Author's pov
–მე წავალ–თქვა ჯიმინმა და განაწყენებული გავიდა სახლიდან.
ბიჭები გაშეშებულები იდგნენ,ჯონგუკს კი გაბრაზება და წყენა ერთნაირად ეტყობოდა სახეზე..
–ბრავო!–ტაშს უკრავდა თეჰიონი
–ბრავო, ჯონგუკ..იმ დონეზე დაეცი რომ ადამიანი დაამცირო?გრცხვენოდეს! ჯერ პოპულარული არ გამხდარხარ და თავს შენნაირებს ამეტებ! ყოჩაღ შენგან ამას არ მოველოდი!
–ჰიონ მე..–ჯონგუკმა სხვა ვერაფრის თქმა მოასწრო რომ თეჰიონმა გააჩერა.
‐შენი ჰიონი აღარ ვარ! უკვე გითხარი რომ ჯიმინს თუ აწყენინებდი მწარედ განანებდი! ჯერ ერთი დღეც არაა რაც გადმოვიდა და სანამ კონტრაქტი არ დასრულდება ასე უნდა მოექცე?
–ჩემი ჰიონი აღარ ხარ არა?? ასეა ხო? ყველას ჯიმინი შეგიყვარდათ და თქვენი ქუქი სულ დაივიწყეთ არა??რატომმმ?? მე ყურადღებას რატო აღარ მაქცევთ?იცი თეჰიონ, რაც ჯიმინი გაიცანი ჩემთან ახლოს აღარ ხარ! რატომმ?? რატომ?
მეზიზღები კიმ თეჰიონნნ! მეზიზღ–ამ დროს ნამჯუნმა შეაწყვეტინა.
–ჯონგუკკ! რადგან მაკნე ხარ ეგ იმას არ ნიშნავს რომ რაც გინდა ის თქვა! აქ ყველა თანასწორი ვართ!გაიგეე?? შვიდივე უნდა ვუყვარდეთ ფანებს; მაგრამ როცა ერთმანეთი არ გვიყვარს ჩვენს ფანებს როგორ უნდა მოვთხოვოთ შვიდივეს ერთნაირი სიყვარული?მართლაც გრცხვენოდეს!-პირში მიახალა და ოთახიდან გავიდა.. ჰოსოკიც მას გაჰყვა.. ჯინი და თეჰიონი კი ჯიმინის საძებნელად წავიდნენ.
–მართლა ზედმეტი მოგივიდა ჯონგუკ–უთხრა იუნგიმ და ოთახში წავიდა.
ისევ მარტო დარჩა ჯონგუკი...
თავისი მესაკუთრეობით ისევ თავის თავს ავნო. დივანზე ძალაგამოცლილივით, დაეცა და ტირილი დაიწყო;
–რატომ მაინცდამაინც მე?არ შეიძლება რომ ჩემზეც ფიქრობდნენ?სანამ ჯიმინი გადმოვიდოდა ყველაფერი კარგად იყო!
ჯიმინ, ესეიგი რაც ჩემი საკუთრებაა, უნდა წამართვა ხო? ვნახოთ!ცხოვრებას ჯოჯოხეთად გიქცევ პაკ ჯიმინ!–თავისთვის ბუტბუტებდა ოქროს მაკნე.
თეჰიონი და ჯინი ჯიმინს გაეკიდნენ..
სანამ თე და ჯინი დაეწეოდნენ, ჯიმინმა ტაქსი გააჩერა და ბიგჰიტის კომპანიისკენ წავიდა.
–ჯანდაბა, ტაქსში ჩაჯდაა!
–ღმერთო! რამე არ მოიმოქმედოს –ანერვიულებულმა დაიძახა ჯინმა;
–არააააა!ბიგჰიტიი
–რრა?–ჯინმა გაურკვეველი სახე მიიღო,
–ტაქსი გააჩერე–უთხრა თეჰიონმა და ბიგჰიტის კომპანიაში, წავიდნენ;
