Author's pov
ჯიმინმა დღიურის დაწერა დაასრულა და შეინახა რა დროსაც ოთახში გუკი შემოვიდა
–ჯიმინ..
–ვიძინებ
–კარგი-თქვა და თავჩაწეულმა თავისი ლოგინისკენ წავიდა
მთელი ღამე ტიროდა ჯიმინი.. მაგრამ ძალიან ცდილობდა რომ ჯონგუკს არ გაეგო.. ის ხომ მას ისევ დასცინებდა?
გუკის ყურთან მაინც აღწევდა ჯიმინის კრუსუნი.. გრძნობდა როგორ სტკიოდა მის "სიყვარულს", თავს იდანაშაულებდა რაც საღამოს გაუკეთა..
Jungkook's pov
მე ოთახში შემოვედი და ჯიმინთან გასაუბრება ვცადე მაგრამ დაწვა და თავი ამარიდა..
მეც დავწექი და მის ჩუმ ხმას ვიგებდი.. მესმოდა როგორ ტიროდა. მინდოდა ჩავხუტებოდი, მოვფერებოდი მაგრამ არ შემეძლო.. რატოოომ?რა მაკავებდა? მაგრამ ჯერ დარწმუნებული არც ვარ მიყვარს თუ არაა.. ან მას ვუყვარვარ?
როდესაც ვუთხარი რომ გავეხუმრე..
მისი თვალები არ დამავიწყდება, თავი ნამდვილ იდიოტად ვიგრძენი;
მაგ მომენტში საკუთარი თავი შემძულდა..
ახლა ვწევარ და ვუსმენ როგორ ტირის ჩემი პატარა..
ადრეა რომ "ჩემი პატარა" დავუძახოო?
ვეღარ გავუძელი და ავდექი..
ვერანდაზე გავედი და ცას ვუყურებდი..
–ღმერთო, სინამდვილეშიც ასეთი დატანჯული "სიყვარული" უნდა გვქონდეს?-ხმამაღლა ჩავილაპარაკე და ვარსკვალვებს შევხედე.. ისინიც ისე ბრწყინავდნენ როგორც ჯიმინი!
ოთახში რომ დავბრუნდი ჯიმინს უკვე ჩასძინებოდა. მე ჩემს ლოგინზე დავწექი და ჩამეძინა
Author's pov
დილით ბიჭები ადრე ადგნენ. ჰოსოკი და იუნგი ახალ სიმღერაზე მუშაობდნენ, ჯინი და ნამჯუნი საუზმეს აკეთებდნენ, თეთე და ჯონგუკი კი მისაღებს ალაგებდნენ.
ჯიმინს ისევ ეძინა რადგან გუშინდელის გამო ძალიან დაისტრესა.. მაინც რატომ?რატომ "დაისტრესაა"? ძნელია როცა საყვარელი ადამიანისგან რამეს ელოდები და მისგან მხოლოდ დაცინვას მიიღებ..
ჯიმინმა შუადღის 2 საათზე გაიღვიძა.
უფრო სწორად გააღვიძეს
–ჰიონ.. -ჩუმად შევიდა გუკი
–ჰიონნ.. მე ვარ გუკი
–მძინავს-უხეშად უპასუხა ჯიმინმა და გადაბრუნდა
–ჰიოონ უკვე ორი საათიაა-თქვა და გვერდით მიუწვა.. ფეხები ზედ შემოალაგა და საბანი დააფარა.
–გამიშვი მეძინებათქო-გაბრაზდა ჯიმინი.
–მაპატ..-სიტყვის დასრულება არ აცადეს რომ ნამჯუნი შემოვიდა
–ადექით საუზმე მზადაა
–კარგი
