လူဆိုးကောင် (completed)

🤍အပိုင်းငါး🤍

(Unicode)

(အပိုင်းငါး)

ဘာကြောင့်ရယ်မှန်းမသိပေမယ့် အိမ်အပြန်လမ်းဟာ တိတ်ဆိတ်လွန်းခဲ့ပါတယ်။ဒါ့အပြင် စောဏလေးတင်မှ ပူပူနွေးနွေးဒိတ်လာကြတဲ့အတွဲက ရုတ်တရပ်ကြီးငြိမ်သက်လွန်းနေတော့..သူ မသိလိုက်ခင်တွင် ကဖေးမှာပြဿနာတက်လာကျတာများလား။

တစ်လမ်းလုံး မင်ဟီကိုစကားတစ်ခွန်းမပြောတဲ့လူက၊ဂျီမင်ကိုတော့ ရနိုင်သမျှအချိန်တိုလေးအတွင်း စက္ကန့်ပိုင်းလေးအတွင်းတွင် သူခိုးခိုးကြည့်နေခဲ့တယ်။သူက အိမ်ရှေ့အထိပြန်ပို့ပေးခဲ့ပါတယ်။ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါက မင်ဟီရဲ့အိမ်ရှေ့မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။

ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ?ဒီအရူး...။

* ပတ်ခ်ဂျီမင် ခဏနေဦး *

ထို့နောက် ဂျွန်ဂျောင်ကုဟာ ခြံတံခါးတွန်းဖွင့်လုပ်နေတဲ့ဂျီမင်ကိုလှမ်းတားလေပြီး ပါကင်လှလှထုတ်ပိုးထားတဲ့ကိတ်မုန့်ဗူးကို ကမ်းပေးလာခဲ့တယ်။

အဲ့ဒီအခြေအနေက ဘာမှန်းမသိတော့ပေမယ့် ရှုပ်ထွေးစပြုနေပြီဆိုတာကိုတော့ ဂျီမင်ကိုယ်ကိုတိုင်ရိပ်စားမိပါသည်။စိုးရိမ်တကြီးလှမ်းကြည့်မိတော့ ကွက်ခနဲပျက်သွားတဲ့မင်ဟီမျက်နှာလေးကိုလှမ်းတွေ့လိုက်ရတယ်။

* ရှုပ်ထွေးအောင်လာမလုပ်နဲ့။လက်ရှိ မင်းရှိနေသင့်တဲ့နေရာမှာပဲမင်းနေပေးပါ။တားထားတဲ့စည်းကို ငါလည်းကျော်လာမှာမဟုတ်လို့!မင်းလည်းကျော်မလာခဲ့နဲ့။တောင်းဆိုတာပါ *

* ငါ...ငါ မဟုတ်ဘူး ကိုယ် ရှစ်!ငါပြောတာတော့မင်းနားထောင်ပေးသင့်တယ်လို့မထင်ဘူးလား *

* ငါ့ဘက်ကပြောစရာကုန်ပြီ မင်းပြန်တော့ *

* နေဦး ဂျီမင်~~ *

' ဘုတ်...! "။

ကိတ်မုန့်ဗူးလေးကိုလည်း ထိုစကားတွေနဲ့အတူ မြေပြင်ပေါ်သို့ပစ်ချပေးခဲ့ရင်းကျောခိုင်းထွက်ခဲ့သည်။တစ်ချို့ကြိုးတွေက ကိုယ့်ဘက်ကမလိုလားနေရင်းနဲ့ကို ကိုယ့်အား လာလာချည်တတ်တာတွေလည်းရှိလို့ ဘယ်သောအခါမှအချည်နှောင်မခံချင်ပါ...။

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ထို့နေ့ညမှစ၍ ကျွန်တော်တို့တွေ ထပ်မတွေ့ခဲ့ဖြစ်ကြပါဘူး။မင်ဟီနဲ့ရောပေါ့။ဆိုးလ်ပြည်သူ့ဆေးရုံကြီးတွင်အလုပ်သင်ဝင်လုပ်နေရပြီဖြစ်၍ ကိစ္စတော်တော်များများကိုကျွန်တော်မျက်ကွယ်ပြုထားတာကြောင့်လည်းဖြစ်လိမ့်မည်။