Mens of wolf

Hoofdstuk 1

Vayra Watson
Morgen is de eerste dag als 4e klasser. Nog 3 volle jaren op school en dan ben ik van de middelbare school af.
Het enige positieve punt wat ik aan de middelbare school zie zie is mijn beste vriendin Riley. Een vriendin die iedereen nodig heeft. Ze is geweldig en zal altijd alles voor mij doen.

Sinds een jaar leef ik alleen met mijn 2 oudere broers, Lex en Ryan.
Mijn ouders kunnen niet meer voor ons zorgen door altijd zo druk bezig te zijn met hun eigen bedrijf. Eigenlijk had ik gehoopt dat ze nooit aan kinderen zouden beginnen.

Eén jaar geleden heeft mijn oudste broer, Lex van 23 gezegd dat hij er klaar mee was tegen mijn ouders. Telkens een chagrijnige grote mond als ze thuis zijn, terwijl Lex en Ryan heel veel voor mij doen.

Hij heeft zijn spullen gepakt en is vertrokken naar een klein maar net groot genoeg appartement, voor ons drieën. Lex is heel loyaal hij zal nooit zo maar familie achter laten. Met uitzondering van mijn ouders.

'Vayra, wil jij nog even het vuil buiten zetten?!' Roept Ryan naar boven.
Ik leg mijn dagboek weg en zucht diep. Het is niet dat ik veel in het huishouden hoef te doen. Alles wordt voor mij gedaan. 'Vayra!' Schreeuwt hij opnieuw. 'Ik kom er aan!'

'Waar is Lex?' Vraag ik als ik beneden kom. 'Hij is aan het werken.' Je zult vast denken dat hij heel hard moet werken om 3 personen te moeten onderhouden. Maar elke maand sturen mijn ouders weer geld naar ons om nog een beetje in contact te blijven. Alsnog werkt Lex af en toe om in beweging te blijven.

Met de vuilniszak loop ik naar buiten en zet hem strak naast de brievenbus. Zoals gewoonlijk zijn de gordijnen van onze nieuwe buren gesloten. Ergens midden in de zomer zijn ze hier komen wonen en ik heb ze nog geen één keer gezien. Sommige denken dat er een oud paar woont dat privacy wilt. De andere denken dat ze rare vampieren zijn. Ik heb er geen visie over. Waarom zou ik geloven in deze domme fabeltjes?

'Ga je zo naar bed Vayra, je moet morgen vroeg op.' Word er direct gevraagd door Ryan als ik weer binnen kom. 'Je bent mijn vader niet.' Zeg ik en plof naast hem op de bank. Ik weet dat hij deze opmerking niet leuk vind. Toch zeg ik het om hem te irriteren.

'Wacht maar, ik vertel het Lex straks wel.' Ik kijk hem kwaad aan en zucht. 'Snitch.' Mompel ik en loop weg van hem. Hij denkt dat hij alles is nu hij net 18 is.

Eenmaal boven in mijn bed volledig klaar om net te gaan slapen licht mijn telefoon op. Wie kan dat zijn zo laat. Het is kwart voor 11.

"VAY, SOS. XX RILEY"

Direct bel ik Riley op.
'Wat is er??' '3 keer raden wie mij zojuist een appje stuurde!' Het duurt niet lang voordat ik al direct door heb wie het is. 'Sam?!' 'Ja! Hij wil mij morgen zien in de pauze.' Sam is de jongen waar ze al de hele middelbare schooltijd verlieft op is, het is nog net niet obsessief. Sam gaat om met de populaire jongens dus altijd dacht ik dat hij veel te hoog gegrepen is voor haar. Blijkbaar niet! 'Ik ben zo blij voor je!'

Na nog een tijdje over de telefoon geklets te hebben over hoe knap Sam is val ik in slaap.
Ik hoor nog hoe Lex checkt of ik nog leef.

Na een lange nacht vol met woelen en rollen wordt ik slaperig wakker. Het liefst blij ik nog langer in bed liggen maar helaas kan ik school niet zo maar overslaan.

'Goedemorgen zonnestraaltje.' Begroet Lex mij. 'Morge.' Antwoord ik terug. 'Fijn dat je gewoon op tijd naar bed bent gegaan gisteravond.' Lex geeft een knipoog naar Ryan.

Vlug druk ik een broodje naar achter en grits mijn tas van de vloer, klaar om naar school te gaan. 'Als je Ryan lief aankijkt wil hij je vast wel brengen.' 'Ik ga nog liever dood.' Zeg ik oog rollend. 'Doe eens lief!' Antwoord Lex kwaad. 'Sorry het is de waarheid.' Voordat hij nog een tegenreactie kan geven vlucht ik naar boven.

'Pubers!' Schreeuwt Ryan nog. 'Volwassenen!' Schreeuw ik terug. Ik grist mijn telefoon van mijn nachtkastje en loop naar buiten. Als ik mijn fiets wil pakken staat Ryan al te toeteren. Vooruit dan maar zeg ik tegen mijzelf oog rollend.

'Dankje.' Zeg ik en stap in. 'Dit moet ik even filmen, Vayra is mij dankbaar?!' Ik geef hem een plagerige duw.

