BOZOK AŞİRETİ

34.❤

Akşam olmuştu ve konağa gelmiştik. Dedemgile gitmem gerekiyordu ve izin almam lazımdı. Aşağı indim.

" baba benim dedemgile gitmem lazım. İki-üç gün kalıp geri geleceğim. Dedem ile uzun zamandır görüşememiştik de " dedim herkes bize bakmaya başladı. Dede Korkut'un eli yumruk olmuştu.

" tamam kızım sen nasıl istersen. Ama telefonunu aradığımız da açmayı unutma " dedi babam. Gülümseyerek onayladım ve hemen odama çıktım bir tane çanta aldım ve içine üç-beş parça kıyafet attım. Ardından aşağı indim. Kuzey kapının önündeydi ve yüzü asıktı anlaşılan hiç kimse bu durumdan hoşlanmıyordu.

" gidelim mi? Abi " dedim bakışları bana döndü. Öylece bana bakıyordu sonra gözlerini açıp kapattı ve beni kendisine çekip sarıldı.

" çok teşekkür ederim. İkinci kez abi dediğin için " kıkırdadım. Elini belime yerleştirdi ve arabanın kapısını açtı hemen arabaya bindim. Kuzey abim de arabaya bindi ve arabayı çalıştırdık. Eve varmamıza az kala kuzey abim konuşmaya başladı.

" Yankı'yı kıskanmam normalmi bilmiyorum ama kıskanıyorum. Ben yıllarca o kızdan bana abi demesini beklerken senin....senin abi demen koyuyor. Düşünüyorum da karıştırılmasaydın bizimle büyüseydin o zaman nasıl olurdu?
Bence çok güzel günler geçirirdik. Değil mi? " dedi. Dedikleri duygulanmamı sağlamıştı gözlerim dolmaya başlamıştı ama aglamamak için gözlerimi kırpıştırdım.

" Eminim ki çok güzel günler geçirirdik. " dedim acı bir gülümsemeyle. Gerçi onun da benden farkı yoktu.

Evin önünde durunca çantamı elime aldım ve Kuzey Abime sıkıca sarıldım. Oda ellerini belime yerleştirdi ve kafasını boyun girintime gömdü.

" görüşürüz abi " dedim ve arbadan indim. Zili çaldım ve çok geçmeden kapıyı Mutlu açtı. Hemen beni içeri çekti ve kapıyı kapattı. Benim ondan büyük olmama rağmen o benden daha uzundu ve budurum çok sinir bozucuydu. Yüzümü avcunun içine aldı.

" abla sen beni unuttun mu? " dedi ve benden ayrılıp köşeye sindi. Elim ile anlıma vurdum. Ben bir haftadır ne Mutlu'yu ne Aral'ı aramamıştım. Ha birde Atlas'ı aramamıştım zaten o beni diri diri mezera gömmeye meyilliydi.

Hemen yanında diz çöktüm ve elini tuttum. İki aile de zor idare ediliyor be. Yazık bana.

" Ben seni hiç unuturmuyum Mutlu. Ben sadece- " Mutlu cümlemi böldü. Onu ilk defa bu kadar kıskanç görüyordum.

" Sen de haklısın sonuçta senin öz ve öz bir kardeşin var Mutlu kim ki! " dedi. Bu konular da oldukça hassastı Mutlu.

" Mutlu saçmalama ablacığım. Efe neyse sende osun benim için sizi ayırt etmiyorum. " dedim. Gözlerime bakması için çenesinden tuttum ve dikleştirdim. Gözlerini kaçırdı.

" Mutlu ben.... Ben özür dilerim " dedim. Bir anda sıkıca sarıldı ve omzumda ağlamaya başladı.

" Ben de senin kardeşinim değil mi? " dedi ama sesi titremişti. Bu işte bir iş vardı. Tamam Mutlu kıskançtı, hassastı ama bu kadar da değil di. Bunu sonra düşünecektim.

" Sonra alacağım ifadeni. Şimdi içeri geçelim hadi " dedim ve elinden tutup içeri sürükledim. Dedem odada volta atıyordu. Galiba biraz gecikmiştim ve endişelenmişlerdi. Dedem ile göz göze gelince üstüne atladım. Oda bana sarıldı.

" Dedemm "

" Balım "

Dedi ve beni etrafında döndürdü. Sonun da yere indirdi hemen koluna girdim. Benim ile yaşıt olan kuzenim Kaya ellerini göğsünde birleştirmiş bana bakıyordu. Kaşlarımı çattım.

Kaya Giray gibi kafa dengiydi ve çok iyi anlaşırdık. Gerçi ailedeki herkes ile iyi anlaşırdık.

" Ben unutuldum galiba " diye homurdandı. Dedemden ayrıldım ve koşarak yanına gittim. Ellerim ile yanaklarını sıktım. Napabilirim zaafım var.

Oda bana karşılık verdi be kulağıma fısıldadı.

" o gün benden kaçtığını unutmuş değilim küçük hanım! " diye fısıldadı. Evden kaçtığım günden bahsediyordu ve canıma okuyacaktı. Biri bizi ayırınca o kişinin Aral olduğunu anladım. Beni kolunun altına aldı ve Kaya'yı göğsünden itti. Kaya kalbini tuttu ve sendelendi.

" ölüyorum " diye cırladı. Bu hallerine kıkırdadım.

" he he " diye yanıtladı onu Aral. Giray gözlerini ona dikti.

" ölüyorum ANLASANA! " diye bağardı.

" e bir de bayıl istersen Feriha " dedi Aral alayla. Kaya kendini yere attı ve hareket etmedi. Bu hallerine daha fazla dayanamadım ve kahkaha attım. Yaram güldüğüm için sızlamıştı ve yüzümü buruşturmak zorunda kalmıştım.  Abim bu halimi görmüş ve kaşlarını çatmıştı. ' bir şey yok ' anlamında omuz silktim ve boş koltuğa oturdum. Dedemden bir güzel azar işitmiştim. Ha birde dedem Korkut Beyden hiç haz etmemişmiş.

Artık yorulmuştum ve herkese iyi geceler diyip abimin benim için yaptırdığı odaya gittim. Kendimi yatağa attım ve öylece tavanı izledim. Mutlu'nun bir şeyi vardı ve bana söylemiyordu. Normalde de kıskançtı Mutlu ama bu gün bir tuhaftı. Onunla konuşmam gerektiğini düşünerek odamdan çıktım ve Mutlu'nun odasına girdim. Uyuduğunu görünce odadan çıkmaya karar verdim ama telefona gelen üst, üste bildirimler ile bakıp bakmamak arasında kaldım.

Bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz?

Fav sahne?

Fav abi?

Kuzey-Damla ikilisi?

Sizce Damla mesaja bakmalı mı?

Yarın Aykız'ın yeni bölümü gelecek. Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. İyi akşamla.