ბიჭები მალე დაწვნენ..
აი თეჰიონის რა მოგახსენოთ?
იმდენად დაინტერესდა რომ მთელი ღამე გაათენა ვათპადის კითხვაში.
თან იმ არმის ლოცავდა ვინცა ამის შესახებ მოახსენა ჯონგუკს.
(ესეც კაი ჩათლახიაა)
ჯიგუკი
ჯიმინი სწრაფად დაწვა თავის საწოლში, უკნიდან ჯონგუკის ხელები შეეხო მის პატარა წვრილ წელს და ახლოს მიიკრა.
–გადმობრუნდი..-ჩასჩურჩულა ჯონგუკმა და ყურზე აკოცა.
მინიც დაემორჩილა.
–მიყვარხარ!-უთხრა ჯონგუკმა და გაუღიმა.
"მიყვარხარ" ამ სიტყვას რამდენი ხანი ელოდა ჯიმინი..
–შეიძლება?-ჰკითხა ჯონგუკმა და ტუჩებს შეხედა.
პაკი მიხვდა რაშიც იყო საქმე და თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია.
ჯონგუკმა ჯიმინს აკოცა..
კი აკოცა.
ჯიმინიც აჰყვა.
ჯონი ზემოდან მოექცა..
კოცნა გააღრმავეს..
გუკმა ხელი ჯიმინის მაისურის ქვეშ შეუცურა და ფერება დაუწყო...
ჯიმინმა კისერზე ხელები შემოჰხვია და...
და კარზე კაკუნია...
(რა გეგონათ თქვე პატარა გარყვნილებო?😹)
–ჯანდაბა!-ამოიოხრა გუკმა და ჯიმინს მოსცილდა.
კარი გააღო და წინ მდგომი ჰოსოკი დაინახა.
–ჯონგუუკიი!ჩემს ოთახში კალიაა! გთხოვ რაა თქვენთან დამაწვინეეთ-თვალების ფშვნეტით,პატარა ბავშვივით ეხვეწებოდა ჰობი ჯონგუკს.
–რა? თუ გინდა წავალ და მოვკლავ!არაა აუცილებელი აქ, ჩვენთან დაიძინო!-ჯონს უკვე გაბრაზება ეტყობოდა სახეზე.
–მიდდი მაგრამ მაინც თქვენთან ვიძინებ!ყველამ გამომაგდო და თქვენ მაინც შეიწყალეთ ჰიონი-ტუჩები დაპრანწა და შიგნით შევიდა.
–რატომ მაინცდამაინც ახლააა!-ბრაზობდა გუკი ისე რომ ჰობის არ გაეგო.
ჰოსოკი ჯიმინთან დაწვა. თავი კისერში ჩაუდო და ძილში წავიდა.
აუ ჯონგუკის რა მოგახსენოთ?
იბღვირებოდა...
ოჰ ის ხომ მესაკუთრე ჯეონ ბაჭიაა?-ფიქრობდა ჯიმინი და იღიმოდა.
მეორე დღე
თეჰის სძინავს,
ნამჯუნს სძინავს,
იუნგის სძინავს,
ჰობის სძინავს,
ჯიმინს სძინავს,
ჯინს სძინავს...
ვინ დარჩა?
ჯიმინის ლოგინის პირდაპირ ზის და ისევ ისე "იბღვირება" როგორც სჩვევია ხოლმე..
ფიქრობს: როგორ გადაუხადოს სამაგიერო ამ ორ იდიოტს?
ჰაჰ ამას მოფიქრება რათ უნდა?
ჯონგუკი რის ჯონგუკია თუ წამში რამე გეგმა არ მოიფიქროს?
გაახსენდა მისი ნაყიდი სათამაშო
მწერები რომ ჰქონდა...
აიღო და ჰობის შუბლზე დაასვა..
ფოტო გადაუღო.
–ჰობი ჰიოოოოონნნნ-დაიყვირა მან და უკან გაიწია.
–ობობაააა!თავზე ობობა გაზის!-დაიწყო აფერისტობა და ჰობიც შეაშინა.
–ჯანდაბა სად სად?-წამაოხტა ჰოსოკი და ღრიალი დაიწყო.
ჯიმინმაც შეშინებულმა ასწია თავი.
–სად ჯანდაბააა-ხელი დაიდო შუბლზე და დაიყვირა-მიშველეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეთთთ-ლოგინიდან გადმოხტა და ოთახიდან გავარდა.
გაღიმებული ჯონგუკი უკან გაჰყვა და კარები გადაკეტა.
–ახლა მაინც დამაცადონ!-დაიყვირა და ჯიმინთან გაიქცა.
წელზე ხელი შემოჰხვია და ახლოს მიიკრა.
–გამიშვი!-თქვა ჯიმინმა და ფართხალი დაიწყო.
–გუშინ არ გეყო? თუ რა?-გაბრაზდა გუკი.
‐–აიიიიშ არ თქვა რომ ამის გამო გაბრაზდი!-გაეცინა ჯიმინს და ჯონგუკს აკოცა.
–აღარ! ბრაზმა უკვე გამიარა.. თუ კიდევ მაკოცებ სულ მთალდ დამავიწყდება ჩაიხითხითა ქუქმა და ჯიმინს შუბლით მიეყრდნო.
______________________
ასე გადიოდა დღეები, კვირები..
თეჰიონი თავს იკლავდა ვათპადის კითხვაში...
ჯიმინი და ჯონგუკი
ერთამენთს ავსებდნენ..
ახარებდნენნ.
ყოველ საღამოს პარკში სეირნობდნენ..
მაგრამ დიდხანს გასტანდა მათი, ძლივს დალაგებული ურთიერთობა?
________________________________
