ჯიგუკი უკვე მივიდა საერთო საცხოვრებელში.
ჯონმა მანქანა გააჩერა და მანქანიდან გადასვლა გადაწყვიტა..
-მოიცადე!-შეჰკივლა ჯიმინმა
-რაა რა რამოხდა მინიი?-მივარადა ჯონგუკი ჯიმინს და სახე ხელებში მოიქცია.
-ჯინმა რაც დაგვავალა არ გვიყიდაა-დაიწყო სიცილი პაკმა
და ჯონგუკს ლოყები დაუწელა.
-შენ რა დებილი გგონივარ? წამოდიი შევიდეთ მგონი აღარც ახსოვს..
ბიჭები მისაღებში ხელიხელ ჩაკიდებულები შევიდნენ.
ჯიმინი არ მოელოდა რომ ბიჭები მისაღებში დახვდებოდნენ რა დროსაც ჯონგუკს ხელი სწრაფად გაუშვა და თეჰიონის გვერძე დაჯდა.
-რას უყურებდით?-თქვა და თვალები უბრწყინავდა..
ადვილი შესამჩნევი იყო რომ
პაკ ჯიმინი, უბედნიერესი იყო..
ახლა, ამ მომენტში...
-ამდენი ხანი სად იყავით?-იკითხა თეჰიმ და ჯონგუკს თვალი ჩაუკრა..
ჯონს ამაზე გაეცინა და იუნგის გვერდით დაჯდა.
ჯინს და ჰოსოკს უკვე ეძინათ.
ნამჯუნი კი, თავის ოთახში წიგნს ჰკითხულობდა.
ჯიმინი წამდაუწუმ ჯონგუკს გახედავდა ხოლმე და ჩუმად ეღიმებოდა..
შემდეგ ჯონგუკიც პაკის ქცევებს აკოპირებდა და მას უყურებდა..
როგორც ანგელზოსს.
რათქმაუნდა ამას დიდი იუნგი ამჩნევდა.
ის ხომ ჯიგუკის შუაში იჯდა.
-ჯანდაბა არაფერს იტყვით?-დაიყვირა იუნგიმ რაზეც თეჰიონი შეხტა, ხოლო ჯიგუკი კი "გამოფხიზლდა"
-რას გულისხმობ?-თავი გააქნია თეჰიონმა და პასუხს დაელოდა.
-ჯიგუკი...-ამაზე ჯონგუკმა თვალები დააჭყიტა..
-თქვენ რა გგონიათ ასე მალულად და "თვალებისპაჭუნით" რომ "ეზასავებით" ერთმანეთს ვერ ვხვდები?-ამოიოხრა იუნგიმ და ჯიმინს შეხედა.
-დაფქვით ეხა ყველაფერი სანამ ჩემი შინაგანი "დიდი იუნგი" გამოვიძახე!-წარბები შეკრა და ბიჭებს შეხედა.
