Odamın hemen yanında olan valizleri gördükten sonra gözlerim irileşti. Arkamda duyduğum adım seslerine rağmen arkamı dönmedim.
"Odalarımız yan yana olunca karıştırmışım, çok pardon." dedi gülerek.
Arkamı dönüp omuz silktim.
"Yok canım ne özrü insanlık hali de. Bir daha olmasın." dedim ben de gülerek. Elini omzuma koydu ve yaklaştı.
"Sevdim seni. Çok iyi anlaşıcağımıza eminim." dedi alaycı bir şekilde.
"Dürüst olmak gerekirse samimiyetsiz insanlar ile asla anlaşamam ve inanır mısın? Ben sana aşırı kıl oluyorum." dedim ciddileşerek.
" Esin mi doldurdu seni bana karşı?" dedi. Artık o da ciddi konuşuyordu.
"Sadece uyardı. Aynı zamanda senin nasıl bir şeytan olduğunu anlamama da yardımcı oldu. İnan bana ikizin ve sen gerçekten karakter ve kişilik olarak birbirinizin kopyasınız." dedim ve elimle velizleri işaret ettim.
"Valizlerini odamın önünden alırsan sevinirim. Seni görmek yeterince midemi bulandırıyor zaten!" dedim ve onu son kez süzüp odamın kapısını açtım.
"Aslında senin yerin misafirlikhane diyecektim ama şansa bakar mısın? Yanımda ki odada misafirlikhane. Yani hiç kendimi yormama gerek kalmadı. Hadi yandan yandan güzelim." dedim ve hemen ardından kapıyı sertçe kapatıp kitledim.
Bu kızın sağı solu belli olmaz bir bakmışsın elinde bıçakla odamı basar.
Yani güzel kızımda yazık olur valla.
Anahtarı masanın üstüne koyup yatağa oturdum ve bir süre öylece kaldım.
Kapının tıklatılması ile oflayarak ayağa kalktım.
"Kim o?" bir süre cevap bekledim fakat cevap gelmeyince kulağımı kapıya dayadım ve ses varmı diye baktım. Tekrar kapı tıklatılınca elim masanın üstündeki anahtara gitti.
"Son kez soruyorum, kimsin?" bu sefer cevap gecikmedi.
"Abla benim, efe." hemen kilitli kapıyı açtım.
"Efe? Niye ses vermedin." dedim onu incelerken. Oldukça tedirgin gözüküyordu.
"Berk abim geldi." dedi fısıldayarak.
" Yani? Burası onunda evi, gelmesi kadar normal bir şey yok."
"Burak abim ve Berk abim kavga ediyor!" dedi biraz sesini yükselterek.
" Efe boş boş burada tansiyon yaratacağına ilk başta söyleseydinya!" dedim. Bir yandan da merdivenleri iniyordum. İçeriden gelen bağarış sesleri ile dahada hızlandım.
"O kız hepinizin gözünü boyamış! Siz Esin'in bize neler yaptığını unuttunuz galiba."
"Esma'nın da Esin'den kalır yanı yok! Biz bir hata yaptık sen de aynı hatayı yapma diye uyarıyorum seni Burak! Damla suçsuz!" Berk'in beni ilk defa bu kadar savunması garip hissettirsede mutlu olmuştum.
Nihayet arkamda duran birilerinin olması mutlu etmişti beni.
" Esma da suçsuz! Onun ne suçu var!? "
" Burak elimde kalacaksın. "
" Ya Esma'yı kabul edersin, yada Esma'yı da alır giderim ve bundan sonra yüzmü bir daha göremezsiniz."
Evde derin bir sessizlik hakimdi. Herkes pür dikkat Berk'ten çıkacak bir çift söze bakıyordu.
" Kardeşini de al evimden git. Bu günden sonra da benim Burak diye bir abim yok! Hoş hiç bir zaman olmadı da. "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BOZOK AŞİRETİ
Teen Fictionnormal bir hayata sahip 15 yaşında genç kız. nerden bilebilirdiki hastanede bir hemşirenin dalgınlığıyla başka bir kızla karıştırıldığını. peki bu kızın öz ailesi Adanada çok güçlü bir aşiretse ve dört abi bir ikiz bir kardeşe sahipse.
