"ရိပေါ် မင်းငိုနေတာလား"
စိုးရိမ်စွာ မေးလာတဲ့ ချစ်ရသူကို လန့်မသွားစေဖို့ အမြတ်တစ်နိုး နာဖူလေးသို့ နမ်းရိုက်ပြီး အဖြေပေးမိတယ်
"ကို ပျော်လိုပါ မင်းရှိက ဒီစကားမကြားရဘူးလို့ ထင်ထားတာ"
"ရိပေါ် ငါတို့တွေ အစထဲက ပွင့်လင်းခဲ့ကျရင် ဒီလိုတွေ ခံစားရမှာမဟုတ်ဘူးနော်"
"နောက်ဆို ဘာမှ ဖုံးကွယ်မထားဘဲ ပွင့်လင်းကျရအောင်နော်"
'ငါမင်းကို ဖွင့်မပြောပြနိုင်သေးတာ တောင်ပန်းပါတယ်ကွာ:'
"အင်း ဖုံးကွယ်မထားကြေး"
"အခန်းပြန်ကျရအောင် အေးလာပြီး"
ထိုညမှာ တစ်ယောက်လက်ကိုတစ်ယောက် တင်းကျပ်စွာကိုင်ထားရင် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်း
မမောတမ်းပြောနေတဲ့ ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့ အိမ်ပြန်လမ်းက လှပနေခဲ့ပါတယ်။
ဒီလို့ဘဲ အချစ်ဆိုတဲ့ အရာက စစ်ခဲ့ရင် သက်ရောက်မူတိုင်းမှာ တန်ပြန် သက်ရောင်မူဆိုတာ ရှိစမြဲပါ။
အချိန်ကြာရင် ရိုးသွားမှာပါဆိုတဲ့ စကားတွေကို လစ်လူရှူရင်း ရိပေါ်နဲ့ ရှောင်းကျန့် ချစ်နေကျတာ အချိန် တစ်ခုတောင် ရှိလို့နေပြီး
မပြောင်းလဲတဲ့ သံယောဇဉ် ထိန်းချုပ်မထားနိုင်တဲ့ချစ်ခြင်းတွေနဲ့ ဒီလူသားနှစ်ယောက် တွဲထားတဲ့လက်ဟာ ရှေ့လျောက်ဒီထက် ပိုခိုင်မြဲဖို့ဘဲ ရှိပါတော့တယ်။
"ရိပေါ် ထတော့ ဒီနေ့ ငါသင်တန်း ရှိတယ်"
နိုးနေပြီး ပင်မဲ့ မထသေးဘဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ ရိပေါ်ကြောင့်
"မွ"
ကွေးညွန့်လာတဲ့ မျက်လုံးထောင့် နဘေးနဲ့ တင်းနေအောင်စီ ထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံဟာ ရယ်ချင်စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ထားမှန်း သိသာစေတယ်။
"မနက်ခင်း အနမ်းလဲ ပေးပြီးပြီးကွာ ထတော့ ငါ အတန်းနောက်မကျချင်ဘူး မင်းလဲ ပထမဆုံးအတန်းချိန်ရှိတယ်လေ"
"ထပါပြီး ချစ်ရသော သူရယ်"
"မင်း"
ချစ်ရသူကတော့ နီရဲနေတဲ့ နှားနှစ်ဖက်နဲ့ ထထွက်သွားခဲ့ပြီး အဲ့လိုပါဘဲ ချစ်ရသူက အရူက်ပိုတယ်။
YOU ARE READING
Second Chance (Complete)
Fanfictionတိုက်တန်တဲ့ လူတိုင်းအတွက် ဒုတိယအခွင့်အရေးဆိုတာရှိတယ်..
