Wattpad or diary?
–რა? ვერ ვხვდები..-ჩაილაპარკა ჯიმინმა და ჯონგუკს მოსცილდა.
–ისევ მემასხარავები ხო?-სიმწრის სიცლით ხის ქვეშ ჩამოჯდა.
–ღმერთო მაღალო!-ჯონგუკმა ხელები ზემოთ აღმართა და ცას შეხედა.–არა! ვიცოდი რომ ვინმე სულელს შევიყვარებდი მაგრამ ასეთს?-თქვა და თან ერთი თვალით ჯიმინის გახედა.
–მოკეტე! და ხო ახლა რა მითხარი?
–რა გითხარი?
–რაღაც... ნუუ ის სიტყვები-ჯიმინი ჯონგუკს აწვალებდა.. უნდოდა კიდევ გაეგო ჯონისგან ეს სასიამოვნო სიტყვები..
–Wattpad or diary?-არც ჯონგუკი უთმობდა და ისიც აწვალებდა მას.
–მაგას მერე განვიხილავთ! არა მანამდე..-თავი ჩახარა ჯიმინმა
ჯონგუკმა პაკის სისაყვარლეს ვეღარ გაუძლო და მიუახლოვდა. მის წინ ჩაიმუხლა და ნიკაპი ააწევინა.
–მე.. შენ.. მიყვარხარ!-თქვა ჯონგუკმა და ჯიმინისთვის თვალიც არ მოუშორებია.
–მაკოცე..–არც მან დააყოვნა და უსირცხვილოდ შეჰკადრა.
–რა?-თვალები გააფართოვა ჯონგუკმა. არ მოელოდა ამას ჯიმინისგან და გაუკვირდა.
–რა? რა კიარა....ახლ–ჯონგუკმა სიტყვის დასრულება ვერ მოასწრო რომ ჯიმინი მის ტუჩებს თავისი ტუჩები შეახო.
კოცნა არ ყოფილა წეღანდელივით უხეში, ეს იყო რაღაც.. რაღაც ნაზი და ალერსიანი..
რომლითაც ორივე უბედნიერესი იყო..
ჯონგუკმა თავი ჯიმინის ყელში ჩარგო და ჩაეხუტა. ჯიმინიც მოეხვია
მის სიყვარულს.
ორი უბედნიერესი ადამიანი, ხის ქვეშ ისხდენენ და ცას შეჰყურებდნენ..
ხედავდნენ მოციმციმე ვარსკვალევბს და მთავრეს, რომელსაც ღრუბლები ფარავდნენ...
ერთმანეთის თითებზე თამაშობდნენ და ერთმანეთს ეკვროდნენ..
თითქოს უკანასკნელად ხედავდნენ ერთმანეთს.
–ჯიმინ.. -სიჩუმე ჯონგუკმა დაარღვია.
–გისმენ.. –თქვა პაკმა და თავი ჯონის კალთაში ჩადო.
–ბედნიერი ხარ?
