Adam gerçekten ürkütücü bir tipti. Üşenmeden bir de peşimden Antalya'ya mı gelmişti?
Etrafa bir göz gezdirdim. İşlekti yani istese bile gelemezdi. Öyle umuyordum. Telefonumu aldım ekranda beliren mesaj ile korkum tavan yaptı.
"Sakın birilerini aramak gibi bir hata yapma! Aksi takdir de sonu senin için pek iyi olmayabilir."
Beni ne sanmıştı bu? Kaşlarımı çattım. elbette birilerini aramayacaktım. Babama kısa bir mesaj da çekebilirdim. Sonuçta bana arama dedi mesaj atma demedi.
"Baba takip ediliyorum. Şuan adam karşımda bir ağacın yanında bana bakarak oturuyor. **** caddesindeki parktayız. İşlek bir yer olduğu için de yanıma gelemiyor. "
Mesajda sanki her gün takip ediliyormuş gibi rahat yazıp şuan korkan bir malım. Keşke elin de silah var falan deseydim.
Biz işlek bir yerdeydik. Hiç bir şey yapamazdı. Aldığım bir anlık cesaretle ayağa kalktım ve ona doğru yürümeye başladım. Gülüşü solmuş ne yapacağımı izliyordu. Onun gibi sırıttım elimdeki çikolatalı sütü hafif sıktım. Tam karşısına geçtim ve elimdeki sütü üstüne bocaladım.
Bir anda ayağa fırladı. Üstüme gelmeye başladı. Karnına tekme attım. Acıyla yere çöktü. Dururmuyum peki.
Onun gibi çöktüm ve yumruklamaya başladım.
" Sen kime bulaştığını sanıyorsun!? Ben seni sağ bırakır mıyım ha!? Bittin olum sen BİTTİN! " etraftaki insanlar etrafımıza toplanmış bazıları telefona çekiyor, bazıları çığlık atıyor bir kaç kişi de bizi ayırmaya çalışıyor. Birden ayağa kalktım.
" Bu adam beni takip ediyor du! " diye bağardım. Bir anda herkes adamın üstüne yürüdü. Bir tane adam öyle bir geçirdi ki. Of benim bile canım acıdı.
O değil de sütüme yazık oldu. Yerde ki bitmiş süt paketini elime aldım ve oradan uzaklaştım. Çok geçmeden kaldığımız villanın önüne geldim. Elimle kartı cihaza okuttum ve içeri girdim. Annem hıçkırarak ağlıyordu. Hakan ve Yiğit volta atıyordu. Efe ise Alaz'a sarılmış ağlıyordu. Berk ise telefonda bağararak konuşuyordu.
Beni ilk fark eden Efe oldu. Alaz'dan ayrıldı ve koşarak bana sarıldı. Bende kollarımı ona sardım. Titriyordu.
" Seni bulamadık. Telefonuna da bakmadın. " dedi. Ben telefonu orada unuttum ya! Hızla Efe'den ayrıldım.
" Telefon. Valla gitti. "
" Ha? "
" Telefon diyorum. Orada unutmuşum. Ben bi koşu gidip alayım. " dedim ve koşmaya başladım. Taki kolumdan tutup çekilene kadar.
" Bir daha oraya gitme. Başka alırız. "
Sanki elma alıyo aq.
" Onun için de fotoğraflar var. Tamam mı!? Benim için özel. " dedim ve kolumu ondan kurtardım.
YOU ARE READING
BOZOK AŞİRETİ
Teen Fictionnormal bir hayata sahip 15 yaşında genç kız. nerden bilebilirdiki hastanede bir hemşirenin dalgınlığıyla başka bir kızla karıştırıldığını. peki bu kızın öz ailesi Adanada çok güçlü bir aşiretse ve dört abi bir ikiz bir kardeşe sahipse.
