ცოტახანში ბიჭებიც მოვიდნენ.
–გუკ,გუკ მითხარი რომ კარგადაა!ხომ კარგადაა ჩემი სოულმეითი? გთხოოვ-თეჰი ჯონგუკის წინ დაიჩოქა და ტირილი დაიწყო
–არვიცი..არვიციი გაჩერდი გთხოოვ!-ცრემლები მასაც გასდიოდა.
ჰობიმ თეჰი გვერდით გაიყვანა და სკამზე დასვა.
–დაწყნარდიი!ყველა ვნერვიულობთ
–მითხარი რომ კარგად იქნება-ტირილს უმატა ბიჭმა.
ჰოსოკი დუმდა.. არ იცოდა რა ექნა; ჯიმინი... მისი პატარა ძამიკო გადარჩებოდა?
3 სათის შემდეგ
პაკ ჯიმინი ისევ ოპერაციაზე იყო.. განა რა სჭირდა რომ ამდენ ხანს გაგრძელდა?
გუკი ჩუმად იჯდა თავისთვის კუთხეში და ჩუმად ტიროდა. და თან ბოდავდა
"არ დამტოვო გთხოვ!"
თეჰის ტირილი არ შეუწყვეტია. ჰობიც უკვე ტიროდა. ჯინი თავს ვერ იკავებდა.. მას მისი პატარა ძმა უკვდებოდა, მაგრამ ის და ნამჯუნი ცდილობდნენ რომ მათი ბავშვებისთვის მათი ცრემლები არ დაენახებინათ..
იუნგი კარის გვერდით იდგა და ჩვეულებრივად იყურებოდა.
ცოტახანში წავიდა და ყავით ხელში დაბრუნდა.
–ნამჯუნ გამომართვი დალიე
– მადლობა, არაფერი მინდა გთხოვ.. ჯინს ან ბიჭებს მიეცი.
–ჯინ?‐ჯინმაც უარის ნიშნად თავი გაიქნია;
–თე? იქნებ დამშვდდე გთხოვ მიირთვა!-შეწუხდა იუნგი როცა თეჰიმაც უარი უთხრა.
–ჰობიიი?-დაა აი მანაც უარი უთხრა.ჯონგუკთან მისვლას აზრი არ ჰქონდა.გაღიზიანებული იყო.
–წადი თქვენი დედაც!-თქვა, კუთხეში დადგა და ყავის დალევა დაიწყო.
–ყველა შენნაირი უგულო არ არის!-დაუძახა ჰობიმ.-საერთოდ არც კი. გაინტერესებს რა ხდება? ჩვეულებრივად დგახარ და მშვიდად ხარ? ჩვენი ჯიმინი კვდება შენ კი ოდნავაც არ წუხხარ!
–მე არ ვწუხვარ?-მოთმინების ფიალა აევსო იუნგის-რას მეუბენი რომ ჯიმინის მდგომარეობა არ მადარდებს? ადამიანი რომელიც ჩემი სულის ნაწილია, ადამიანი რომელიც ჩემი პატარა ანგელოზია, ადამიანი რომელიც რაც არ უნდა ცუდად ვყოფილიყავი სულ მამხნევებდა, ადამიანი რომელთანაც შემეძლო მეტირა და საიდუმლოებები გამენდო, ბიჭი რომლის გარეშეც ვერ ვიცოცხლებ? ადამიანი რომელიც ჩემი პატარა ძმაა, მეუბნები რომ არ ვღელავ?
არ გრცხვენია მაგას რომ მაკადრებ? ყველზე ახლოს მასთან ვარ! და იცი რატომ? ის ყოველთვის მიგებს! ის ანგელოზია... ის პატარა, საყვარელი არსება ახლა სიკვდილს ებრძვის და არც კი ვიცი გადარჩება თუ არა?!