School is niet heel ver, dus al snel arriveren we. Ryan parkeert de auto naast school zoals altijd. Hij loopt iets voor mij uit zodat niemand ziet dat we samen reizen. Hij is ten slotte een stoere 5e jaars met reputatie, en ik ben maar een onzichtbare 4e klasser.

Als Ryan uit het zicht is loop ik de school in, alles ziet er nog steeds hetzelfde uit. Mijn veel te zware tas, de kluisjes.

'Hey meis! Veel te lang geleden!' Riley omhelst mij strak. 'Hoe was je vakantie?' Mijn ogen glinsteren van geluk, wat heb ik toch een goede vriendin. 'Gewoon een normale vakantie, nog wel een weekje weg geweest, maar wel gewoon in Nederland gebleven jij?'

Riley staart in de verte en lijkt niets gehoord te hebben van wat ik gezegd heb. 'Riley?' Haar mond valt open en ze kijkt beter. Als ik mij om draai om te kijken wat er zo belangrijk is zie ik haar kijken naar een dood normale jongen. Zwart haar, bruine ogen en aardig lang. 'Wie is dat?' 'Wat? Wie? Niemand.' Haar ogen glijden over de gangen gestrest. 'Laten we naar het lokaal gaan.' Riley grijpt mijn arm stevig en in een haastig tempo lopen we naar het lokaal.

De eerste les is natuurkunde. Was ik nu maar thuis gebleven, is mijn eerste gedachte als ik het lokaal binnen loop. De docente komt binnen en slaat met de deur. Zij heeft duidelijk geen goede vakantie gehad.

'Goedemorgen klas, een nieuw jaar. Nieuwe kansen voor iedereen.' Ze legt de boeken op haar bureau en gaat voor de klas staan. 'Voor dit jaar gaan we het anders doen. Zoals jullie waarschijnlijk al gezien hebben. Hebben wij 10 uur per week natuurkunde in plaats van 2, daarbij is natuurkunde nu een kernvak. Heb je een onvoldoende kan je niet over. Dit jaar gaan we gaan een leuk experimentje doen, ook om jullie sociale contacten te verbeteren.'

Nu al heb ik moeite om mijn aandacht bij de les te houden, mijn ogen vallen bijna dicht.

'Momenteel hebben één groep 5e klassers ook natuurkunde. Het leek ons leuk om de 4e klassers met de 5e klassers samen te laten werken. Jullie zullen heel veel van elkaar kunnen leren.'
Mijn ogen schieten open. Samen werken met een 5e klasser?? Alsjeblieft laat het Ryan zijn, hoe irritant hij soms ook kan zijn.

'Lucy en Elise, Riley en Ryan, Ramon en Bram, Sam en Lizzy.' Direct kijk ik op naar Riley. Haar met mijn broer??? En haar crush met één van de populairste 5e klas meiden? Mijn mond valt open. 'Yannick en Boy, Vayra en Raven.' Een naam die ik nog nooit eerder in school heb gehoord, misschien is het voor mij toch niet zo erg als dat ik dacht. Riley trekt volledig wit weg als ze hoort met wie ik gematcht ben. 'We moeten ruilen.' Zegt ze net een toon te luid.
'Er wordt niet gewisseld van partners!' Krijst de docente uit na Riley's opmerking. 'Alle opdrachten die jullie moeten doen wordt later duidelijk.'

Veel meer van wat de leraar zegt focus ik mij niet op. Riley kijkt volledig gechoqueerd. 'Riley wat is er? Ken jij Raven?' 'Wie? Raven? Nee ik heb nog nooit van hem gehoord.' Zuchtend kijk ik haar aan, maar het doet haar niets. Ook lijkt ze verdrietig, haar crush is natuurlijk gematcht met Lizzy. Ik kan nu al zeggen dat Sam niet meer voor Riley gaat. Lizzy is onweerstaanbaar.

Enkele minuten later worden we naar een ander lokaal gestuurd waar de 5e klassers zitten. Iedereen vind zijn partner en ik heb geen idee waar de mijne is of hoe hij of zij eruit ziet.

Ik besluit gewoon maar plaats te nemen aan een tafel en afwachten. Niet veel later zie ik uit mijn ooghoeken iemand aan mijn tafel staan. Hij is lang heel lang, lichtelijk gespierd, stijl zwart glanzend haar en bruine ogen verborgen door enkele zwarte lokken. Dezelfde jongen waar Riley naar staarde in de hal, misschien vind ze hem stiekem leuk.
Vele meiden kijken jaloers mijn kant op. Ze is niet de enige die hem wel ziet zitten. Mijn hart begint snel te slaan. 'Vayra?' Vraagt hij zonder enkele emoties in zijn stem. Ik knik verlegen, met rode wangen.

'Ik ben Raven.' Antwoord hij en zit tegenover mij. Er worden bladen aan elk groepje uit gedeeld, ik durf geen één keer op te kijken naar Raven. Schuin achter mij zit Riley met Ryan, het voelt zo ongemakkelijk om ze samen te zien.