaldı Muart' ı mahvedecektim. O kim diki benim kardeşimi benden alıyordu. Burası bizim hastanemizdi ve Murat da burada çalışan Doktorlardan biriydi. Öyle pek bir konuşmuşluğumuz yoktu da. Sinirle elimi yumruk yaptım ve bende peşlerinden gittim ama bulamadım.

" Doktor Murat' ı gördün mü!? " dedim bir hemşireyi durdurup

" hayır hocama görmedim dedi " aklıma gelen şeyle beynime kan sıçradı. Hızlıca hastaneden çıktım. Gördüğüm şey ile dondum. Ben de artık sabır namına bir şey kalmamıştı çünkü. Birazdan kıyamet kopacaktı.

Evet bir bölümün daha sonuna geldik. Uzun zamandır heyecanlı bir bölüm atmamıştım. Artık işleri karıştırma vakti.

Sizce nooldu?

Berk hakkında ne düşünüyorsunuz?

Muzlu şurubu sevenler?

Ben kendi şahsım olarak kendisinden hiç haz etmem.

Fav sahne?

Fav karakter?

Damla sizce ilk hangi abisini affetmeli?

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın hoşça kalın.