ორი კვირის შემდეგ
–გაემზადეეთ რეპეტიციაზე გვაგვიანდებაა-დაიყვირა ჯინმა.
–მე მზად ვარ-დაიძახა ჯიმინმა, შემდეგ ბიჭებიც აჰყვნენ და ცოტახანში საცხოვრებელი დატოვეს..
ბიჭები სტუდიაში მივიდნენ და რეპეტიციას შეუდგნენ..
როგორც ყოველთვის, არაჩვეულებრივად ცეკვავდნენ...
3 საათის შემდეგ
–ბიჭებო წასვლის დროა..–თქვა ჰობიმ და გასახდელში შევიდა, ყველამ შვებით ამოისუნთქა... დიდი სიხარულიაა როდესაც ჯონ ჰოსოკი გეტყვი რომ სახლში უნდა წავიდეთ და დავისვენოთ.. ის ხომ საუკეთესო მოცეკვავეა ჯგუფში..
–მე ვერ წამოვალ.. კიდევ ბევრი რამ მაქვს დასახვეწი...-თქვა ჯიმინმა და სარკის წინ მიბრუნდა.. -დიდი ხანია არ მიცეკვია და მგონია რომ ყველაფერი დამავიწყდაა-დაიწუწუნა პაკმა..
–ამმ მეც არ გამომდის რაღაცეები და თუ რჩები, მეც დავრჩები.. მარტო არ მინდა.. –დაამატა ჯონმა და ბიჭების გაოგნებული სახეები დაინახა-და თან მე უნდა მეთქვა ეგ... ჯიმინ დამასწარი-თავი გაიმართლა გუკმა..
–კარგიი რადგან რჩებით, ჯიმინ თავი არ გადაიღალოო!-თქვა თეჰიმ და წავიდნენ..
ჯიმინი და ჯონგუკი ყველანაირად ცდილობდნენ რომ ცეკვა უფრო დაეხვეწათ და უფრო გაეუმჯობესებინათ..
ჯიმინს ყველაფერი გამოდსიოდა.
აი ჯონგუკზე კი რა ვთქვათ?
წამდაუწუმ ჯიმინს უყურებდა და კონცენტრაციას ვერ ახდენდა ცეკვაზე..
კიდევ 2 საათი ცეკვავდნენ შეუჩერებლად ბოლოს კი მოწყვეტით დაეცნენ იატაკზე..
ერთამენთის გვერდი გვერდ იწვნენ და ღრმად სუნთქავდნენ..
–ჯიმინ...-დაიძახა ჯონმა, გადაბრუნდა და ზემოდან მოექცა.
–ჯონგუკკ? რას აკეთებ?-ჯიმინი თავის გათავისუფლებას სცდილობდა მაგრამ ჯონი ძლიერად იჭერდა მას..
–რაღაც უნდა გითხრა-თქვა ჯონგუკმა და ჯიმინის ბუშტივით ტუჩებს შეხედა..–ანნნნ პირდაპირ საქმეზე გადავალ...-თქვა და მოწყვეტით აკოცა მას..