გგონია რადგან არ ვტირი არ ვდარდობ მასზე? გგონია რადგან რეაქცია არ მაქვს უგულო და ცივი ვარრ? ჩემი პატარა ძმა კვდება! ჩემი მოჩი კვდება და გგონიათ რომ ეს ადვილია ჩემთვის?რადგან თქვენნაირად არ ვტირივარ?-სიტყვები ერთმანეთზე მიაყარა იუნგიმ..
ამის გაგონებაზე ჯონგუკი კუთხეში დამჯდარიყო და ცრემლები გასდიოდა..
თავი დახრილი ჰქონდა და კეპი ეფარა ვინმეს რომ არ შეემჩნია.
ჯინი და თეჰი უკვე ვეღარ უძლებდნენ და ტირილი აუვარრდათ!
‐მე ეგ არ მიგულისხმია!-თავი გაიმართლა ჰობიმ.
–კარგი!
სულ რაღაც 4 საათის შემდეგ მხოლოდ ჯონგუკსღა ეღვიძა.
თვალიც კი არ მოუხუჭავს.. ფიქრობდა მასზე.. იმ დღეზე როცა ჯიმინი გაიცნო.. ფიქრობდა რა ცუდად ექცეოდა, იხსნებედა როგორ უყვარდა ჯიმინს ჯონგუკი.
და როდესაც ჯონგუკს გრძნობები გაუჩნდა პაკის მიმართ, ზუსტად მაშინ მოხდა დიდი "უბედურება".
იციი? ფიკებშიც ასეთი "დატანჯული სიყვარული" აქვთ?! რატომ?ისინი ხომ დიდს არაფერს არ ითხოვენ?
მხოლოდ ბედნიერებას..
დიდიხნიანი ლოდინის შემდეგ ექიმი გამოვიდა.
–ბატონებო!-დაიძახა რა დროსაც 6ივე ადგილიდან წამოხტა.
–ჯიმინი.. ჯიმინი ხომ კარგადაა?
–მდგომარეობა სტაბილურია.. პალატაში გადაგვყვავს,შესვლა ჯერ არ შეიძლება.. არ ვიცით როდემდე იქნება კომაში.-თქვა და წინ წავიდა
–კ კკომაშიი?-ძლივს ამოილუღლუღა ჯონმა.
მინიმუმ 5წუთში ჯიმინი საკაცეთი გამოიყვანეს..
ჯონგუკი ხედავ მისი "სიყვარულის" პატარა სახეს, რომელიც ნაკაწრებითაა სავსე... ხედავს პატარა თითებს რომელიც შეხვეული აქვს. ხედავს როგორ "მიაქვთ" მისი ჯიმინი, და ჰგონია რომ მისი გული და სული წაიღეს..
–ბიჭებო სახლში წადით! მე დავრჩები ჯიმინთან-თქვა იუნგიმ
–არა ვერსად ვერ წავალ-დაიწყო თეჰიმ.
–თეთეე! ნუ აჭიანურეებ! ხომ გაიგე რომ კარგადაა! როცა გაიღვიძებს ჯანზე უდნა დახვდე.-ძლივს დაითანხმა თეჰი, მაგრამ ჯონგუკი დარჩა
–არა თქვენ წადით! ფეხს არ მოვიცვლი აქედან.
–მომისმინე! მივიყვან და მე მოვალ!-თქვა იუნგიმ.
–კარგი.
ჯონგუკი პალატის წინ ზის და ახსენდება ჯიმინის სიცილი, ახსოვს როგორ უწვრილდებოდა თვალები, პატარა ფისოს რომ ჰგავდა, ახსოვს მისი რეაქცია წითელი ვარდი რომ მისცა, ის მართლაც ლამაზი იყო... ულამაზესი ანგელოზი! განა გინახავთ ჯიმინისნაირი პატარა, საყვარელი და კეთილი ანგელოზი? დიდი ბედნიერება როდესაც მას იცნობ და
მასთან ცხოვრობ.. მაგრამ ეს ბედნიერება ჯონგუკმა ვერ დააფასა!
