BOZOK AŞİRETİ

46.❤️

Asık suratım ile boş, boş televizyon izliyordum.

İçimden ağlamak, haykırmak geliyordu ama işte olmuyordu! Beni bir kere bile merak edip aramamış ve sormamışlardı. İçimde adlandırımadığım bir duygu hakimdi ve galiba bunun adı da kıskançlıktı.

Esma ile çok yakın olmalılar ki benim ile böyle bir oyun oynama kalkıştılar. En çok üzüldüğüm kesinlikle Efe olmuştu. Bana nasıl yalan söylemişti. Aslında benim hatamı yakalamak için nasıl böyle davranabilmişti. Peki ya Alaz ona ne demeli. Kuzey'in zaten bir şeyler karıştırdığı ap açık ortadaydı.

Ah ahmak kafam! Ne diye güvenip affettim ki!

Gözlerimden ne zaman aktığını bilmediğim yaşları birileri görmesin diye hemen sildim.

Omzumda hissettimğim el ile çığlığı bastım.

"kulak zarımın ne suçu vardı be zalımın gızı" diye isyan eden Atlas'ın sesini duyunca rahatladım.

"arkamdan sinsi, sinsi gelmeseydin sende!" dedim kendimi savunarak.

"nıç, nıç, nıç terbiyesiz! Ben neden geldim ki buraya." dedi.

"saçmalama!"

"of aman be. Ben buraya Kaya ile oyun oymak için geldim zaten." dedi ve bana kınayıcı bakışlar atıp yukarı çıktı.

Sakin ol! Sakin ol! Kimseyi öldürerek sorunlarını halledemezsin.

Evet ben kafayı yedim! Ama gerçekten yedim. Psikopat gibi gülmeye başladım.

ne dedim ben size.

" Damla hadi kalkta ekmek al"
Diyen babaannemin sesini işittim.

"of babaanne! Kaya ve Atlas ne güne duruyor! Hele hele Mutlu'yu saymıyorum bile." dedim.

"Kız az bir hava almış olursun diye dedim"

"banane ben gidemem."

"e iyi madem git Mutlu'yu çağır o zaman."

İşte Mutlu benim zayıf noktamdı.

"Mutlu değilde Kaya gitse"

"Damla-"

"off tamam ben giderim" dedim ve hırkamı da alıp evden çıktım.

Cidden mi. Bu ruh halindeyken de göndermezsin be.

Bakkala yaklaşmışken omzuma omuz atan biri ile geriye sendelendim.

"az önüne bak bacım!" diye bağardım omzumu tutarak. Kız yavaşça bana döndü. Hadi ama bu Esin beni tam olarak ne zaman rahat bırakmayı planlıyordu acaba.

"beni özlemedin mi? "

"daha dün birlikteydik. Ve nefret ettiğim birini özleyeceğimi sanmıyorum."

Sırıtmaya başladı. İki adım attı ve tam karşımda durdu.

"Son kez soruyorum. Bizimle misin? Değil misin?"

"sizinle değilim. Sorunun cevabını da aldığına göre hadi naş naş"

"yazık! Yaşın da çok genç halbu ki" dedi.

Kaşlarımı çattım ve geriye doğru bir adım attım.

"sana artık acıyacağımızı sanmıyorum" dedi sahte bir üzüntü ile.

"Esin git!"

"Ne o korktun mu?"

Açtğım mesafeyi bir adım atarak kapattı.